Ικανοποίηση, αλλά όχι εφησυχασμός

του Παύλου Αθανασόπουλου Αυτή η εβδομάδα ήταν σημαντική για τη χώρα. Η συμφωνία με την τρόικα έκλεισε και οι επόμενες δόσεις θα έλθουν. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι για πρώτη φορά μπήκε το νυστέρι στο Δημόσιο, τον μεγάλο ασθενή της χώρας.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι δηλώσεις του Τόμσεν. Η Ελλάδα, είπε, δεν έχει δυνατότητα για περαιτέρω μειώσεις μισθών

και συντάξεων και για νέους φόρους. Οι προσπάθειες πρέπει να στραφούν στην πάταξη της φοροδιαφυγής των πλουσίων και των ελεύθερων επαγγελματιών, στη μείωση των τιμών και στη μεταρρύθμιση του Δημοσίου. Είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τόμσεν κάνει με τόσο κατηγορηματικό τρόπο τέτοιες δηλώσεις. Πράγμα που δείχνει ότι η προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα, τρία χρόνια τώρα, με όλα τα τεράστια λάθη, τις καθυστερήσεις, τις παλινωδίες και ανακολουθίες, αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Η οικονομική κατάσταση αρχίζει να σταθεροποιείται. Και κάποιες ενδείξεις σταθεροποίησης αρχίζουν να υπάρχουν και για την πολιτική κατάσταση. Αυτό είναι ένα στοιχείο ικανοποίησης. Αλλά όχι εφησυχασμού. Τώρα είναι η ώρα για ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια.

Η μεταρρύθμιση του δημοσίου είναι ένα τιτάνιο έργο, το οποίο πρέπει να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς και με αποφασιστικότητα απέναντι σε συμφέροντα, νοοτροπίες, συνήθειες βολέματα. Οι αποκρατικοποιήσεις, η προσέλευση επενδύσεων, οι μεταρρυθμιστικές τομές, πρέπει να προχωρήσουν χωρίς καθυστερήσεις. Ένας δίκαιος και αναλογικός φορολογικός νόμος και ένας αποτελεσματικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός, είναι άμεση αναγκαιότητα για τη χώρα. Η κυβέρνηση πρέπει να ανεβάσει στροφές. Πρέπει να ξεφύγει από μικροπολιτικές νοοτροπίες και επαρχιωτισμούς. Πρέπει να δείξει έναν άλλο δυναμισμό. Χρειάζεται μια νέα προγραμματική συμφωνία των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Η Ν.Δ. δεν μπορεί να μένει δέσμια παρωχημένων και αναχρονιστικών δεξιών αγκυλώσεων. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πρέπει να μετάσχουν πιο ενεργά στην κυβέρνηση, με πολιτικά στελέχη τους. Με έναν ανασχηματισμό, πρέπει να μπουν οι ικανοί άνθρωποι, στις κατάλληλες θέσεις.

Αλλά πάντα υπάρχει το ζήτημα της πολιτικής ομαλότητας. Και πολιτική ομαλότητα δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς τη συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει κάθε μέρα και περισσότερο ότι δεν αποτελεί σοβαρή κυβερνητική πρόταση. Η έλλειψη συνεκτικού σχεδίου, οι συνεχείς αλλαγές θέσεων, οι βαθιές διαφορές στο εσωτερικό του, τον κάνουν εντελώς αναξιόπιστο. Έφτασε στη στερούμενη παντελώς νοήματος πρόταση για αναστολή του μνημονίου.

Η χώρα, χρειάζεται λοιπόν μια μεγάλη, ενωμένη, σύγχρονη, ευρωπαϊκή κεντροαριστερά. Δεν είναι ώρα για κομματικούς πατριωτισμούς. Ούτε για τη δημιουργία προσωπικών μαγαζιών. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, κεντροαριστερές και μεταρρυθμιστικές κινήσεις, ας πάρουν γρήγορα τις αναγκαίες πρωτοβουλίες.

Υ.Γ. 1: Οι πυροβολισμοί ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Στη Μανωλάδα συντηρείται για χρόνια ένα ανατριχιαστικό καθεστώς, που αναιρεί κάθε έννοια δημοκρατίας, δικαιωμάτων και πολιτισμού. Όποιος έχει περάσει από την εθνική Πατρών-Πύργου, ξέρει. Η πολιτεία πρέπει να επέμβει με τον πιο ριζικό τρόπο.

Υ.Γ.2: Από το γελοίο πανηγύρι των φοιτητικών εκλογών, για τον μόνο που βγαίνει συμπέρασμα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο στις εκλογές της Γ.Σ.Ε.Ε., όσο και στις φοιτητικές, χώρους προνομιακούς γι’ αυτόν, έμεινε στις προ κρίσης δυνάμεις του. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατορθώνει να δημιουργήσει μαζικό ρεύμα υποστήριξής του. Και ότι οι ψήφοι του στις βουλευτικές εκλογές και η στήριξή του στις δημοσκοπήσεις, είναι προσωρινές ψήφοι διαμαρτυρίας.

Το διαβάσαμε στη Μεταρρύθμιση.