Πέντε βιβλία για τη γυναικεία δύναμη: Γράφουν, Μαλάλα Γιουσαφζάι, Αμ. Μιχαλοπούλου, Νάντια Μουράντ, Χωμενίδης

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα 8 Μαρτίου και ξεχωρίσαμε βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και απευθύνονται σε κάθε ηλικία.

Στις 8 Μαρτίου τιμούμε το γυναικείο κίνημα και όλες τις γυναίκες της ζωής μας. Η πρώτη επίσημη Ημέρα της Γυναίκας ξεκίνησε να εορτάζεται στις 28 Φεβρουαρίου του 1909, στη μνήμη των γυναικών που έχασαν την προηγούμενη χρονιά τη ζωή τους στην απεργία της Νέας Υόρκης, αγωνιζόμενες για ένα πιο ανθρώπινο ωράριο εργασίας, καλύτερες

αμοιβές, δικαίωμα ψήφου και κατάργηση της παιδικής εργασίας.

Η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Όταν οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ένωση το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί, μέχρι την υιοθέτηση της ημέρας αυτής ως παγκόσμιας το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου «Μακρύ ταξίδι της µιας µέσα στην άλλη»

Μεσα στην εβδομάδα, 14 Μαρτίου, κυκλοφορεί το νέο μυθιστόρημα της βραβευμένης συγγραφέως Αμάντας Μιχαλοπούλου με τίτλο «Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη».

Mια απελπισµένη γυναίκα στην εµµηνόπαυση αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα —µε Παναγίες, τίγρεις, αγελάδες, τη Ρόζα Λούξε­µπουργκ, τη Μέριλυν Μονρόε, τη µητέρα του Μπενίτο Μουσσολίνι—, όνειρα από τα οποία ξυπνάει κάθε βράδυ στις 4:30 ακριβώς. Για να ερµηνεύσει τη νυχτερινή ζωή της, επιδιώκει συναντήσεις µε τις γυναίκες της οικογένειας: την κόρη, την αδερφή και τη µητέρα της. Κι ενώ οι συζητήσεις αρχίζουν να ξεµπλέκουν το κουβάρι της κοινής τους ζωής, τα όνειρα ξαφνικά σταµατούν.

Στρέφεται τότε σε άλλες γυναίκες, από τη µητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ως µια δεκάχρονη Αφγανή που αποχωρίστηκε ξαφνικά τη µαµά της. Κι αρχίζουν να παρελαύνουν στρατιές γυναικών που γεννούν, υιοθετούν, φροντίζουν ή αρνούνται να φροντίσουν. Καθώς οι εξοµολογήσεις τους συσσωρεύονται και διανθίζονται από τεστ γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, παραµύθια, µαθήµατα ετυµολογίας, θρησκευτικών και ζωολογίας, οι εµπειρίες τους εγκιβωτίζονται η µια µέσα στην άλλη, όπως τα µωρά στις κοιλιές των µαµάδων τους.

Στο «Μακρύ ταξίδι της µιας µέσα στην άλλη» η µητρότητα γίνεται µια εύπλαστη έννοια, µια ριζοσπαστική υπόθεση ελευθερίας και συµφιλίω­σης — ένας γιγάντιος οµφάλιος λώρος που συνδέει και τρέφει όλες τις γυναίκες που υπήρξαν κόρες της µητέρας τους, µητέρες της κόρης τους. Αλλά και µητέρες της µητέρας τους, κόρες της κόρης τους. Ένας λώρος που τρέφει κι όλους τους άντρες: επειδή, όπως λέει η ηρωίδα, «ο κόσµος θ’ αλλάξει µόνο αν οι άντρες διαβάσουν για τη ζωή των γυναικών µε την ίδια φυσικότητα που διάβαζαν ανέκαθεν οι γυναίκες για τη ζωή των αντρών».

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου για την Ημέρα της γυναικας

Με αφορμή την εκδοση του βιβλίου της η Αμάντα Μιχαλοπούλου μιλάει για τις γυναίκες και το νόημα της Ημερας της Γυναίκας

«Με λένε Μαλάλα» Μαλάλα Γιουσαφζάι

Κατάγοµαι από µια χώρα που δηµιουργήθηκε τα µεσάνυχτα. Όταν κόντεψα να πεθάνω, ήταν µεσηµέρι…

Όταν οι Ταλιµπάν κατέλαβαν την εξουσία στην κοιλάδα Σουάτ του Πακιστάν, ένα κορίτσι τούς εναντιώθηκε. Η Μαλάλα Γιουσαφζάι αρνήθηκε την επιβεβληµένη σιωπή και πολέµησε για το δικαίωµά της στην εκπαίδευση.

Την Τρίτη, 9 Οκτωβρίου του 2012, στα δεκαπέντε της χρόνια, η Μαλάλα πυροβολήθηκε στο κεφάλι σχεδόν εξ επαφής ενώ επέβαινε στο σχολικό λεωφορείο, και ελάχιστοι ήταν αυτοί που πίστευαν ότι θα επιβιώσει. Ωστόσο, η θαυµατουργή ανάνηψη της Μαλάλα την οδήγησε σ’ ένα εκπληκτικό ταξίδι από µια µακρινή κοιλάδα του βόρειου Πακιστάν στις αίθουσες του κτιρίου των Ηνωµένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Στα δεκαέξι της, έγινε παγκόσµιο σύµβολο ειρηνικής διαµαρτυρίας και η νεότερη υποψήφια για το Νόµπελ Ειρήνης στην ιστορία του θεσµού.

Το Με λένε Μαλάλα είναι η αξιοθαύµαστη ιστορία µιας οικογένειας που ξεριζώθηκε εξαιτίας της τροµοκρατίας, η ιστορία της µάχης για την εκπαίδευση των κοριτσιών, η ιστορία ενός πατέρα ο οποίος –ιδιοκτήτης σχολείου ο ίδιος– αγωνίστηκε κι ενθάρρυνε την κόρη του να γράφει και να φοιτά· είναι, τέλος, η ιστορία ενός γενναίου κοριτσιού µε δυο γονείς που αγαπούν µε πάθος την κόρη τους σε µια κοινωνία που δείχνει σαφή προτίµηση στους γιους.

Το βιβλίο που θα µας κάνει όλους να πιστέψουµε πραγµατικά ότι µπορεί σήµερα η φωνή ενός και µόνο ανθρώπου να εµπνεύσει και να αλλάξει ολόκληρο τον κόσµο.

Η Μαλάλα Γιουσαφζάι γεννήθηκε το 1997 στην κοιλάδα Σουάτ του Πακιστάν. Η φωνή της ακούστηκε πρώτη φορά σε διεθνές επίπεδο όταν σε ηλικία έντεκα ετών έγραψε στο BBC Urdu για τη ζωή υπό το καθεστώς των Ταλιµπάν. Τον Οκτώβριο του 2012, η Μαλάλα έγινε στόχος των Ταλιµπάν και πυροβολήθηκε στο κεφάλι επιστρέφοντας σπίτι της µε το σχολικό λεωφορείο. Επέζησε από θαύµα και µεταφέρθηκε σε εξειδικευµένο νοσοκοµείο του Μπέρµιγχαµ.

Τον Μάρτιο του 2013, µετά από µια εντυπωσιακή ανάρρωση, επέστρεψε στα θρανία, στο Μπέρµιγχαµ αυτή τη φορά, όπου ζει µε την οικογένειά της. Το 2013 ήταν υποψήφια για το Νόµπελ Ειρήνης, η νεότερη υποψήφια στην ιστορία του θεσµού, ενώ την ίδια χρονιά τής απονεµήθηκαν το Βραβείο Ζαχάρωφ και η ανώτατη διάκριση της Διεθνούς Αµνηστίας, το Ambassador of Conscience Award.

Στις 12 Ιουλίου 2013, στα δέκατα έκτα γενέθλιά της, η Μαλάλα έδωσε οµιλία στην έδρα των Ηνωµένων Εθνών για τη σπουδαιότητα του δικαιώµατος στην εκπαίδευση. Τον Μάρτιο του 2014 ανακοινώθηκε εκ νέου η υποψηφιότητά της για το Νόµπελ Ειρήνης και στις 10 Οκτωβρίου 2014 το Νόμπελ Ειρήνης μοιράζονται από κοινού η 17χρονη Πακιστανή Malala Yousafzai και ο Ινδός Kailash Satyarthi «για τον αγώνα τους ενάντια στην καταπίεση των παιδιών και των νέων και την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των παιδιών στην εκπαίδευση». Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το σκεπτικό της βράβευσης στο site nobelprize.org, να παρακολουθήσετε την επίσημη ανακοίνωση της Ακαδημίας.

Το βιβλίο της Malala Yousafzai “Με λένε Μαλάλα”, που έγραψε σε συνεργασία µε την Κριστίνα Λαµ, απέσπασε το Specsavers National Book of the Year Award στην Αγγλία το 2013 και µεταφράζεται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσµου.

Νάντια Μουράντ «Είμαι η φωνή τους. Η ιστορία της αιχμαλωσίας μου και ο αγώνας ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος»

Η Νάντια Μουράντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κότσο, ένα μικρό αγροτικό χωριό στο βόρειο Ιράκ. Εκείνη και τα αδέλφια της, μέλη της κοινότητας Γιαζίντι, ζούσαν μια ήσυχη ζωή, ώσπου στις 15 Αυγούστου 2014, όταν η Νάντια ήταν μόλις είκοσι ενός ετών, όλα άλλαξαν. Ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) αιματοκύλησαν το χωριό της, εκτελώντας τους άντρες που αρνήθηκαν να προσηλυτιστούν στο ισλάμ και τις γυναίκες που ήταν πολύ μεγάλες για να πουληθούν σκλάβες.

Η Νάντια οδηγήθηκε στη Μοσούλη όπου, μαζί με χιλιάδες άλλες κοπέλες Γιαζίντι, πουλήθηκε σε «σκλαβοπάζαρο» του Ισλαμικού Κράτους. Έχοντας βιαστεί και κακοποιηθεί σεξουαλικά κατ’ επανάληψη, κατάφερε τελικά να δραπετεύσει.

Σήμερα, η ιστορία της Νάντια όχι μόνο έχει υποχρεώσει τον κόσμο να στρέψει το βλέμμα του σε μια εν πολλοίς συνεχιζόμενη γενοκτονία, αλλά και μας καλεί να αντιδράσουμε. Μια συγκλονιστική μαρτυρία, ένας ύμνος στη θέληση για επιβίωση καθώς και στην απέραντη αγάπη για τη χαμένη πατρίδα, τη λαβωμένη κοινότητα, τη διαλυμένη από τον πόλεμο οικογένεια.

«Μια τρομερή μαρτυρία, που εξιστορεί με γενναιότητα τα βιώματα της Μουράντ και θέτει το ερώτημα ως προς τη συνενοχή όσων γνώριζαν τα δεινά των άλλων και σιωπούσαν» έγραψαν οι The New Yorker

«Πανδώρα» Χ. Α. Χωμενίδης

Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης, «Λαχτάρησα να πλάσω μια ηρωίδα συνομήλικη με τον 21ο αιώνα.
Μια νέα γυναίκα που να μη χωράει σε στερεότυπα, να μην εκπληρώνει ελπίδες, να μην επιβεβαιώνει φόβους. Να ζει μέρα με την ημέρα, απολαμβάνοντας τις αντιφάσεις της, υποφέροντας εξαιτίας τους. Να κόβει και να κόβεται, πότε νηφάλια, πότε πιωμένη. Να μπαινοβγαίνει σε παράλληλους κόσμους χωρίς να βολεύεται, δίχως να ξαποσταίνει σε κανέναν τους. Το μέλλον πότε να το τρέμει, πότε να το νιώθει του χεριού της, να λαχταρά να το στύψει και να το ρουφήξει, να μην αφήσει τίποτα που να μη δοκιμάσει, να μη γευτεί…

Να πολιτεύεται από άγνοια κινδύνου. Και να ερωτεύεται, παράφορα, με πλήρη γνώση του.

Ένα κορίτσι στον ανθό του, διαμορφωμένο στο πιο ρευστό περιβάλλον, βομβαρδιζόμενο από την κούνια με πληροφορίες, θεωρίες, εμπειρίες, ό,τι επαληθεύει ευθύς να διαψεύδεται. Ένα κορίτσι τόσο αλλιώτικο και τόσο ίδιο στον πυρήνα του με τη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και την «Παράξενη κοπέλα» του Μανώλη Χιώτη. Σας παραδίδω την Πανδώρα Σταφυλά».

«30 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και πώς μπορείς να τον αλλάξεις κι εσύ»

Η Στέλλα Κάσδαγλη γράφει ένα βιβλίο για το ποιες είναι οι γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και που συχνά η Ιστορία ξεχνάει να μας γνωρίσει;
Πώς έζησαν και τι δημιούργησαν οι καλλιτέχνιδες, οι πολιτικοί, οι συγγραφείς, οι επιστήμονες, οι αθλήτριες και οι ακτιβίστριες που άνοιξαν το δρόμο για όλες όσες ακολούθησαν;
Πώς θα μας συστήνονταν οι ίδιες, αν μπορούσαν να μας διηγηθούν, σε πρώτο πρόσωπο, την πραγματική τους ιστορία;
Και, τελικά, τι έμπνευση μπορούμε να πάρουμε από εκείνες ώστε να μπορέσουμε κι εμείς με τη σειρά μας να δημιουργήσουμε έναν πιο υγιή, δίκαιο και προοδευτικό κόσμο;

Γύρισε το βιβλίο από την άλλη (ή και όχι), βρες μία βολική θέση και έλα να γνωρίσουμε μαζί 30 σπουδαίες γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο. Θα τολμήσεις να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Tα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr