Για την πόλη, όχι για το κόμμα!

Από τη στιγμή που και η ΝΔ ξεκαθάρισε ποιος θα είναι ο υποψήφιός της για τον δήμο της Αθήνας, ολοκληρώθηκε το πάζλ των υποψηφιοτήτων για τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας. Πλέον, ο αριθμός των υποψηφίων αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, σε συνδυασμό με την έντονη πολιτικοποίηση των εκλογών προδιαθέτουν χωρίς αμφιβολία για μια αναμέτρηση διαφορετική από όσες έχουμε δει.

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη συγκέντρωση υποψηφίου Δημάρχου που πήγα στη ζωή μου. Καίτοι-δυνητικός τότε-δημότης Βριλησσίων,

με πήγαν στην συγκέντρωση που έκανε ο τότε υποψήφιος Δήμαρχος, Χρήστος Παπουτσής. Τότε οι εκλογές ήταν τρομακτικά πολιτικοποιημένες. Αντίπαλος του Παπουτσή (ο οποίος πρέπει να κατήγαγε μια από τις μεγαλύτερες σε εύρος ήττες της καριέρας του) ήταν ο τότε κορυφαίος Υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, Νικήτας Κακλαμάνης. Σε εκείνη τη συγκέντρωση δεν θυμάμαι να παρακολούθησα το πολιτικό μήνυμα, άλλωστε δεν θα καταλάβαινα. Δυο εικόνες θυμάμαι. Την εικόνα του πάρκου της πλατείας Κλαυθμώνος, το οποίο ήταν γεμάτο από ναρκομανείς και εμπόρους ναρκωτικών και τον κύριο με την καντίνα επί της λεωφόρου Σταδίου, στον οποίον ακούμπησα ένα σεβαστότατο ποσό για μαλλί της γριάς και φιστίκια.

Τότε, το δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ήταν πανίσχυρο. Η ψήφος δεν ήταν αυτοδιοικητική, ήταν κομματική. Άλλωστε, ο Παπουτσής π.χ. δεν έμενε καν στο κέντρο, σε αντίθεση με τον Ν. Κακλαμάνη, ο οποίος είναι άνθρωπος του κέντρου (δεν είναι αυτό δικαιολογία για το γεγονός πως βούλιαξε τα δημοτικά ταμεία). Πλέον, μετά τη θητεία Καμίνη, το δίπολο πρέπει να είναι διαφορετικό και να έχει καθαρά αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά: το ερώτημα είναι, τι δήμο θέλουν οι Αθηναίοι; Νοικοκυρεμένο, εξωστρεφή και με κοινωνικές δομές ή έναν δήμο μπάτε σκύλοι αλέστε, περιχαρακωμένο και κοινωνικά αδιάφορο ή έστω κατ’ επίφαση ενδιαφερόμενο.

Ας δούμε συνοπτικά τους βασικούς υποψηφίους:

-Γιώργος Καμίνης: ο νυν Δήμαρχος μάζεψε τα οικονομικά της πόλης και έθεσε εαυτόν ως ανάχωμα εναντίον της Χρυσής Αυγής, την ώρα που οργάνωνε κοινωνικές δομές, όπως ο κόμβος αλληλεγγύης, το κοινωνικό ιατρείο κλπ. Ειδικά για το δεύτερο, μου μίλησε πολύ πρόσφατα με πολύ θερμά λόγια φίλη ιατρός, η οποία μάλιστα ανήκει κομματικά στη ΝΔ!

-Άρης Σπηλιωτόπουλος: Εδώ και 15 χρόνια κορυφαίος της ΝΔ, θέλησε να διεκδικήσει το 2009 την ηγεσία του κόμματος, προέβη σε μορατόριουμ με την Ντόρα Μπακογιάννη και έχασαν αντάμα (ας μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση). Το ζήτημα με τον κ. Σπηλιωτόπουλο είναι πως δεν είναι καν βουλευτής της Α’ Αθηνών, ενώ αμφιβάλλω πως γνωρίζει από πρώτο χέρι τα προβλήματα των, ας τις πούμε έτσι, πιο υποβαθμισμένων περιοχών του κέντρου. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένας πολιτικά ικανός άνθρωπος, με προσαρμοστικότητα, ενώ επίσης είναι πολιτικά και κοινωνικά μετριοπαθής.

-Νικήτας Κακλαμάνης: Έχω την εντύπωση πως κατεβαίνει από γινάτι, επειδή η ΝΔ δεν του έκανε τη χάρη να τον στηρίξει-διακριτικά πάντα-όπως το λένε τώρα στο Μέγαρο Μαξίμου- και θα δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ, ιδίως στους δεξιόστροφους ψηφοφόρους. Επί θητείας του ο δήμος καταστράφηκε οικονομικά. Δεν φταίει αποκλειστικά αυτός αλλά δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει το ναυάγιο. Αγαπάει την πόλη του αλλά αυτό μόνο του δεν φτάνει.

-Ηλίας Κασιδιάρης: Σε πρόσφατη μυστικη έρευνα μεγάλης εταιρείας συγκέντρωνε ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό σε θετικές γνώμες. Το ζήτημα με τον Κασιδιάρη (δεν θα σπαταλήσω το «κύριος») είναι ότι είναι φασίστας και μέλος εγκληματικής οργάνωσης (η δικαιοσύνη το είπε).

-Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Είναι ο άγνωστος της εξίσωσης. Δεν τον ξέρει ο κόσμος, του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου. Τον παρακολούθησα τις προηγούμενες μέρες και είδα ένα ακόμα παιδί του κομματικού σωλήνα με επιχειρηματολογία copy paste από κάποιο manual που τους έχει δοθεί στην Κουμουνδούρου. Δεν πάει άσχημα σε έρευνες που τρέχουν αλλά δεν τον ξέρει ο κόσμος.

Υπάρχουν και οι υποψηφιότητες Σοφιανού (ΚΚΕ), Καπερνάρου (ΑΝ.ΕΛ.), Κωνσταντίνου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και Βαλλιανάτου (Φιλελεύθερη Συμμαχία), οι οποίες θα έχουν απήχηση σε συγκεκριμένο και απόλυτα ορισμένο κοινό. Ίσως με δύο εξαιρέσεις: ο κ. Καπερνάρος απλά αυξάνει την πολυδιάσπαση της Δεξιάς και ο κ. Βαλλιανάτος κόβει πολύτιμες ψήφους από τον κ. Καμίνη, την ώρα που ο φιλελεύθερος χώρος δεν έχει την πολυτέλεια της προαναφερθείσας πολυδιάσπασης.

Ένα πρώτο συμπέρασμα; Ίσως με εξαίρεση τον κ. Καμίνη, άντε και τον κ. Κακλαμάνη, δεν υπάρχει αυτοδιοικητική υποψηφιότητα, την ώρα που το διακύβευμα είναι καθαρά αυτοδιοικητικό. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η μάχη, τι πρόγραμμα θα παρουσιάσουν οι υποψήφιοι και πώς θα διαχειριστούν την εικόνα τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν κυριαρχήσει η συζήτηση «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» σε έναν δήμο με χίλια προβλήματα και πολύ άγουρα σημάδια ανάκαμψης, θα μιλάμε για οπισθοδρόμηση με 1000.

Σκέφτομαι τον δήμο, στον οποίο είμαι εγγεγραμμένος στην Ελλάδα. Δεν θα ψηφίσω στις αυτοδιοικητικές γιατί ξέρω από τώρα πως θα βρίσκομαι στη Γερμανία αλλά αν ήμουν εκεί, θα ψήφιζα τον σημερινό δημαρχο. Και θα τον ψήφιζα όχι γιατί ανήκει σε ένα κόμμα, με το οποίο εγώ αισθάνομαι τρόπον τινά ιδεολογικά συγγενής, αλλά γιατί όσα χρόνια είναι δήμαρχος κάνει σοβαρή δουλειά. Ακόμα και αν ήταν μέλος της Ένωσης Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη π.χ. και είχε κάνει τη σοβαρή δουλειά που έχει μέχρι σήμερα, θα τον ψήφιζα.

Με το ίδιο σκεπτικό πρέπει να ψηφίσουν και οι δημότες της Αθήνας. Να σκεφτούν ποιος μπορεί να δώσει χρώμα στο κέντρο, ποιος μπορεί να υποστηρίξει τις κοινωνικές δομές, ποιος μπορεί να διορθώσει κραυγαλέες κακοτεχνίες (τα Χριστούγεννα έγινα μάρτυρας θεαματικής τούμπας κυρίας στη Βαλαωρίτου στο Κολωνάκι, επειδή παραπάτησε σε ένα κενό του πεζοδρόμου), ποιος μπορεί να κάνει τον δήμο εξωστρεφή και φυσικά ποιος μπορεί να κρατήσει τα λογιστικά βιβλία σε τάξη.

Αν ψήφιζα στην Αθήνα, θα ψήφιζα για την πόλη, όχι για το κόμμα.

Υ.Γ.1 Προβλέπεται εμφύλιος στο Κολωνάκι. Από Μηλιώνη και κάτω οι Κακλαμανικοί, από Da Capo και πάνω οι Σπηλιωτοπουλικοί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει και το JK για να γίνει ουδέτερη ζώνη.

Υ.Γ.2 Ψηφίζω στα Βριλήσσια. Καλή επιτυχία Δήμαρχε! (δεν κρατήθηκα).