Μερικές κάτι παραπάνω από αυθόρμητες ευχές (ή προσδοκίες)

Το 2015 ήταν ένας χρόνος που έτρεχε με χίλια ή τουλάχιστον αυτή την αίσθηση μου άφησε. Πολλές και αστραπιαίες αλλαγές και μάλιστα από τη μια μέρα στην άλλη συγκρούονταν με το μικρόκοσμό μας και τις μικρές ή μεγάλες προσωπικές μας στιγμές. Με αρκετά πράγματα «συστηθήκαμε» για πρώτη φορά, όπως με τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με την έντονη ανασφάλεια, με το προσφυγικό ζήτημα… και είμαστε εδώ, στο 2016 που πήρε τη σκυτάλη και δεν έχει παρά να υποσχεθεί κι αυτό με τη σειρά του ένα πιο ευοίωνο μέλλον.

Η αλλαγή του χρόνου είναι για τους ενήλικες η σεπτεμβριανή έναρξη μιας «νέας

σχολικής χρονιάς». Βάζουμε νέους στόχους και ευχόμαστε με τη γνώση του παρελθόντος και την ελπίδα του αύριο για βελτιώσεις εντός εκτός και επί ταυτά. Με τη σειρά μου βάζω κι εγώ κάποιους προσωπικούς στόχους. Θέλω να βρίσκω περισσότερο χρόνο για πράγματα που τα απολαμβάνω, όπως το διάβασμα και μικρές -ή μεγαλύτερες- εξορμήσεις. Η Ελλάδα είναι μια γενναιόδωρη χώρα, μας δίνει αναρίθμητες ευκαιρίες για ανακαλύψεις και μοναδικά μέρη. Η εκδρομή που έκανα τα Χριστούγεννα με τα παιδιά στα Ζαγοροχώρια μου το θύμησε με τον καλύτερο τρόπο.

Εύχομαι να φροντίζουμε τον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας κι όλους όσους νιώθουμε πως έχουν την ανάγκη μας. Δεν μπορούμε πια να μην αντικρίζουμε το παρόν μας και το παρόν μας ζητά αλληλεγγύη και κινήσεις αγάπης και προσφοράς. Είναι υπέροχο να έχουμε φιλοδοξίες και να εργαζόμαστε με σθένος για αυτές. Η πορεία μας είναι ανύποπτα ακουμπισμένη στα δικά μας και μόνο χέρια κι δεν μας περιμένει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό για το οποίο θα δουλέψουμε μόνοι μας και με όλη μας τη δύναμη.

Το νέο έτος να είναι γεμάτο ομορφία, που θα την απολαμβάνουμε χωρίς ενοχές και συμπλέγματα. Να χαιρόμαστε ένα νέο t-shirt που μπαίνει στην ντουλάπα μας, μερικά φρέσκα λουλούδια στα βάζα μας. Ανανέωση στο σπίτι μας με μικρές, ευφάνταστες πινελιές. Nα φροντίζουμε το σώμα μας, να κινούμαστε περισσότερο, να γυμναζόμαστε συστηματικά και χωρίς εξαιρεσεις γιατί αυτό είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.

Και για το τέλος αφήνω το πιο σημαντικό. Οι καιροί είναι ικανοί να μας μπερδέψουν και να μας αποπροσανατολίσουν. Ας σταματήσουμε λοιπόν να συγχέουμε την αλήθεια με την ερμηνεία της. Τα γεγονότα είναι γεγονότα, είναι εκεί και μας ζητούν σε πρώτο επίπεδο αντίληψη και σε δεύτερο προσωπική ερμηνεία και δράση, ανταπόκριση. Αλήθεια είναι ένα συμβάν γυμνό, ερμηνεία είναι η στάση μας απέναντί του.

Κλείνοντας αφήνω τον Αρκά να γράψει τον επίλογο, Food For Thought…