Ο Πάγκαλος, οι υποκλοπές και οι μωρές παρθένες

Δυστυχώς, για ορισμένους, θα συμφωνήσω με τον Θόδωρο Πάγκαλο. Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί πάντα μια σταθερά της Ψωροκώσταινας. Έξαφνα, εξεγέρθηκαν ορισμένοι γιατί ο πρώην υπουργός αποκάλυψε ότι προ 15ετίας η ΚΥΠ παρακολουθούσε τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα. «Αποκάλυψε κρατικό μυστικό», «μας πως εμείς παρακολουθούμε;» ήταν μερικά από όσα ακούστηκαν από καλόπιστους και υποκριτές που ως… μωραί παρθέναι ξεσηκώθηκαν για την παρέκκλιση από την νομιμότητα της «φτωχής πλήν τίμιας» Ελλαδίτσας.

Γράφει ο Άγγελος Μόσχοβας

Πολύ ρομαντικό για να είναι αληθινό. Και σας το λέει ένας κατ’ εξοχήν ρομαντικός.

Δεδομένο πρώτο: Δεν υπάρχουν συναισθηματικές σχέσεις στην παγκόσμια πολιτικο-διπλωματική σκακιέρα. Ούτε κανόνες. Μόνο συμφέροντα. Απλά, στυγνά και κυνικά. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας διαβάσει τι έπαθαν οι σύντροφοι του ΚΚΕ όταν έμαθαν την μοιρασιά της Γιάλτας.

Δεδομένο δεύτερο: Στη διπλωματία αξιοποιείς κάθε δυνατό όπλο. Όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα της χώρας σου, δεν ορρωδείς προ ουδενός. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως αποκάλυψε ο Πάγκαλος, το ζητούμενο ήταν η στάση των ΗΠΑ σε σχέση με την Κύπρο.

Δεδομένο τρίτο: Πόσο αφελές είναι να ξέρεις ότι όλες οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου παρακολουθούν στόχους (μεταξύ αυτών και την Ελλάδα) και εσύ να υψώνεις το λάβαρο της ηθικής. «Α πα πα εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, είμαστε τίμιοι».

Δεδομένο τέταρτο: Η ζημία που μπορεί να υποστείς από μια - λανθασμένη κατ’ εμέ - αντίληψη περί τιμιότητας, είναι απείρως περισσότερο σημαντική από μια προσωρινή κακή εντύπωση που θα προκαλέσεις μια κίνηση που ασφαλώς εμπεριέχει το στοιχείο της παρανομίας.

Άλλωστε, η παρανομία ήταν πάντα εδώ. Δεν είχαμε ανάγκη να μας κατηγορήσουν ως παρανόμους από τις υποκλοπές. Για ρωτήστε και όσους κορόιδεψαν τους κουτόφραγκους, μασουλώντας τροφαντές επιδοτήσεις, κοινοτικά προγράμματα και κονδύλια…

Δεδομένο πέμπτο: Το πρόβλημα είναι ότι τα είπε ο συγκεκριμένος; Χμ… μάλλον μικρόνοη αντιμετώπιση. Ο Πάγκαλος έχει αποδείξει ότι ξέρει να προκαλεί, ξέρει να κρύβεται αλλά και ξέρει να λέει αλήθειες. Με κόστος.

«Καλά, τώρα τα θυμήθηκε;« θα ρωτήσει ο καλόπιστος.

Έστω τώρα. Πολύ περισσότερο τώρα. Γιατί αν τα αποκάλυπτε τα όσα συνέβαιναν την ώρα που συνέβαιναν, θα ήταν απλώς ανόητος. Και μόνο ως τέτοιον δε μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τον Πάγκαλο. Εγώ πάντως, όχι.

Εν κατακλείδι, όπως έλεγε ο λόρδος Πάλμερστον το 19ο αιώνα: «Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα». Ή μήπως όχι;