«Ανάχωμα» στην ανεργία η σοβαρότητα

Πρωτογενές πλεόνασμα έχουμε, στις αγορές βγήκαμε, τα εύσημα τα πήραμε από την Κομισιόν μέσω της τελευταίας της έκθεσης, αλλά το μεγάλο αγκάθι για την κυβέρνηση παραμένει.

Γράφει ο Γιώργος Κούρος

Και φυσικά δεν είναι πλέον η δημοσιονομική προσαρμογή, ούτε καν οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που πρέπει εκ των ουκ άνευ να προχωρήσουν, για να μη χάσουμε όσα κατακτήσαμε με θυσίες μέχρι σήμερα.

Είναι η ανεργία!

Είναι το νούμερο ένα πρόβλημα που πρέπει με στοχευμένες κινήσεις να αντιμετωπίσει ο κυβερνητικός συνασπισμός, όχι ενόψει των επικείμενων εκλογικών

Αυτή είναι η εκτίμηση άλλωστε των Financial Times, σε πρόσφατο άρθρο των οποίων αναφέρεται ότι για να φτάσουμε στα προ κρίσης επίπεδα εργασίας θα χρειαστεί μια 10ετία ή, δυστυχώς, θα χρειαστεί να «χαθεί» μια ολόκληρη γενιά μέχρι να έρθει η οικονομική ανάκαμψη.

Εκτίμηση, η οποία πάντως επιβεβαιώνεται και από έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (International Labour Organization - ILO) για τις προοπτικές της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, που θεωρούνται αδύναμες αφού, όπως σημειώνεται, και με μέσους ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 3,5% το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα θα είναι κοντά στο 22% μέχρι το 2019!

Η ανεργία λοιπόν, ανεξάρτητα και από τις θετικές προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου που κατατέθηκε στη Βουλή, είναι το μεγαλύτερο «στοίχημα» που έχει να αντιμετωπίσει το πολιτικό σύστημα της χώρας, διότι δεν αφορά την τωρινή ή αυριανή κυβέρνηση, αλλά αφορά το αύριο της χώρας!

Ούτε φυσικά αφορά κανέναν άνεργο, μόνο το ποιός ή τί πήγε λάθος και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, που έμεινε χωρίς δουλειά και τις υποχρεώσεις να τρέχουν.

Πιστεύω ότι κανέναν δεν θα έπρεπε να αφορά το παρελθόν, παρά μόνο να το γνωρίζει πολύ καλά για να αποφύγει τα ίδια λάθη στο μέλλον.

Η ουσία είναι το τί μπορεί να γίνει για να σταματήσει ο «εφιάλτης» της ανεργίας.

Χρειάζεται πολύ απλά ένα Εθνικό Σχέδιο κατά της Ανεργίας! Ένα σχέδιο, με αρχή, μέση και τέλος, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα κινήσεων, μέτρων και αλλαγών, που σε πρώτη φάση θα αποτελέσει «ανάχωμα» στη γιγάντωση της ανεργίας και σε δεύτερη θα συμβάλλει στη μείωσή της!

Και αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι Εθνικό, γεγονός που προϋποθέτει να βάλουν όλοι τις διαφορές τους στην άκρη και να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι, χωρίς προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και μικροκομματικά συμφέροντα και να συμφωνήσουν, σε μια ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος.

Χρειάζεται πολύ απλά η κυβέρνηση να διαβάσει σωστά τους αριθμούς, όπως έκανε άλλωστε πρόσφατα και με την έκθεση της Κομισιόν, κατηγορώντας όσους έκαναν λόγω για πρόσθετα μέτρα 7,7 δισ. ευρώ την περίοδο 2015 – 2017 ότι… δεν γνωρίζουν να διαβάζουν!

Χρειάζεται πολύ απλά και η Αντιπολίτευση να σταματήσει να χρησιμοποιεί το μέγεθος της ανεργίας αποκλειστικά και μόνο για να «χτίσει» την αντιπολιτευτική της πολιτική. Πρέπει να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα καταθέτοντας προτάσεις σοβαρές, μελετημένες και μετρημένες.

Χρειάζεται, γενικά, σοβαρότητα από όλους. Εάν υπήρξε ένα φθαρμένο πολιτικό σύστημα που δεν νοιάστηκε για την Ελλάδα του χθες, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, ας ελπίσουμε ότι όσοι ασπάζονται το νέο, θα ενδιαφερθούν για το αύριο και τις γενιές που έρχονται.

Το διαβάσαμε στον antenna.gr