Χάνοντας ημίχρονα…

Μετά το αίσθημα ποδοσφαιρικής ευφορίας που μας άφησε η πρεμιέρα της Εθνικής στο Euro,  ήρθε η άτσαλη προσγείωση. Οι Τσέχοι δεν συμμερίστηκαν την ελληνική αισιοδοξία που ξεχείλιζε μέσω του ελληνικού Τύπου και με 2-1 πήραν τη νίκη και ένα σημαντικό προβάδισμα για πρόκριση στην επόμενη φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Αντιθέτως, η Εθνική εάν θέλει να ζήσει τη συνέχεια της διοργάνωσης εντός γηπέδου θα πρέπει στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στους Ρώσους, να πάρει τη νίκη πάση θυσία. Όσο για το τι στράβωσε, χθες και το ματς κατέληξε στην παρέα

του Ροζίτσκι; Πολλά με πρώτο και καλύτερο τα κενά διαστήματα που παρουσίασε ξανά η ομάδα του Φερνάντο Σάντος στο α’ ημίχρονο.

Παραβλέποντας το γεγονός ότι μόλις στο… 6’ το σκορ ήταν ήδη 2-0 υπέρ των Τσέχων (τα δύο γρηγορότερα γκολ από καταβολής ευρωπαϊκού πρωταθλήματος), το ακόμα χειρότερο είναι ότι οι διεθνείς δεν φάνηκαν ικανοί να μπορούν να αντιδράσουν στο ελάχιστο για 45 ολόκληρα λεπτά. Δηλαδή, μετά το μάθημα της πρεμιέρας κόντρα στους Πολωνούς που για 30’ αλλού πατούσαμε και αλλού βρισκόμασταν, καταφέραμε στο δεύτερο ματς, όχι να βελτιωθούμε αλλά να αυξήσουμε το χρόνο που η ομάδα έμοιαζε παραδομένη στη μοίρα της.

Στην ουσία χρειάστηκε το «δώρο» του Πετρ Τσεχ για να ξαναμπούμε στο ματς με τον Γκέκα και να ξαναγίνουμε απειλητική σαν ομάδα, παίρνοντας σιγά, σιγά μέτρα στο γήπεδο. Χωρίς, όμως,  αυτή τη φορά να καταφέρουμε κάτι περισσότερο. Δυστυχώς, σε τέτοιες διοργανώσεις τα λάθη πληρώνονται ακριβά. Και η Εθνική σπατάλησε όλα τα λάθη της στα δύο πρώτα ματς. Στο τρίτο και τελευταίο για τον όμιλο, θα πρέπει για 90’ να είναι αλάνθαστη. Αλλιώς ο μόνος δρόμος που απομένει για εκείνη, είναι της επιστροφής στη χρεωκοπημένη Ελλάδα…

Διαβάστε ακόμα:

* Μπράβο, ρε μάγκες!

* Τέλος εποχής ή χαμένες προσδοκίες;

* Ήρθε (;) η ώρα του ΟΑΚΑ

* Ε, ήταν η ώρα του Σπανούλη