Ευλογημένοι οι πιστωτές…

Οι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη πιστεύουν ότι μπορούν να επιπλήττουν τους δανειολήπτες για τα λάθη τους.

Ευλογημένοι οι πιστωτές ότι αυτοί κληρονομήσωσιν τη γη…  Όχι, δεν πρόκειται για απόσπασμα από την επί του  Όρους Ομιλία. Κι όμως οι πιστωτές το πιστεύουν: αν όλοι ήταν πιστωτές, δεν θα είχαμε ανεξόφλητα χρέη και χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς, πιστεύουν οι πιστωτές. Αλλά κάνουν λάθος. Δεδομένου ότι η γη δεν διεξάγει εμπορικές συναλλαγές με τον πλανήτη Άρη, οι πιστωτές είναι συνδεδεμένοι με τους δανειολήπτες. Οι πρώτοι πρέπει να συγκεντρώνουν απαιτήσεις

από τους δεύτερους. Αυτό, όμως, τους πιάνει στην παγίδα που οι ίδιοι κατασκευάζουν.

Τρεις από τις τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη -Κίνα, Γερμανία και Ιαπωνία- είναι κράτη πιστωτές. Έχουν μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα σε καλές και κακές συγκυρίες. Πιστεύουν λοιπόν ότι έχουν το δικαίωμα να επιπλήττουν τους δανειολήπτες για τα λάθη  τους.

Η Κίνα, η ανερχόμενη υπερδύναμη, αρέσκεται να επιπλήττει τις ΗΠΑ για αφροσύνη. Η Ιαπωνία, ως σύμμαχος των ΗΠΑ, είναι πιο διακριτική. Οι φιλοδοξίες της Γερμανίας αφορούν κυρίως την Ευρώπη. Θέλει να μετατρέψει τους εταίρους της στην Ευρωζώνη σε καλούς Γερμανούς.

Παρ’ όλα αυτά και οι πιστωτές είναι ευάλωτοι. Οι οικονομίες τους έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν προϊόντα και υπηρεσίες που τα κράτη δανειολήπτες επιθυμούν πολύ περισσότερο από ό,τι οι κάτοικοί τους μπορούν να αγοράσουν. Η κατάσταση στις ελλειμματικές οικονομίες είναι αντίστροφη: η δυνατότητά τους να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες είναι μικρότερη από τη ζήτησή τους. Αυτά τα πλεονάσματα και τα ελλείμματα είναι παγιωμένα και στους δύο τύπους οικονομιών.

Στα κράτη πιστωτές, οι παραγωγοί εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών συγκροτούν ένα ισχυρό λόμπι για την προσφορά πιστώσεων στους δανειολήπτες. Η ιδιωτική χρηματοδότηση σταματά μόλις οι χρηματοδότες αντιληφθούν πόσο εσφαλμένος ήταν ο δανεισμός. Οι σχεδιαστές πολιτικής, στη συνέχεια, εγκλωβίζονται ανάμεσα στην επιλογή να ρίξουν κι άλλο χρήμα σε ζημιογόνες τοποθετήσεις ή να ανεχθούν μία βίαιη προσαρμογή, καθώς εξαφανίζονται και οι δικές τους αγορές. Τιμωρώντας τους σπάταλους δανειολήπτες,  καταστρέφουν και τους δικούς τους πολίτες.

Όλα αυτά βρίσκονται πίσω από ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Βρίσκονται πίσω από την ατζέντα της ευρωπαϊκής συνόδου της 26ης Οκτωβρίου αλλά και την ατζέντα της συνόδου των G20 που θα γίνει το Σαββατοκύριακο. Πρόκειται για την ιστορία που βρίσκεται πίσω από όλες τις κρίσεις μετά το 2007, όπως είπε κι ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Μέρβιν Κινγκ: «Τα επίμονα εμπορικά πλεονάσματα ορισμένων κρατών και τα ελλείμματα άλλων δεν αντανακλούν κεφαλαιακές ροές προς κράτη με επικερδείς επενδυτικές ευκαιρίες, αλλά προς κράτη που δανείζονται για να χρηματοδοτήσουν την κατανάλωση ή έχουν χάσει την ανταγωνιστικότητά τους. Το αποτέλεσμα είναι μη βιώσιμα υψηλά επίπεδα κατανάλωσης – του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα -στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και σε άλλες ανεπτυγμένες