Το σουξέ του Ότο

Πρέπει να είμαι ο μόνος που σκέφτηκε κατευθείας και απευθείαν τον Αντώνη Καλογιάννη μόλις διάβασα το σκηνικό με τον χερ Ότο και την απαγγελία του εθνικού ύμνου. Όχι γιατί αν είμαι μονάχος δεν τρέχει πρόβλημα, απλά να ξέρω τι θα πω στον ψυχολόγο το βράδυ. Σηκώθηκε λέει ο Ρεχάγκελ και αφού καθάρισε την φωνή και αμόλησε μια χλέπα στο χαλάκι του διαδρόμου, δια να μην του βγει πάνω στον ύμνο και είναι ντροπή ο σκατογερμαναράς να φτύνει ενώ λέει τον εθνικό ύμνο α σιχτίρ πια και τέτοια που θα λέγανε, αρχίζει να χώνει τα σε γνωρίζω απο την όψη και τα άλλα που μετράνε την γη και τα άλλα που βγαίνουν απο τα κόκαλα και αν το γράψεις σκέτο είναι λίγο πιο χασαπερό είναι η αλήθεια. Πλάκα, πλάκα πως δεν έχει σκεφτεί κανένας μόρτης χασάπης να πει την μπριζολερί του απο τα κόκαλα βγαλμένο των