Από την Ρεπούση στον Φίλη: Γιατί ο υπουργός Παιδείας δεν αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Ποντίων

Το βράδυ της Δευτέρας τα social media έβαλαν στο κάδρο τον Νίκο Φίλη με αφορμή την «άρνησή» της Γενοκτονίας των Ποντίων, στον Ενικό με τον Νίκο Χατζηνικολάου. Ο υπουργός Παιδείας ακροβάτησε μεταξύ της τυπολατρικής χρήσης του όρου και του διαχωρισμού των προσωπικών απόψεων με την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Ο Νίκος Φίλης είναι πραγματικά μία ενδιαφέρουσα περίπτωση υπουργού. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ο «Πάγκαλος του ΣΥΡΙΖΑ».

Μιλά χωρίς απαραίτητα να τον ενδιαφέρει να λειάνει τον λόγο του, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις αντιδράσεις του και με πλήρη απώλεια οιασδήποτε αβρότητας, πάντα όμως με το περικάλυμμα της ήπιας και νηφάλιας τονικότητας στην φωνή. Για αυτό, ίσως «φταίει» η δημοσιογραφική του ιδιότητα η οποία τον έχει εφοδιάσει με το «θράσος» που χρειάζεται ο δημοσιογράφος για να γράψει αγνοώντας τις συνέπειες και την κριτική. Θα μπορούσε να πει κανείς πως μιλά και απευθύνεται στον λαό όπως θα απευθυνόταν σε υφισταμένους του δημοσιογράφους στην Αυγή όπου διετέλεσε διευθυντής.

Πλέον όμως είναι πολιτικός πρώτα και ύστερα δημοσιογράφος. Στην εκπομπή της Δευτέρας ο Νίκος Φίλης επανήλθε, μάλλον τον επανέφεραν για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, στο ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων την οποία ο ίδιος αρνείται πεισματικά.

Όπως είπε και πριν από επτά χρόνια, όπως επανέλαβε και πέρσι στο άρθρο του στην Αυγή με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και "Γενοκτονία"» [διαβάστε το ΕΔΩ], σύμφωνα με τον υπουργό Παιδείας, στον Πόντο δεν υπήρξε Γενοκτονία. Τόσο στο άρθρο, όπως και στην εκπομπή, ανέφερε: «Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί».

Στη συνέχεια του άρθρου, για να υποστηρίξει την άποψή του παραθέτει το γεγονός πως από ελληνικής πλευράς «το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της "Γενοκτονίας", σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε "αγκάθι" για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Και όταν μιλά για «απόφαση» εννοεί την ομόφωνη αναγνώριση από την ελληνική Βουλή στις 24 Φεβρουαρίου 1994, την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», με αφορμή την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα.

Ενώ λοιπόν ο Νίκος Φίλης εμμένει σε έναν τυπολατρικό διαχωρισμό (λες και υπάρχει ανάγκη) με σκοπό να αποφεύγεται η χρήση του όρου Γενοκτονία, καλύπτοντας τα επιχειρήματά του με δήθεν μηδενική διεθνή αναγνώριση, οι φρικαλεότητες σε βάρος των Ποντίων αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία τόσο από το ίδιο το ελληνικό κράτος όπως ήδη είπαμε, όσο και από την Σουηδία και την Αυστραλία, αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Χαμένες Πατρίδες» ο δημοσιογράφος και πρώην υπουργός, Γιάννης Καψής, για την δράση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Διασυμμαχικό Συμβούλιο του 1918:

«Ο Βενιζέλος υποστηρίζοντας τις ελληνικές διεκδικήσεις, υπέβαλε στο Διασυμμαχικό Συμβούλιο επίσημες τουρκικές στατιστικές αποδεικνύοντας, ότι μόνο στα βιλαέτια του Αϊδινίου (Σμύρνης) και Προύσης και στα σαντζάκια των Δαρδανελλίων και του Ικονίου διέμεναν 1.013.195 Έλληνες, με 652 σχολεία και 91.538 μαθητές. Και άλλες 350.000 Έλληνες ζούσαν στην περιοχή της Τραπεζούντας, όπου ζητούσε την δημιουργία αρμενικού Κράτους.

»Αλλά και μετά την προσάρτηση των περιοχών της δυτικής Μικράς Ασίας, που διεκδικούσε η Ελλάδα, θα παρέμεναν υπό τουρκικό ζυγό 922.000 Έλληνες διασκορπισμένοι στο βάθος της Ανατολής. Αν στους αριθμούς αυτούς προστεθούν οι 450.000 πρόσφυγες που είχαν ήδη φτάσει στην Ελλάδα και οι 900.000 που έπεσαν θύματα των σφαγών του 1914-15, αποδεικνύεται, ότι ανατολικά του Αιγαίου, πριν τους Βαλκανικούς πολέμους ζούσαν 3.635.195 Έλληνες».

Την ίδια ώρα ο κ. Φίλης καλό είναι να ενημερωθεί πώς από πλευράς αριθμών φτάσαμε κατά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, στην Ελλάδα να έρθουν τελικώς 1,5 εκατομμύριο χριστιανοί. Πόσοι πέθανα, πόσοι δολοφονήθηκαν, πόσοι εξαφανίστηκαν;

Η περίπτωση της Μαρίας Ρεπούση

Η γενοκτονία των Ποντίων για την ακαδημαϊκό και πρώην βουλευτή της Δημοκρατική Αριστεράς, Ρεπούση, σε ελεύθερη απόδοση, ήταν κάτι που έγινε και πέρασε, δεν το παίρνουμε μαζί μας. Όταν στην Βουλή συζητήθηκε σχέδιο νόμου για τον αντιρατσισμό, στο σχέδιο νόμου υπήρχε διάταξη με την οποία χαρακτηρίζονταν αξιόποινες πράξεις η πρόκληση μίσους, βίας, από την μη αναγνώριση εγκλημάτων πολέμου, γενοκτονιών και εγκλημάτων εναντίων της ανθρωπότητας.

Η Μαρία Ρεπούση, ζήτησε να αποσυρθεί η συγκεκριμένη διάταξη η οποία αναφέρεται στην γενοκτονία, για την Ελλάδα η αναφορά αφορούσε την γενοκτονία των Ποντίων. Και στο παρελθόν -στη Βουλή-, όταν το προεδρείο ζήτησε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή για την γενοκτονία των Ποντίων, η κυρία Ρεπούση αποχώρησε από την αίθουσα.

Άλλο υπουργός κι άλλο Φίλης

Ας πούμε ωστόσο πως πολλοί ανάμεσά μας μπορούν να παραβλέψουν όλα όσα λέει ο υπουργός Παιδείας γιατί όπως είπαμε εμμένει σε μία τυπολατρική χρήση του όρου. Υπάρχει και κάτι άλλο που προκύπτει από την συνέντευξη που ίσως είναι και πιο σημαντικό. Σε ερώτηση του Νίκου Χατζηνικολάου, ο κ. Φίλης απαντά πως δεν παίζει ρόλο το γεγονός πως δύναται να έχει άλλες απόψεις ως πολίτης, μελετητής και δημοσιογράφος και άλλες ως υπουργός, έτσι ώστε αυτά που εφαρμόζει ως κυβερνητικό πολιτική να μην είναι απαραίτητα αυτά που πιστεύει ο ίδιος.

Ένα πραγματικά ωραίο σκεπτικό που δείχνει να έχει ενστερνιστεί ολόκληρη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία μεταλλάχθηκε μέσα σε έξι μήνες εφαρμόζοντας ως κυβέρνηση τα πλήρως αντίθετα από όλα όσα έλεγε ως αντιπολίτευση. Για τον ΦΠΑ στην Παιδεία (23% πλέον); Για τον φράχτη στον Έβρο (τώρα δεν παρομοιάζεται με το Τείχος του Βερολίνου) και εν τέλει επειδή η λίστα είναι πολύ μεγάλη, για το Μνημόνιο το ίδιο το οποίο δεν σκίστηκε ποτέ.

Πού ξέρεις, μπορεί σύντομα να τον δούμε και θιασώτη της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων.

The post Από την Ρεπούση στον Φίλη: Γιατί ο υπουργός Παιδείας δεν αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Ποντίων appeared first on KoolNews.