Sherlock Holmes 2: To παιχνίδι των σκιών

Ένας Sherlock Holmes πιο ψυχαγωγικός, αλλά και πιο προβλέψιμος από ποτέ. Στο “Παιχνίδι των Σκιών” θα περάσεις καλά, μονάχα άμα παίξεις με τους κανόνες του Guy Ritchie.

Από τον Άρη Βουρβούλια

Τι παίζει με την ταινία
Ο Sherlock Holmes, ανέκαθεν ήταν ο εξυπνότερος άνθρωπος στο χώρο, αλλά έλα, που ένας εξίσου έξυπνος

-και πέραν κάθε υποψίας– κακός τρίζει τα θεμέλια της πρωτοκαθεδρίας του. Ο καθηγητής Moriarty (Jared Harris) έχει βαλθεί να πετύχει τους μοχθηρούς και σκοτεινούς σκοπούς του, εις βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας και ο Holmes (Robert Downey Jr.) μαζί με τον στενό του συνεργάτη Dr. John Watson (Jude Law) είναι οι μόνοι, που μπορούν να ξεσκεπάσουν την πλεκτάνη και να σταματήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.

Όταν ο πανέξυπνος Guy Ritchie συνάντησε τον πιο έξυπνο ήρωα της λογοτεχνίας, τότε το αποτέλεσμα αυτής της μίξης ήταν το λιγότερο απροσδόκητο. Μιλώντας για την πρώτη ταινία βέβαια, αφού σε αυτό το δεύτερο μέρος το στοιχείο του αιφνιδιασμού και του σασπένς απουσιάζει -παραδόξως- αισθητά. Και όταν μιλάω για σασπένς δεν εννοώ δράση, καθώς από το πρώτο δευτερόλεπτο και για τα επόμενα 129 λεπτά της ταινίας, η δράση δεν σταματάει σχεδόν ποτέ (με τα κλασικά super slow motion καρέ ). Το πρόβλημα έγκειται στο ότι σε καμία στιγμή της ταινίας δεν αναρωτιέσαι για το τι θα συμβεί μετά, δεν μπαίνεις στην λογική του εάν και του εφόσον. Αποτέλεσμα αυτού, μερικές από τις σεκάνς να γίνονται ιδιαιτέρως υποτονικές. Και ίσως για αυτό ο Ritchie, γνωρίζοντας την αδυνατότητα του να σου περάσει κάτι τέτοιο για ένα χαρακτήρα που στον έχει ξαναπαρουσιάσει (δεν θεωρώ τυχαίο ότι είναι η πρώτη φορά που βγάζει σίκουελ ταινίας του), επένδυσε κυρίως στο -βρετανικό του- χιούμορ και την περιπετειώδη ψυχαγωγία, στοιχεία δηλαδή στα οποία θεωρείται αυθεντία. Όσον αφορά τις -αδόκιμες κατά εμέ- συγκρίσεις με τον λογοτεχνικό Sherlock Holmes, θεωρώ αφελή τον οποιοδήποτε περίμενε κάτι που θα εναρμονιζόταν πλήρως με τον ήρωα του Sir Arthur Conan Doyle. Το μόνο που αρκεί να συνειδητοποιήσεις είναι το ότι ο Ritchie δεν μπαίνει ποτέ σε ξένα καλούπια και αυτό γιατί απλούστατα είναι εγκλωβισμένος στα δικά του. Έχοντας συμμάχους τις αβανταδόρικες ερμηνείες των Law, Robert Downey Jr (αν και η επανάληψη του τρόπου παιξίματός του έχει αρχίσει να κουράζει), Jared Harris και του θεατρικού Stephen Fry, η ταινία σου αφήνει μία αρκετά ευχάριστη γεύση φεύγοντας από το σινεμά. Αρκεί να μην την πάρεις σοβαρότερα από ότι πρέπει.

Γιατί να την δεις
* Γιατί θα ρίξεις περισσότερο γέλιο από ότι στην πρώτη ταινία, ενώ αν είσαι λάτρης της Ritchie-κης δράσης, τότε να είσαι σίγουρος ότι δεν θα απογοητευτείς.

* Γιατί είναι από τις ταινίες, που άμα είναι να την δεις κάπου, αξίζει να την δεις στο σινεμά και να ευχαριστηθείς τα εφέ και τον ήχο παρέα με μία γαβάθα ολόφρεσκο ποπ-κορν.

Γιατί να μην τη δεις
* Γιατί, αν είσαι λάτρης του λογοτεχνικού Sherlock Holmes και περιμένεις να δεις έναν κινηματογραφικό ήρωα πανομοιότυπο με αυτόν του Sir Arthur, τότε μάλλον θα τσ