Shaya: Η sexy φωτογράφιση και η εξομολόγηση για τις δύσκολες στιγμές και τον έρωτα!

Το νεαρό κορίτσι που γνωρίσαμε από το νεανικό συγκρότημα Ηi5 έγινε γυναίκα και διηγείται μέσα από τις σελίδες του adore το ταξίδι της… Δηλώνει ότι την πολέμησαν για τη διαφορετικότητά της. Εξηγεί πώς ξεπέρασε τη μελαγχολία την περίοδο που δεχόταν απόρριψη για τη δουλειά της. Νιώθει τυχερή που τα κατάφερε και με μότο της τον στίχο του τραγουδιού της “far from everything”, δηλαδή μακριά από όλα, κοιτάζει μόνο μπροστά αγνοώντας ό,τι της στερεί ενέργεια ή την καθυστερεί από το να πετύχει το όνειρο. Η Shaya μιλά στη Σοφία Τουντούρη και στο περιοδικό adore της Θεσσαλονίκης για ό,τι την πλήγωσε, για ό,τι αγαπά και για όσα θέλει να κατακτήσει.

Έζησες στη Δανία, τη Σουηδία και σε ηλικία 12 ετών ήρθες στη Θεσσαλονίκη. Τι θυμάσαι πιο πολύ από τα χρόνια;
“Τα σχολικά μου χρόνια. Τις κολλητές μου, τους φίλους μου… Οι πιο ωραίες μου αναμνήσεις είναι από τότε που ξεκίνησα εδώ στη Θεσσαλονίκη το τραγούδι, στο σχήμα Μακρόπουλος- Πάολα. Στη Θεσσαλονίκη οι άνθρωποι είναι πιο χαρούμενοι, πιο θερμοί, αγκαλιάζουν πιο πολύ τον καλλιτέχνη.”

Όταν ξεκίνησες την καριέρα σου στο τραγούδι, ένιωσες από κάποιους τον ρατσισμό; Ήταν το εύκολο “χτύπημα”; 
“Στην αρχή, όχι. Μετά όμως ναι! Όσο ήμουν στις Hi5, δεν ένιωσα καθόλου ρατσισμό ούτε πόλεμο. Τότε ήμασταν πέντε κοπέλες πολύ διαφορετικές μεταξύ μας που καλύπταμε η μία τα κενά της άλλης. Τότε ήταν όλα σούπερ. Ήταν και άλλες οι εποχές. Ώσπου ξαφνικά αποφάσισε η εταιρία να μην έχει ελληνική παραγωγή και μείναμε εκτός. Έτσι αναγκαστήκαμε να διαλυθούμε.”

Και πώς το αντιμετώπισες;
“Ήταν τεράστιο το σοκ για μένα γιατί όσο να ‘ναι είχα συνηθίσει να είμαι μαζί με άλλες τέσσερις κοπέλες δίπλα μου. Το ξεπέρασα και άρχισα να ψάχνω τι θέλω εγώ να ακολουθήσω και πώς θέλω εγώ να κάνω σόλο καριέρα. Είπα να βγάλω τη δική μου προσωπικότητα προς τα έξω. Δεν βιάστηκα, πήρα το χρόνο μου και κάποια στιγμή, με την εταιρία που με πίστεψε, τη MyGroup προχωρήσαμε μαζί. Είπα να γράψω μόνη μου τη μουσική, τους στίχους και να επιλέξω τους συνεργάτες μήπως και καταφέρουμε να βγει κάτι που να είναι τελείως εγώ. Και τα καταφέραμε. Ρίσκαρα και μου βγήκε σε καλό.”

Και τότε ήταν που ήρθαν τα πρώτα χτυπήματα κάτω από τη μέση;
Ακριβώς! Τρελός πόλεμος από παντού. Από τις δισκογραφικές, τα ραδιόφωνα, τα περιοδικά…Όταν προσπαθείς συνέχεια και σου κλείνουν από παντού την πόρτα, σίγουρα θα κλάψεις, θα στεναχωρεθείς… Αλλά εμένα προσωπικά αυτό με έκανε πιο δυνατή. Όταν τα πράγματα δεν είναι εύκολα, παλεύω ακόμη περισσότερο.

Η διαφορετικότητά σου, το ότι δεν είσαι 100% Ελληνίδα, πώς λειτούργησε στην καριέρα σου. Ήταν αυτό που σε απογείωσε ή τελικά σε καθυστέρησε από το να πετύχεις;
Είναι γενικά θέμα Ελληνικής νοοτροπίας αυτό. Όσο θυμάμαι από τη Δανία και τη Σουηδία που έζησα, όσοι πήγαιναν εκεί από άλλη χώρα για να ζήσουν και έκαναν την προσπάθειά τους εκεί κέρδιζαν τον σεβασμό των κατοίκων της περιοχής. Εδώ υπάρχουν και αυτοί που σου λένε “πήγαινε σπίτι σου που θέλεις να τραγουδήσεις Ελληνικά τη στιγμή που δε