Φίδι που τους έφαγε!

Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης

Το μεγαλύτερο καλαμπούρι των τελευταίων ετών είναι ότι η Ελλάδα στερείται δημοκρατίας.

Ή, τέλος πάντων, ότι η δημοκρατία της συρρικνώνεται και περιορίζεται.

Οτι δηλαδή η χώρα στης οποίας το Κοινοβούλιο εκπροσωπείται κάθε καρυδιάς καρύδι (από νεοναζί και νεοκομμουνιστές έως παλαιοκομμουνιστές και ψεκασμένους κι από μπράβους της νύχτας έως “αμεσοδημοκράτες” της Αριστεράς…) πάσχει από δημοκρατική εκπροσώπηση.

Οτι στη χώρα όπου κάθε ψωνισμένος ή ανισόρροπος μπορεί να

διαλαλήσει στην τηλεόραση, τον Τύπο, το ραδιόφωνο και (ανωνύμως) στο Διαδίκτυο ό,τι τερατολογία, υβρεολόγιο ή συκοφαντία γουστάρει υπάρχει πρόβλημα ελευθερίας της έκφρασης και ελέγχου της πληροφόρησης.

Οτι στη χώρα όπου η παρλαπίπα και η μπαρούφα αποτελούν προϊόντα ευρείας, μαζικής και ανεμπόδιστης κατανάλωσης κάποιοι κυκλοφορούν φιμωμένοι.

Οτι στη χώρα όπου ένα χωριό χειροκροτούμενο αποσχίζεται της πολιτειακής τάξης κι όπου τα πανεπιστήμια λειτουργούν ως ανεξάρτητες επικράτειες υπάρχει πρόβλημα αυταρχισμού και καταστολής.

Ως εκ τούτου πολύ φοβούμαι ότι αυτή η συζήτηση περί δημοκρατίας είναι εντελώς προσχηματική.

Κι ότι η έλλειψη δημοκρατίας δεν είναι παρά το παραμύθι όσων θεωρούν ότι δημοκρατία σημαίνει να γίνεται το δικό τους ή να ακούγεται μόνο η δική τους φωνή.

Τα σημειώνω αυτά με αφορμή τη Χρυσή Αυγή – μετά και το επεισόδιο με τον Καμίνη.

Η Χρυσή Αυγή, βλέπετε, θέτει με ευθύ τρόπο το ζήτημα της λεπτής ισορροπίας ανάμεσα στην προστασία της δημοκρατίας και τον περιορισμό της δημοκρατίας.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως προστάτες της δημοκρατίας θα πρέπει να αναρωτηθούν κατ’ αρχήν τι ακριβώς προστατεύουν.

Τις κάλπες; Το κόμμα τους; Τη Βουλή; Το Προεδρικό Μέγαρο;

Ε, λοιπόν, όχι. Προστατεύουν συνολικά κάτι που ονομάζεται έννομη δημοκρατική τάξη.

Και κάθε έμπρακτη κατάλυση ή αποσταθεροποίηση της έννομης δημοκρατικής τάξης, από όπου κι αν προέρχεται, απειλεί τελικά τη δημοκρατία που δηλώνουν ότι θέλουν προστατεύσουν. Τόσο απλό.

Ως εκ τούτου δημοκρατία στην Ελλάδα δεν σημαίνει να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας αλλά ούτε και να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει.

Σημαίνει ότι διατυπώνουμε, αντιπαραθέτουμε και ρυθμίζουμε τις διαφορές μας στο πλαίσιο και με τις διαδικασίες που προβλέπει η έννομη τάξη μιας δημοκρατικής πολιτείας.

Νομίζω ότι αυτή η απλή γενική παραδοχή λύνει αυτομάτως και το ζήτημα της Χρυσής Αυγής.

Κινούνται εντός της δημοκρατικής νομιμότητας; Με γεια τους και χαρά τους!

Εκφεύγουν της νομιμότητας; Φίδι που τους έφαγε!

Το διαβάσαμε στα ΝΕΑ

Ποιος διαπιστώνει την παρεκτροπή; Τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και χωρίς πολλές κουβέντες.

Των οποίων άλλωστε η λειτουργία επαφίεται ως γνωστόν στον πατριωτισμό των Ελλήνων – όλων ανεξαιρέτως!…