Πέθανε ο πρώην πρόεδρος της «Ομόνοιας», Γιώργος Λαμποβιτιάδης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, ο πρώην πρόεδρος της «Ομόνοιας», Γιώργος Λαμποβιτιάδης, ο οποίος υπέστη φυλακές και εξορίες.

Ο πατέρας του Γρηγόρης Λαμποβιτιάδης εκτελέστηκε από το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, ενώ η μητέρα του Μαρία Σπετσαρία οδηγήθηκε -μαζί με τον γιο της Γιώργο-στις φυλακές του Δελβίνου, όπου βασανίστηκε και κατέληξε.

Μετά τον θάνατο της ο Γιώργος οδηγήθηκε στις φυλακές στο χωριό Λιβίνα και στο Αργυρόκαστρο, ενώ προσήχθη σε δίκη όπου καταδικάστηκε ως «εχθρός του λαού». Μετά την αποφυλάκιση του ακολούθησε νέος κύκλος διώξεων, οπότε και εξορίστηκε στην πόλη

Μπουρέλι, στη βόρεια Αλβανία. Πρόεδρος της «Ομόνοιας» εξελέγη το 1996 και το 1999 παραιτήθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 2006 απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια.

Η ιστορία του Γρηγόρη Λαμποβιτιάδη

Γεννήθηκε το 1908 στην Δρούβιανη της Βορείου Ηπείρου. Με την βοήθεια του παππού του που ήταν εκλεκτό μέλος της Ελληνικής παροικίας στην Κωνσταντινούπολη και την προτροπή της μητέρας του τελείωσε το δημοτικό και γυμνάσιο στην Κέρκυρα και την Οδοντιατρική Αθηνών αριστούχος.

Παρά τις δελεαστικές προτάσεις από το ίδιο το Πανεπιστήμιο, να παραμείνει ως καθηγητής προτίμησε το Αργυρόκαστρο γιατί ήθελε, όπως έλεγε ο ίδιος, να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες για την απελευθέρωση της ιδιαίτερης πατρίδας του. Εγκαταστάθηκε στην θρυλική πρωτεύουσα της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου όπου έγινε και πρωτεργάτης δημιουργίας του Εθνικού Μετώπου.

Στην ταράτσα του σπιτιού του κυμάτιζε πάντα η ελληνική σημαία, ενώ στο υπόγειο είχε εγκαταστήσει ολόκληρο μηχανισμό μετάδοσης πληροφοριών και επικοινωνούσε με το αρχηγείο της θρυλικής VIIIης Μεραρχίας στα Ιωάννινα.

Την 7η Απριλίου, ημέρα που οι Ιταλοί επέλασαν στο Αργυρόκαστρο, το πρώτο σπίτι που βομβάρδισαν ήταν αυτό με την ελληνική σημαία του γιατρού Γρηγόρη Λαμποβιτιάδη. Εκείνη τη μοιραία ημέρα έπεσε νεκρή η σύντροφός του Ανδρονίκη Θάνου.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής, παρά το βαρύ πένθος ο λεβεντογιατρός από τη Δρούβιανη συνέχισε τον αγώνα με τους υπόλοιπους βορειοηπειρώτες, ενώ συμμετείχε ενεργά σε όλες τις πρωτοβουλίες της ΜΑΒΗ. Μετά την εκτέλεση του αείμνηστου Βασίλη Σιαχίνη, του πρώτου προέδρου της ΜΑΒΗ, ανέλαβε πλέον τη θέση του προέδρου της οργάνωσης. Εν τω μεταξύ, στα δύσκολα εκείνα χρόνια νυμφεύθηκε την Μαρία Σπετσαρία από Αμπελόκηπους Αθηνών (με καταγωγή απ’ τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας) με την οποία απέκτησε τον Γιώργο, πρώην πολιτικό κρατούμενο και τέως πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Το 1991 επέστρεψε μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Ελλάδα, ενώ το 1996 επέστρεψε στη Β. Ήπειρο και εξελέγη Πρόεδρος της Οργάνωσης «Ομόνοια». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα νέες απηνείς διώξεις από το νέο καθεστώς καθώς και απειλές για τη ζωή του, οπότε παραιτήθηκε το 1999 και επέστρεψε στην Ελλάδα, ασκώντας αρχικά το επάγγελμα του οδηγού.

Το 2006 απέκτησε την Ελληνική ιθαγένεια. Επέστρεψε στην Αλβανία για την ανακάλυψη και την ταφή των οστών των γονέων του, που πράγματι επετέυχθη με τη βοήθεια μαρτύρων, φίλων και του Μητροπολίτη Αργυροκάστρου.

Ο Γεώργιος Λαμποβιτιάδης ζούσε στην Ελλάδα, χωρίς σύνταξη ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε κατάσταση πλήρους απαξίωσης από την Πολιτεία, όπως και πολλοί άλλοι Βορειοηπειρώτες.