Όχι, μπλαζέ δεν είναι…καίγονται!

Μια καφενειακή φιλολογία κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες για το σημερινό ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Ότι είναι τάχα κουλαριστοί, ότι δε νοιάζονται και οι δυο μιας και έχουν προκριθεί στους 8, ότι τι τρίτη τι τέταρτη θέση, το ίδιο είναι...

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Αυτά είναι αστεία που μπορούν να τρέφουν μόνο αγαθούς συνομωσιολόγους ή κυρίως αυτούς που πιστεύουν ότι θα χάσει η ομάδα

τους, και ψάχνουν δικαιολογίες! Και οι δύο καίγονται για τη νίκη με τον Ολυμπιακό να έχει πάρει λίγο παραπάνω φωτιά στα σκέλια του. Οι λόγοι:

1. Ότι και να λένε και οι δύο δεν θέλουν να πέσουν πάνω στη Ρεάλ η οποία φέτος έχει τα καλύτερα ρεκόρ στην Ευρωλίγκα. Τη μόνη ομάδα που μαζί με τη Μπαρτσελόνα, δείχνει να έχει ενέργεια, σταρς και ατελείωτο πάγκο. Προτιμούν τη ΤΣΣΚΑ! Που ναι μεν είναι θηρίο αλλά δείχνει πιο ευάλωτη από τη Βασίλισσα. Πόσο μάλλον που στα ματς ή στα περισσότερα από αυτά δεν θα παίζει ο Τεόντοσιτς. Βέβαια οι Ολυμπιακοί έχουν κάθε λόγο να θεωρούν το Τεόντοσιτς τον τυχερό τους λαγό αν θυμηθούμε το ματς στη Κωνσταντινούπολη. Ο Σέρβος γκαρντ όμως είναι ένας υπέροχος πασέρ και ένας απρόβλεπτος τριποντάκιας που μπορεί να σε στείλει αδιάβαστο μέσα σε 5 λεπτά. Δεν έχει ισάξιο αντικαταστάτη η ΤΣΣΚΑ. Έχω μιλήσει με παίκτες του Ολυμπιακού και όλοι σχεδόν την προτιμούν μιας και τη θεωρούν και καλο τους «πελάτη». Δυο χρονιές τη βρήκαν στο Final 4 και τις δύο την καθάρισαν. Ίδια σκέψη κρατούν και στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού. Είναι απλά τα πράγματα

2. Έτσι και αλλιώς στο μπάσκετ, τα ματς Παναθηναϊκού Ολυμπιακού είναι πάντα φανατισμένα και όχι μόνο σε επίπεδο οπαδών… έστω και αν οι παίχτες δείχνουν τα τελευταία χρόνια πολύ καλή συναδελφική συμπεριφορά. Δυο ομάδες που δείχνουν να είναι ισοδύναμες με σχεδόν ίδιο μπάτζετ, σκοτώνονται πάντα για να αποδείξουν κάθε φορά ποιος είναι ο καλύτερος. Μετά την πλήρη και εύκολη κυριαρχία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο, έχει μεταφερθεί όλη η κόντρα των αιωνίων στο μπάσκετ. Δεν υπάρχει ματς που να παίξει κάποιος από τους δύο χαλαρά ή να το χαρίσει στον άλλο. Ακόμα και αν η ήττα σημαίνει ότι σου πέφτει ο πιο αδύναμος αντίπαλος μετά, ακόμη και τότε θα σκοτώνονταν για τη νίκη, έστω κι αν έπεφταν πάνω σε τοίχο. Και αυτό μου το είχαν κάνει καθαρό οι άνθρωποι που μίλησα...

3ον Οι Ολυμπιακοί καίγονται ακόμα περισσότερο γιατί έχασαν τα 3 τελευταία ματς έστω και αν αυτά έγιναν στην έδρα του Παναθηναικού. Ξέρουν ότι ο Παναθηναϊκός τους έσπασε και τον τσαμπουκά και στους περσινούς τελικούς μετά την κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Κούπας. Ξέρουν ότι κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν κομπλεξικοί όταν μάλιστα σύμφωνα με τους ειδήμονες ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει πιο πλήρες ρόστερ και να έχει παίξει καλύτερο μπάσκετ συνολικά φέτος. Αυτό δεν αφορά μόνο στους παίχτες μερικοί εκ των οποίων το έχουν πάρει πολύ βαριά το θέμα (βλέπε Σπανούλης) αλλά και το προπονητικό team που έδειξε να χάνει σχεδόν πάντα από τον Πεδουλάκη. Πεδουλάκης τώρα δεν υπάρχει αλλά υπάρχει η ίδια ομάδα απέναντι του, που παρά τις αλλάγές στο αγωνιστικό στυλ διατηρεί συνολικά την ίδια φιλοσοφία. Και είναι σαφές ότι θα παίξει και την ίδια άμυνα όπως στα τρία προηγούμενα ματς. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε και τις τρεις φορές, όχι από άμυνα αλλά από μπλοκάρισμα στη επίθεση, στην οποία είναι και πιο δυνατός, έχει δημιουργήσει πολλές σπαζοκεφαλιές σε προπονητές και παίκτες. Κι αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι πέρα από τον Σπανούλη θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και να βάλουν εύκολα καλάθια έτσι ώστε να μπορέσει να ξεμπλοκαριστεί ο Σπανούλης από τη διπλή τριπλή ακόμη και τετραπλή άμυνα, και τις παγίδες που του προετοιμάζουν. Καιρός είναι κάποιοι ξένοι και κάποιοι πιτσιρικάδες πλην του τίμιου και άψογου Ντάνστον ( δηλαδή Σλούκας Μάτζαρης, Λοτζέσκι κ.α) να πάρουν παραπάνω πρωτοβουλίες απέναντι στο Παναθηναϊκό. Ζόρι για τον Παναθηναϊκό θα είναι η περίπτωση του να μην αγωνιστεί ο Λάσμε αλλά και στην περίπτωση αυτή πατσίζει με την έλλειψη του Πρίντεζη από τον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι και η δεύτερη μεγαλύτερη απειλή μετά το Σπανούλη για το καλάθι του Παναθηναϊκού. Και προφανώς ο Περπέρογλου μετά από ένα μήνα δεν θα είναι στα καλύτερα του, μάλλον.