Το «ρέκβιεμ» του Ξανθού

Ο Βασίλης Σκουντής συνεχίζει τα αφιερώματα στα Final Four και σήμερα παίρνει σειρά το ενδέκατο που έγινε το 1998 στη Βαρκελώνη και επιφύλαξε την πρεμιέρα της ΑΕΚ, τον πέμπτο, τη σειρά, τελικό με ελληνική παρουσία, αλλά, φευ, και την έκτη -και τελευταία-αποτυχημένη προσπάθεια του Γιάννη Ιωαννίδη να λυτρωθεί!

11ο ΦΑΙΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΠΟΤΕ: Τρίτη 21 και Πέμπτη 23 Απριλίου
1998. ΠΟΥ: Palau Sant Jordi, Βαρκελώνη. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Κίντερ Μπολόνια... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Φιναλίστ η ΑΕΚ, στον πέμπτο στη σειρά τελικό με συμμετοχή ελληνικής ομάδας! ΜVP: Ζόραν Σάβιτς.

Οι οιωνοί έμοιαζαν αίσιοι από πάσης απόψεως: Η ΑΕΚ προκρίθηκε στο δεύτερο Φάιναλ Φορ της ιστορίας της (είχε προηγηθεί εκείνο του 1966 στο Μιλάνο και στην Μπολόνια, στο κύκνειο άσμα του Γιώργου Μόσχου) ακριβώς τριάντα χρόνια μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων (4 Απριλίου 1968) και μάλιστα ταξίδεψε προς τη Βαρκελώνη, παρέα με το τρόπαιο που διεκδικούσε! Η αποστολή μετέφερε   την κούπα που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά ο Ολυμπιακός για να απονεμηθεί στη νικήτρια και όλοι αλληθώριζαν προς το μέρος της και έκαναν τις απαραίτητες πονηρές σκέψεις. Αλλά πού τέτοια τύχη, Γιάννη μου... 

Δυο χρόνια νωρίτερα στο Παρίσι, ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει, απευθυνόμενος προς τους δημοσιογράφους ότι «να το πείτε του κυρίου Ιωαννίδη ότι δεν πρόκειται να ξαναπάει ποτέ σε Φάιναλ Φορ», αλλά ο Ξανθός τον διέψευσε. Μετά τον Αρη και τον Ολυμπιακό, οδήγησε και την ΑΕΚ στην τετράδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατάφερε μάλιστα να δώσει παρών στον τελικό για τρίτη φορά στα τελευταία πέντε χρόνια, ωστόσο η μοίρα του ήταν ίδια κι απαράλλακτη...

Παρεμπιπτόντως πριν από το Φάιναλ Φορ ο «Ξανθός» διαλαλούσε με κάθε τρόπο (και προσπαθούσε να πείσει την πιάτσα), ότι άλλαξε τροπάριο και δεν ζει και πεθαίνει για τον τίτλο, διότι (όπως εξηγούσε) δεν είναι αυτοσκοπός της ζωής του. Ωστόσο εκείνο το Φάιναλ Φορ έμελλε να είναι το (έκτο και) έσχατο της καριέρας του, χωρίς εντέλει να καταφέρει να γευθεί το νέκταρ της επιτυχίας...

Η ΑΕΚ διήνυσε όλο το δρόμο μέχρι τον τελικό, που υπήρξε ο προορισμός μιας ταραχώδους πορείας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται αποχωρήσεις και περιθωριοποιήσεις παικτών (Ρίβας, Πιρς, Στάνσμπερι), αλλά και new entries, όπως ο (επανακάμψας μετά τη θητεία του στον Ολυμπιακό) Γουίλι Αντερσον και κυρίως ένας απροσδόκητος ρούκι, ο Ιάκωβος Τσακαλίδης.

Στον ημιτελικό η ΑΕΚ ξεπέρασε το εμπόδιο της  Μπενετόν Τρεβίζο, σε έναν ημιτελικό που είχε μυθοποιηθεί εκ των προτέρων, επειδή ο Γιάννης Ιωαννίδης βρισκόταν και πάλι ενώπιος ενωπίω με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον οποίο χρωστούσε τη ρεβάνς για τις ήττες του στους τελικούς των φάιναλ φορ του 1994 και του 1995. Αυτή τη φορά ο «ξανθός» νίκησε τον Ζοτς, με τον Πρέλεβιτς να σημειώνει το καθοριστικότερο τρίποντο του ημιτελικού, ωστόσο ο τελικός επιφύλασσε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις...

Έχοντας κάνει την υπέρβαση της, φτάνοντας στη Βαρκελώνη, η «Ένωση»
Keywords
Τυχαία Θέματα