Στο ίδιο έργο…

Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κι ας πέρασαν τριάντα και κάτι από την τελευταία παρουσία του κόσμου στο ΟΑΚΑ.
Όπως είχαν φύγει και τότε (με τον Βόλο) οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, έφυγαν και τώρα. Με το κεφάλι σκυμμένο. Λες και υπάρχει μια κατάρα όποτε πηγαίνουν μαζικά στο γήπεδο να πίνουν το φαρμάκι. Και πήγαν και πολλοί. 40 χιλιάρικα και βάλε!
Δυστυχώς έτσι είναι η μπάλα. Μπορεί οι δυο ομάδες να είχαν από ένα καλό ημίχρονο, ωστόσο το
τελικό σφύριγμα του Καλόπουλου δεν βρήκε τον Παναθηναϊκό απλά χαμένο αλλά με κομμένα τα φτερά. Να έχει γκρεμίσει όλα όσα έχτιζε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, να κάνει ξανά βήματα προς τα πίσω.
Ναι, το 0-2 δεν είναι σκορ που δεν γυρίζει ποτέ. Ετσι όμως όπως φάνηκε ο Παναθηναϊκός από το 0-1 και μετά μοιάζει κομματάκι δύσκολο. Στην τελική βέβαια, όπως τα έφαγαν, ας τα βάλουν και ας περάσουν. Αλλωστε, αν το δεις το ματς ψυχρά και με βάση την εικόνα των δύο ομάδων σαφώς και δεν ήταν για να το χάσεις το ματς. Που να το πεις όμως και ποιος να σε πισ
Keywords
Τυχαία Θέματα