Το κοινό μυστικό της Αθήνας για καλή ιαπωνική κουζίνα -Πώς η φήμη του Kinjo στα Βριλήσσια έφτασε φέτος στη Μύκονο

Η ήρεμη δύναμη του Νίκου Πολιτάκου καθιέρωσε το Kinjo ως μία από τις καλύτερες επιλογές για ιαπωνικό φαγητό αξιώσεων στην Αθήνα. Αυτή τη σεζόν ο ταλαντούχος σεφ, εκτός από τα Βριλήσσια, θα υποδέχεται τον κόσμο που τον καθιέρωσε και στο νέο του εστιατόριο στη Μύκονο. 

Το καλό πράγμα διαδίδεται γρήγορα. Το «word of mouth» είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να ταξιδέψει ένα εστιατόριο ταχύτατα στο κοινό και να καθιερωθεί ως αγαπημένο στέκι. Το ιαπωνικό restobar Kinjo στα Βριλήσσια είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Σε ένα τυπίστικο ημιυπόγειο, στην Πλατεία Αναλήψεως, κοντά στην Αττική Οδό, διακοσμημένο λιτά με τον κλασικό, στιβαρό ιαπωνικό μινιμαλισμό, αναμειγνύοντας τους ζεστούς γήινους τόνους του ξύλου με το μυστηριώδες μαύρο, ο ταλαντούχος σεφ Νίκος Πολιτάκος, φεύγοντας από το φημισμένο Kiku, έφτιαξε το 2018 ένα μικρό διαμαντάκι που έγινε πολύ γρήγορα γνωστό για την εξαιρετική κουζίνα του. 

To Kinjo δεν έγινε viral ως ένα ακόμα καλό σουσάδικο, αλλά ως ένα ιαπωνικό εστιατόριο αξιώσεων, εκτός πιάτσας, κρυμμένο σε μια περιοχή που γαστρονομικά λίγα πράγματα είχε να επιδείξει. Από τα τραπέζια του και από το μπαρ του σεφ που βλέπει όλα όσα γίνονται στην ανοιχτή κουζίνα, έχουν περάσει όλοι: μπον βιβέρ, ψαγμένοι και απαιτητικοί κυνηγοί εκλεκτών γεύσεων, ενημερωμένοι λάτρεις της ιαπωνικής κουζίνας, γευσιγνώστες και φυσικά θιασώτες του hype που δεν τους ξεφεύγει τίποτα που συζητιέται σε αυτή την πόλη.

Όλοι φεύγουν και έχουν έναν καλό λόγο, μιλώντας κυρίως για φίνες γεύσεις που εκτός από το εξαιρετικό sushi, τις βρίσκεις και σε πιο εστιατορικά πιάτα όπως τα φοβερά fried dumplings με λαβράκι που κολυμπούν σε μια εθιστική, απίθανη κρέμα butter ponzu με τρούφα και πουρέ λαγόχορτου (από τα ωραιότερα πράγματα που έχω φάει στην έθνικ, ασιατική γαστρονομική σκηνή της Αθήνας). 

Από το Kiku στο Τόκιο κι από τα Βριλήσσια στη Μύξονο: Πώς ο Νίκος Πολιτάκος έκανε το Kinjo φαινόμενο

Φέτος, μετά από μια σταθερά δυνατή πορεία, το εστιατόριο, καθιερωμένο πλέον, άνοιξε πανιά και για τη Μύκονο, όπου ο Νίκος Πολιτάκος θα δημιουργεί τα ίδια ακριβώς πιάτα ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή του που ποντάρει σε premium πρώτες ύλες, τις οποίες επιλέγει πολύ προσεκτικά ο ίδιος κάνοντας ένα ενδελεχές γαστρονομικό σαφάρι.

Αυτό, σε συνδυασμό με την επιμονή του σεφ να διδαχθεί απευθείας την ιαπωνική κουζίνα εκεί όπου χτυπά η καρδιά της, στο Τόκιο, τον βοήθησαν να χτίσει τη φήμη του: «Αν και είχα ξεκινήσει την καριέρα μου είκοσι χρόνια πίσω με ιταλική, μεσογειακή κουζίνα, πάντα με έλκυε χωρίς να ξέρω το λόγο η ιαπωνική γαστρονομία. Σε ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο πήρα την απόφαση να αφοσιωθώ σε αυτήν μαγειρικά. Επιστρέφοντας πήρα τις βάσεις στο εστιατόριο Kiku και παράλληλα άρχισα να το ψάχνω περισσότερο, ταξιδεύοντας, διαβάζοντας, παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω από αυτή την ιδιαίτερη κουζίνα που είχα ερωτευθεί. Ταξίδεψα μάλιστα στην Ιαπωνία όπου εξέλιξα τις γνώσεις μου περαιτέρω και το 2018 άνοιξα το δικό μου ιαπωνικό εστιατόριο, το Kinjo», εξηγεί στο iefimerida ο σεφ Νίκος Πολιτάκος. 

Καμιά φορά το να ανοίξει ένα εστιατόριο μακριά από τα σημεία της πόλης όπου το κοινό έχει συνηθίσει να βρίσκει συγκεντρωμένη μια κουζίνα με συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα, όπως είναι για παράδειγμα το Σύνταγμα για την ιαπωνική-ασιατική κουζίνα, μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα στο λανσάρισμα ενός μαγαζιού: στην παρθένα περιοχή ξεχωρίζει κάτι πιο γρήγορα και μπορεί με μεγαλύτερη ταχύτητα να γίνει viral.

Έγινε κάτι αντίστοιχο με το φαινόμενο Kinjo; Πώς αποφάσισε ο ίδιος να κινηθεί τόσο μακριά από τις καθιερωμένες πιάτσες, ήταν ρίσκο ή τζακπότ, τον ρωτώ. «Ο συνέταιρός μου είχε το χώρο στα Βριλήσσια και εκείνος με παρακίνησε να ανοίξουμε ένα εστιατόριο αφιερωμένο αποκλειστικά σε μια κουζίνα που αγαπούσα τόσο. Πολλές φορές μπορεί να μου πέρασε από το μυαλό η πιθανότητα μετακίνησης του εστιατορίου σε μια άλλη περιοχή, αλλά κακά τα ψέματα, το Kinjo έχει γράψει εδώ όλα αυτά τα χρόνια. Οι άνθρωποι που έρχονται και ξανάρχονται το θεωρούν δικό τους μαγαζί. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει όμως έτσι εύκολα», λέει ο Νίκος Πολιτάκος. 

29 πιάτα ημέρας που αλλάζουν διαρκώς ανάλογα με την ψαριά

Το Kinjo έχει μια -ευχάριστη- ιδιαιτερότητα: εκτός από μια μεγάλη κάρτα που καλύπτει την ιαπωνική κουζίνα πλήρως, έχει καθημερινά και πολλά πιάτα ημέρας που βασίζονται «σε όσα φέρνει η ψαριά», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Πολιτάκος. Υπάρχουν μέρες, καιρού επιτρέποντος, που μετρά κάποιος ακόμα και εικοσιεννιά πιάτα ημέρας. Ούτε ένα, ούτε δύο! Σε άλλα εστιατόρια εικοσιεννιά πιάτα δεν είναι ούτε καν εκείνα της βασικής κάρτας.

«Αν δεν υπάρχει καλό ψάρι δεν βγαίνει πιάτο. Δεν συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο», λέει ο Νίκος Πολιτάκος. «Το βασικό μενού μας είναι σχετικά μεγάλο γιατί ήθελα να έχω ένα ολοκληρωμένο κομμάτι της ιαπωνικής κουζίνας και όχι να χαρακτηριζόμαστε σαν σουσάδικο», συμπληρώνει. 

Πράγματι, αν φας και άλλα πιάτα πέρα από το εξαιρετικό sushi, είναι σαφές ότι το Kinjo δεν μένει μόνο σε αυτό. Εδώ θα βρει κανείς μια μεγάλη γκάμα ιαπωνικών πιάτων με μεγάλη ποικιλία.

Ποια όμως είναι τα signature πιάτα του Kinjo που σύμφωνα με τον ίδιο τον σεφ αντικατοπτρίζουν πλήρως τη γαστρονομική του ταυτότητα; «To Sando με μοσχαράκι είναι ένα πιάτο που δεν θα φύγει ποτέ από το Kinjo, το πιάτο με το χτένι, τα dumblings με λαβράκι και ένα σουβλάκι από φαγκρί, είναι τα τρία πιάτα μας που έχουν ξεχωρίσει πολύ», λεει ο Νίκος Πολιτάκος. 

«Στο Kinjo της Μυκόνου εννοείται έχουμε και αυτά τα πιάτα. Δεν θα μπορούσε να ανοίξει Kinjo οπουδήποτε χωρίς αυτά, αλλά στο νησί εκτός από τα ψαροφαγικά πιάτα έχουμε εμπλουτίσει την κάρτα με περισσότερο κρέας, πάπια, χοιρινό, μοσχάρι, αφού οι Ιάπωνες φημίζονται για το BBQ», λεει ο ίδιος.

Η δική μας εμπειρία

Ξεκινήσαμε με κοκτέιλς από το μπαρ και από sushi επιλέξαμε sashimi σφυρίδα, nigiri με σφυρίδα, χτένι και μπαρμπούνι και nigiri με τόνο και σκουμπρί.

Συνεχίσαμε με σάκε και ένα εξαιρετικό πιάτο που το ερωτεύεσαι: fried dumplings με λαβράκι, butter ponzu με τρούφα και πουρέ λαγόχορτου. Μην φύγετε από το Kinjo χωρίς να το δοκιμάσετε!

Επίσης, πολύ δυνατό γευστικά είναι και το Oshizushi Tartare με λαβράκι, αλλά και ένα πιάτο-υπερθέαμα σαν γλυπτό με ταρτάρ από μπλε καβούρι με κρόκο ορτυκιού, τρούφα, αβοκάντο και σάλτσα wasabi. 

Ακολούθησαν τα rolls ESK Futomaki με γαρίδα katsu, αβοκάντο, πικάντικο σολομό, πίκλες jalepenos, τεριγιάκι σος και αυγά σολομού. 

Το Hotate, δηλαδή το χτένι με πίκλες τσίλι και μια ιαπωνική σάλτσα βούτυρου ήταν ένα υπέροχο γευστικό πυροτέχνημα, λίγο πριν το φινάλε που έγινε με τα σουβλάκια από φαγκρί με ιαπωνική μαρινάδα μυρωδικών και με το ζουμερό Sando, το μοναδικό κρεατοφαγικό πιάτο του Kinjo που φτιάχνεται με τρυφερό katsu μοσχαράκι, μαρμελάδα κρεμμυδιού, πίκλες από αγγούρι και μαγιονέζα σκόρδου σε αφράτο milk bread δικής τους παρασκευής. Αυτό το πιάτο είναι η απόλυτη νοστιμιά, το αληθινό foodporn της ιαπωνικής pop street culture. 

Η συνολική εμπειρία μας επιβεβαιώνει την καλά χτισμένη φήμη του Kinjo. Σε αυτή την ανοιχτή japanese style κουζίνα έχει πέσει σκληρή δουλειά και φαίνεται στο κυριότερο πεδίο που πρέπει: στη δυνατή γεύση. 

Info: Kinjo, Κονίτσης 29, Πλατεία Αναλήψεως, Βριλήσσια, τηλ. 2106825208
instagram.com/kinjo.athens | kinjomykonos.com
Τιμές: 35 με 50 ευρώ το άτομο κατά μέσο όρο. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ Φάγαμε στο νέο εστιατόριο Rick's στην Κηφισιά -Εμπνευσμένο από την ταινία Καζαμπλάνκα, ένα οσκαρικό steak houseNeropistolo: Επισκεφθήκαμε το νέο viral bakery του Συντάγματος -Αφράτα κρουασάν, σάντουιτς και νεροπίστολαAstakos: Το νέο εστιατόριο στην Ιχθυόσκαλα Γλυφάδας -Με καλές τιμές και θαλασσινές γεύσεις από το καΐκι στο πιάτ

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr