Αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ: Άλλοι μιλούν για «παιδικές ασθένειες» και άλλοι για «νάρκη» – Οι δύο δρόμοι του Τσίπρα

Σε σοβαρά στρατηγικά διλήμματα ενόψει της μεγάλης και δύσκολης συνέχειας βρίσκεται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η δέσμευση της κυβέρνησης στην απόφαση του Eurogroup προκαλεί κραδασμούς στο κόμμα. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να διαχειριστεί αποτελεσματικά και το εσωτερικό μέτωπο, κινδυνεύοντας, σε

Ρεπορτάζ: Γιώργος Ευγενίδης

Οι αντεγκλήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια εικόνα που ξένισε αρκετούς, με δεδομένο το περίγραμμα συμφωνίας με τους εταίρους μας που «κλείδωσε» την Παρασκευή η κυβέρνηση. Άλλωστε, η εικόνα της κυβέρνησης αποτελεί ένα άθροισμα θετικών δημοσκοπικών στοιχείων: η δημοφιλία της κυβέρνησης είναι σε αφύσικα υψηλά επίπεδα, το ίδιο ισχύει για την προσωπική δημοφιλία του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάνη Βαρουφάκη, ενώ, ακόμα και αν είναι πολύ νωρίς για οποιαδήποτε συμπεράσματα, η ποσοτική διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ είναι χαώδης, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις 20 μονάδες. Γιατί όμως ορισμένοι δεν αρκούνται στη μεγάλη εικόνα και φροντίζουν να διαφοροποιηθούν;

Νάρκες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ

Η εικόνα ενός κόμματος εξουσίας που αποτελείται από συνιστώσες δεν είναι ιδιαίτερα δόκιμη, ιδίως σε συνθήκες υψηλής πολιτικής πόλωσης. Μάλιστα, όταν το κόμμα αυτό καταφέρνει και κερδίζει τις εκλογές και πλέον τα μέλη των συνιστωσών δεν δεσμεύονται από την κομματική γραμμή, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο για την κομματική ηγεσία, η οποία δεν πέτυχε την αυτοδιάλυση των συνιστωσών.

Την αρχή έκανε ο Μανώλης Γλέζος, ακολούθησε η Σοφία Σακοράφα αμφότεροι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ), [διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ]ενώ ενστάσεις έχουν εκφράσει και βουλευτές του κόμματος (π.χ. Αλέξης Μητρόπουλος), υπουργοί (ο Γιώργος Κατρούγκαλος που δήλωσε πως, αν παραβιαστούν οι κόκκινες γραμμές που έχουν τεθεί, θα αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα), αλλά και επιμέρους στελέχη.

Χαρακτηριστική περίπτωση ο Αντώνης Νταβανέλλος, αλλά και το μέλος της ΚΕ του κόμματος Στάθης Κουβελάκης. Φυσικά, αυτοί είναι μόνο αυτοί που εκδηλώθηκαν. Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως ακόμα και αρκετά μέλη της ΚΟ δεν είδαν με ιδιαίτερη ικανοποίηση την εν λόγω συμφωνία και το κείμενο που τη συνόδευε και μάλιστα, οι δυσαρεστημένοι δεν πρόσκεινται μόνο στην Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Υπό αυτό το πρίσμα είναι σαφές πως ο κύριος Τσίπρας θα πασχίζει διπλά, καθώς μια «καλή» συμφωνία στο εξωτερικό, δεν είναι υποχρεωτικά μια καλή συμφωνία και για πολλούς εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, θα πρέπει προσπαθήσει να βρει τους κατάλληλους εσωτερικούς συσχετισμούς, καθώς, αν επιμείνει στην πορεία παράλληλης πορείας με την Ευρώπη, πολλοί εντός του ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν το κόμμα ως όχημα για τη ρήξη με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ίσως και να χρειαστεί να εγκαταλείψουν το καράβι.

«Παιδικές αρρώστιες»

Πολλοί πάντως σπεύδουν να μιλήσουν για τις παιδικές αρρώστιες του ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν, οι παιδικές αρρώστιες είναι μεν ιάσιμες, αν όμως δεν αντιμετωπισθούν με την κατάλληλη αγωγή, τότε ενδεχομένως να γίνουν και επικίνδυνες.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ: όταν ιδρύθηκε το κόμμα το 1974, αποτέλεσε καταφύγιο για πάσης φύσεως σοσιαλιστές και αριστερούς. Ένα ετερόκλητο σχήμα, το οποίο ήταν αδύνατο να συνεχίσει έτσι. Τότε όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε την πολιτική πρωτοβουλία και διαχώρισε την... ήρα από το στάρι. Ο Αλέξης Τσίπρας πορεύθηκε με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Από τον ΣΥΡΙΖΑ του 4% βρέθηκε κάποια στιγμή αντιμέτωπος με τη διαχείριση της δύναμης του 27% που κέρδισε στις εκλογές του 2012. Δεν φίμωσε την εσωτερική αντιπολίτευση, με μεθοδικές κινήσεις όμως κατέστησε εαυτόν ως τον βασικό και κυρίαρχο πόλο εντός του κόμματος.

Τώρα, πρέπει να διαχειριστεί την κυβερνητική πραγματικότητα με την αντικομφορμιστική φύση της Αριστεράς, η οποία είχε συνηθίσει επί χρόνια να βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Ένα επιπρόσθετο ζήτημα είναι πως η κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα περίεργο μωσαϊκό: από τη μία οι πιο παλιοί Αριστεροί του 4%, άνθρωποι της ριζοσπαστικής Αριστεράς που συνασπίστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ ένεκα της κυβερνητικής προοπτικής, πασοκογενείς έχουν τα χαρακτηριστικά των νοικοκυραίων, ενώ πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι εκφράζουν την αντιμνημονιακή δεξιά.

Συνεπώς, ο κύριος Τσίπρας καλείται να βρει το γιατρικό για τις παιδικές ασθένειες του ΣΥΡΙΖΑ. Λέγεται πως η εξουσία είναι ένα πολύ ισχυρό συνεκτικό στοιχείο, μόνη της όμως δεν αρκεί για την ισορροπία ενός κυβερνητικού κόμματος.

Είναι χαρακτηριστικό πως η επίθεση του Μανώλη Γλέζου προκάλεσε την αντίδραση του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη, ο οποίος, όντας επίσης ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, προσπαθεί να μένει στον κρίσιμο παρασκηνιακό του ρόλο στην κυβερνητική καθημερινότητα. «Την ώρα, λοιπόν, που η δύσκολη μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη περιμέναμε μια πιο δίκαιη και νηφάλια αποτίμηση από ένα στέλεχος της εμπειρίας και της διαδρομής του Μανώλη Γλέζου» ήταν οι προσεχτικές, πλην όμως εξαιρετικά σαφείς λέξεις, που επέλεξε ο πολιτικός μέντορας του Αλέξη Τσίπρα για να καταδείξει τη δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου.

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει επομένως, αφού ξεκαθαρίσει το τι μέλλει γενέσθαι στο μέτωπο των εταίρων μας, να ασχοληθεί και με το εσωτερικό, ενδοκυβερνητικό μέτωπο, γιατί ήδη αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δημοσίως αλλά και ιδιωτικώς, έχουν αρχίσει να χτυπάνε τα τύμπανα του εσωκομματικού πολέμου, με το επιχείρημα πως η κυβέρνηση κινείται εκτός του πλαισίου των προεκλογικών της δεσμεύσεων. Όπως άλλωστε σημείωνε και πολιτικός παράγοντας με μεγάλη εμπειρία, το μεγάλο στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα θα είναι η στρατηγική του για να διατηρηθεί στην εξουσία, εξουδετερώνοντας τους κινδύνους που προκύπτουν από το εσωτερικό του κόμματός του.

The post Αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ: Άλλοι μιλούν για «παιδικές ασθένειες» και άλλοι για «νάρκη» – Οι δύο δρόμοι του Τσίπρα appeared first on KoolNews.