Ιδιωτικότητα, η μεγάλη χαμένη

Τεράστια υποκρισία. Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στον νου οποιουδήποτε διαβάζει τις σχετικές ειδήσεις για το διεθνές δίκτυο παρακολούθησης εκ μέρους της National Security Agency. Τεράστια υποκρισία, καθώς όλες οι μεγάλες χώρες, μαζί με τις ΗΠΑ, έχουν αναπτύξει δικά τους κατασκοπευτικά δίκτυα... Ο παρακολουθών, του παρακολουθούντος.

Γράφει η Ρένα Δούρου

Ο κατασκοπεύων,

του κατασκοπεύοντος... Πλέον η παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών έχει καταστεί «σπορ» παράνομο και ανήθικο, καθώς παραβιάζεται η ιδιωτικότητα, ειδικά σε μια περίοδο που αποθεώνεται ο εξατομικευμένος καταναλωτισμός. Γιατί, στην αγοραία δημοκρατία που ζούμε, φαίνεται ότι οι πολίτες έχουν όλα τα δικαιώματα όταν δρουν ως καταναλωτές – καταναλώνω άρα υπάρχω. Από τη στιγμή όμως που η ιδιωτικότητα, σε όλες τις μορφές, προσκρούει στο κρατικό συμφέρον – είτε του κράτους του πολίτη είτε ξένου κράτους -, η πρώτη ανακρούει πρύμνα έναντι του δεύτερου. Πρόκειται για μια από τις περιπτώσεις όπου το ιδιωτικό υποχωρεί έναντι του κρατικού συμφέροντος. Όχι όμως για το δημόσιο καλό. Διεξάγονται μέσα σε συνθήκες αδιαφάνεια, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και έλεγχο, για λόγους που συνήθως ευνοούν πάσης φύσεως συμφέροντα και μεγιστοποιούν τα κέρδη μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών. Δεν πρέπει λοιπόν να προκαλεί έκπληξη η αντίδραση της καγκελαρίου Μέρκελ. Δημόσια εξέφρασε την «αγανάκτηση» της ενώ κατά τη συνεδρίαση των ηγετών επικέντρωσε την προσοχή της, όχι στην προώθηση αυτού που η επίτροπος Βίβιαν Ρέντινγκ έχει μεγαλόστομα ονομάσει «Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ευρώπης», δηλαδή του νόμου που επεξεργάζεται η Ευρωβουλή για την προστασία των δεδομένων.

Αντιθέτως, θέλησε να προωθήσει την... ένταξη της Γερμανίας στο πολύ κλειστό κλαμπ των «Πέντε Ματιών» (ΗΠΑ, Βρετανίας, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας και Καναδά), που από το 1946 έχουν συμφωνήσει να μην αλληλοκατασκοπεύονται και να μοιράζονται τις πληροφορίες από τις παρακολουθήσεις τους... Σύμφωνα με τους Νιου Γιορκ Τάιμς μπορεί πλέον οι ΗΠΑ να πάψουν να απορρίπτουν την υποψηφιότητα του Βερολίνου. Αυτό όμως δεν διασφαλίζει τους πολίτες.

Γιατί στα συμπεράσματα της συνόδου, στον αριθμό 8, υπό τον τίτλο «Ψηφιακή οικονομία», γίνεται λόγος για «γρήγορη» πρόοδο στο θέμα, ενώ η αρχική εκδοχή αναφερόταν σε ολοκλήρωση «του χρόνου»... Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πολλώ σε μάλλον όταν η προστασία των ιδιωτικών δεδομένων δεν ήταν ποτέ η πρώτη προτεραιότητα των κρατικών μηχανών και μηχανισμών...

Το διαβάσαμε στο Έθνος