Κρύβονται Μνημόνιο και λιτότητα πίσω από τα 32 δις ευρώ;

Τα 32 δισ. ευρώ που εξασφάλισε ότι θα λάβει η χώρα μας με τη μορφή επιδοτήσεων και δανείων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ αποτελούν σημαντικό εργαλείο στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για έξοδο από τη νέα κρίση και την δυνατότητα ανάκαμψης και ανάπτυξης. Η απόφαση όμως κρύβει σαφέστατα ένα νέο Μνημόνιο με παγίδες και κινδύνους.Προσέξτε: Τα σχέδια «ανάκαμψης» και «ανθεκτικότητας» που υποβάλλονται από κάθε κυβέρνηση αξιολογούνται από την Επιτροπή εντός δύο μηνών από την υποβολή τους και προφανώς μπορεί να απορρίπτονται και να επιστρέφονται για να συμπεριλάβουν συγκεκριμένες πολιτικές.Τα κριτήρια της «συνεκτικότητας» με τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις, καθώς και της ενίσχυσης του αναπτυξιακού δυναμικού, της δημιουργίας θέσεων εργασίας και της οικονομικής και κοινωνικής ανθεκτικότητας του κράτους μέλους θα πρέπει να λαμβάνουν την υψηλότερη βαθμολογία στην αξιολόγηση.Ερωτήματα: Ποιος θα καθορίζει τα κριτήρια συνεκτικότητας και τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν σε κάθε κράτος για την ανάκαμψη της οικονομίας του; Ποιος θα αποφασίζει δηλαδή αν θα μειωθούν οι συντάξεις ή ο κατώτατος μισθός ή οι μισθοί στο Δημόσιο ή αν θα δοθούν κίνητρα στον Α ή στον Β επιχειρηματικό τομέα; Ποιος θα συντάσσει και ποιος θα εγκρίνει τα προαπαιτούμενα του ελληνικού προγράμματος Ανάπτυξης;Και τι θα γίνει αν δεν συμφωνεί πχ η Αυστρία ή η Σουηδία με την Α πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης και την θεωρεί παρέκκλιση από τον Χ στόχο, αφού σαφέστατα έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν (με ένα ιδιότυπο βέτο) την εκταμίευση και να ζητήσουν παραπομπή του θέματος σε νέα συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθυστερώντας έως και τρεις μήνες;Είναι βέβαιο ότι πίσω από το τεράστιο μέγεθος των 32 δις κρύβεται ένα νέο Μνημόνιο. Το ερώτημα όμως είναι ποιος είναι ο στόχος αυτού το Μνημονίου; Διότι ο κίνδυνος είναι να γίνει ότι και με το ΤΕΠΙΧ ΙΙ. Να μοιραστούν τα 32 δις στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους φίλους των τραπεζών και να μείνει η λιτότητα για τους μισθωτούς και