Τελευταίο αντίο στην Πόλυ Πάνου σήμερα το μεσημέρι

Απλοί άνθρωποι που μεγάλωσαν και συγκινήθηκαν με τα τραγούδια της Πόλυς Πάνου αφήνουν από το πρωϊ ένα λουλούδι στο φέρετρο της τραγουδίστριας Πόλυς Πάνου που άφησε την τελευταία της πνοή την περασμένη Περασκευή, ενώ νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Αθήνας σε μια σκληρή αναμέτρηση με τον καρκίνο.Ειδικότερα,από τις 9.30πμ, η σορός της «τελευταίας λαϊκής φωνής»-όπως πολλοί υποστηρίζουν- έχει εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα.Στις τρεις το μεσημέρι θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία στην εκκλησία του νεκροταφείου και στη συνέχεια η σορός θα μεταφερθεί στο Νεκροταφείο Κόκκινου Μύλου όπου και θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο.Ο συνθέτης και τραγουδιστής Γιώργος Κοινούσης, μίλησε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ για τη φίλη του Πόλυ Πάνου:«Τρεις μέρες τώρα είμαι συγκλονισμένος, περπατάω για να ξεχνάω. Ήταν μια ψυχούλα. Είναι από τις φωνές που δεν ξαναβγαίνουν, ήταν μία μεγάλη ιστορία και το πιο σπουδαίο από όλα είναι, ότι ήταν ένα παιδί. Είχε κάνει όλες αυτές τις μεγάλες επιτυχίες, και όμως παρέμεινε ένας απλός άνθρωπος, καταδεκτικός που βοηθούσε και άλλο κόσμο πέρα από την οικογένεια της».Ο πολύ καλός φίλος της σπουδαίας τραγουδίστριας, ο οποίος ήταν κοντά της όλες τις δύσκολες ώρες, με συγκίνησηθυμάται τις στιγμές που μοιράστηκε μαζί της όταν ήταν ακόμα νέοι και αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Με την Πόλυ, η καριέρα μου ξεκίνησε από πολύ νωρίς παίζοντας ακορντεόν στα συγκροτήματα που τραγουδούσε, με τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου, το Στράτο Διονυσίου, τον Καζαντζίδη. Αργότερα όταν ίδρυσε τη δική της δισκογραφική εταιρία τη «Βεντέτα» με το άντρα της, της έδωσα μία σειρά από δικά μου τραγούδια και όταν αργότερα έπιασα το μικρόφωνο και ανέβηκα στην πίστα, οι δρόμοι μας χώρισαν. Μείναμε όμως φίλοι και βλεπόμασταν συχνά. Έφυγε μία ψυχούλα, που συνεχώς χαμογελούσε.»Για τη «δεύτερη μάνα» που έχασε, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ συγκινημένη, η συγγραφέας - ποιήτρια και κόρη του αείμνηστου μουσικοσυνθέτη Γρηγόρη Μπιθικώτση, 'Αννα: «Η Πόλυ με νανούρισε, μου πέρασε τα χρυσά της σκουλαρίκια στα αυτάκια μου όταν ήμουν παιδάκι, με μεγάλωσε αντί για παραμύθια με τα τραγούδια της. Σημαντικές στιγμές της ζωής μου, ήταν δεμένες με στιγμές της δικής της ζωής, μέχρι την τελευταία της στιγμή. Με βοήθησε πάρα πολύ στα δικά μου καλλιτεχνικά βήματα, με έμαθε να σέβομαι, να αγαπώ, να υπηρετώ και εγώ τις τέχνες.»«Αισθάνομαι συγκλονισμένη που μια τέτοια κυρία όχι μόνο στη φωνή αλλά και στην ψυχή, έφυγε. Ήταν ένας άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού. Βοηθούσε πολύ κόσμο, απόρους χωρίς να θέλει να φαίνεται. Αυτή τη στιγμή μας αφήνει παρακαταθήκη τα τραγούδια της αλλά λείπει ένας επίγειος άγγελος από τη γη.»«Η οικογένεια μου, που ζήσαμε μαζί της τέσσερα ολόκληρα χρόνια σε ένα μικρό «σπιτάκι που το ‘δερνε ο αγέρας και η βροχή»- όπως έλεγε και το τραγούδι- περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές. Ήταν τότε που ο πατέρας μου της έγραψε και το τραγούδι «Πήρα τη στράτα την κακιά». Η δική της στράτα βέβαια, έγινε μια στράτα φωτεινή, που είναι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς ανθρώπους, γιατί πίσω από τα φώτα της ζωής της ήταν άνθρωπος πάνω απ' όλα και μετά καλλιτέχνης», συμπληρώνει χαρακτηριστικά η 'Αννα Μπιθικώτση.«Τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του θεού, μαζί με όλους τους «αθάνατους».Ο Γρηγόρης μας, η Βίκυ, ο Στράτος και πόσοι άλλοι ακόμα δίνουν τη δική τους γιορτή για να την υποδεχτούν.»