«Θέλω να σας αποδείξω την καταστροφή που φέραν οι Γερμανοί…»

«Εγώ γεννήθηκα στο Βόλο το 1939 στη Θεσσαλία, λίγο πριν το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολη η οικογένειά μου ήταν επιχειρηματίες τότες. Τα ζήσαμε όλα μαζί.

»Η γιαγιά μου, η μάνα της μάνας μου ήταν τότε επιχειρηματίας. Η γιαγιά μου είχε ένα μεγάλο φούρνο στο Βόλο. Για τον καιρό τότες, είχε αυτός ο φούρνος μεγάλη αξία. Από πάνω από το φούρνο ήταν 3 διαμερίσματα. Δίπλα από το φούρνο ήταν και άλλο ένα μεγάλο διαμέρισμα. Η γιαγιά μου είχε συνολικά 9 παιδιά και είχε γυναίκες για να φυλάνε τα παιδιά. Η οικογένεια έμενε ακριβώς από πάνω από το φούρνο στα 3 διαμερίσματα και στα άλλα 2 διαμερίσματα

»Η οικογένειά μου ζούσε τόσο καλά. Η οικογένειά μου είχε δύο εξοχικά σπίτια στο Πήλιο. Χρησιμοποιούσαμε τα εξοχικά σπίτια μόνο στις διακοπές. Η αυλή του φούρνου ήταν πολύ μεγάλη. Στην αυλή ήταν μεγάλη αίθουσα όπου είχαμε στοίβες από ξύλα. Τότε χρησιμοποιούσαν όλοι οι φούρνοι ξύλα. Γι' αυτό είχε η γιαγιά μου κάμποσους άντρες για να κόψουν τα ξύλα. Ο πατέρας μου ήταν διευθυντής ξενοδοχείου. Οι άλλες 2 αδελφές της ήταν κι αυτές επιχειρηματίες. Η μία ήταν φορολογικός σύμβουλος μαζί με τον σύζυγό της. Η άλλη είχε κομμωτήριο μαζί με τον σύζυγό της. Και ο παππούς ήταν επιχειρηματίας. Είχε ένα παπουτσάδικο.

»Για κάμποσο καιρό πήγαιναν όλα καλά και ωραία. Μέχρι που ξέσπασε απρόοπτα η κρίση. Ενας Γερμανός με το όνομα Adolf Hitler είχε μεγάλα όνειρα, επειδή ήταν η Γερμανία μεγάλη και αυτός μαζί με τον φίλο του τον Ιταλό τον Μουσολίνι κάνανε μια συμφωνία. Είχαν τη γνώμη ότι με τις οπλισμένες χώρες τους θα μπορούσαν να κατακτήσουν ολόκληρα τα Βαλκάνια. Να επιτεθούν σε όλες τις μικρές χώρες και να τις κλέψουν το ασήμι και το χρυσό. Από φόβο όμως η πατρίδα μου η Ελλάδα με λιγότερο από 5 εκατομμύρια κατοίκους, κατάλαβαν ότι έρχεται μια μεγάλη καταστροφή. Ο κάθε ένας πήγε σε κάθε τράπεζα και βγάλαν το κεφάλαιο και τις οικονομίες τους. Η κάθε οικογένεια ήθελε να αγοράσει τρόφιμα για να είναι έτοιμη για τον πόλεμο και να επιζήσουν τον πόλεμο. Αυτό το κίνημα δεν πέτυχε στην δική μου οικογένεια.

»Όταν άρχισε ο πόλεμος η πρώτη γερμανική βόμβα στο Βόλο έπεσε απάνω στο σπίτι μας. Το σπίτι και ο φούρνος καταστράφηκαν. Ολο το σπίτι και τα ξύλα στην αυλή άρπαξαν φωτιά και καιγόταν όλη την εβδομάδα. Ετσι μου είπαν οι γονείς μου. Δεν κάηκε μόνο το σπίτι, αλλά κάηκε και όλο το κεφάλαιο. Τέσσερις οικογένειες ζούσαν εκεί. Όλα συνέβησαν μ' ένα κτύπημα και μείναμε όλοι στο δρόμο. Ολη η οικογένεια έτρεξε στο δάσος με τα πόδια και πήγαμε με τα πόδια στο Πήλιο, προς τα εξοχικά σπίτια. Από το Βόλο μέχρι τα εξοχικά σπίτια ήταν 15 χιλιόμετρα. Τα δύο εξοχικά σπίτια ήταν μεγάλα. Τέσσερις οικογένειες μετακόμισαν στο ένα από τα δύο εξοχικά σπίτια. Το άλλο εξοχικό σπίτι ήταν τρεις ορόφους και το νοικιάσαμε για να έχουμε λεφτά για να ζήσουμε. Όπως κι εμείς, φύγαν πολλοί από το Βόλο για τα βουνά και λόγω του πολέμου δεν υπήρχε θέση εργασίας. Το Πήλιο έχει 24 χωριά κι έχει όλα τα είδη φρούτα και λαχανικά και καλή ποιότητα. Ολοι οι άνθρωποι