Ρε, μπας κι είναι ο Μέσι με φούμο;

Δύο εξηγήσεις μπορούν να δοθούν σχετικά με τον ενθουσιώδη τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού η απόκτηση του Μακούν... 1) Ξαφνικά οι Έλληνες οπαδοί ...έμαθαν μπάλα και εκτιμούν τους παίκτες-εργαλεία του προπονητή. 2) Ο Ολυμπιακός πήρε τον Μέσι μεταμφιεσμένο σε Μακούν. Θα μου επιτρέψετε να διατηρήσω επιφυλάξεις και στις δύο περιπτώσεις. Οι πιθανότητες να μάθουμε μπάλα ως λαός, είναι αντίστοιχες των πιθανοτήτων να έπεισε ο Περπινιάδης τον Μέσι να πασαλειφτεί με φούμο και να έρθει στην Ελλάδα καμουφλαρισμένος σε Μακούν, για να μην τον πάρει χαμπάρι η Μπαρτσελόνα και τον γυρίσει πίσω. Οπότε, απλώς οι άνθρωποι περίμεναν μια «μεταγραφική βόμβα» για να πανηγυρίσουν και βάφτισαν βόμβα τον Μακούν γιατί δεν κρατιόντουσαν άλλο. Αυτή η εκτόνωση μπορεί βέβαια να είναι ταυτόχρονα καλή (για τους ίδιους και για το ηθικό του παίκτη) και κακή (για τον ίδιο τον παίκτη ή την ομάδα εφόσον δεν επιβεβαιωθούν στο γήπεδο οι μεγάλες προσδοκίες που δημιουργεί ο ντόρος της μεταγραφής). Θυμηθείτε πολύ απλά πώς αντιμετωπίστηκε από πολλούς οπαδούς του Παναθηναϊκού ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, κυρίως κατά την πρώτη χρονιά παρουσίας του στο τριφύλλι. «Ούτε ένα γκολ δεν μπορεί να βάλει. Ούτε μια ντρίμπλα δεν μπορεί να κάνει», έλεγαν για τον υπαρχηγό της Εθνικής Βραζιλίας πολλοί «ειδικοί» του ποδοσφαίρου-προπονητές της εξέδρας. Δεν καταλαβαίνει από μπάλα ο κόσμος όταν τα πράγματα στραβώνουν. Και δεν υπολογίζει κανείς την «ειδικότητα» του παίκτη, το ρόλο του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, παρά μόνο το πόσο βαρύ όνομα και είναι και πόσα παίρνει. «Τόσα λεφτά και να μην μπορεί να βάλει ένα γκολ... Και γιατί τον πληρώνουμε τότε;». (εδώ φτάνουμε στο σημείο παραλογισμού που θέλει τους οπαδούς να ανοίγουν τους τραπεζικούς τους παχυλούς λογαριασμούς και δίνουν -ο καθένας ξεχωριστά- τα 3 και βάλε εκ. ευρώπουλα που έπαιρνε ο Ζιλμπέρτο). Βέβαια, τι δουλειά έκανε στο γήπεδο ο Ζιλμπέρτο άρχισε να φαίνεται τώρα, που ο Παναθηναϊκός δεν κόβει ούτε με βαλέ και ξεφτιλίζεται από ομαδούλες τύπου Οντένσε και Μακάμπι. Γιατί, εν πολλοίς, αυτή ήταν η δουλειά του Ζιλμπέρτο. Να τρέχει και να κόβει, να ελευθερώνει την άμυνα, να δίνει την εύκολη, πρώτη, κοντινή πάσα, που βοηθάει στην οργάνωση του παιχνιδιού. Αυτό ακριβώς κάνει και ο Μακούν, που στην πραγματικότητα είναι περισσότερο ...Μαμούν-ι. Κόβει και βάζει την κλωστή στη βελόνα για ν΄ αρχίσουν οι άλλοι το ράψιμο. Και σ΄αυτό είναι πολύ καλός. Σπουδαίο εργαλείο, όπως λένε όσοι τον παρακολούθησαν στη 10ετία που αγωνιζόταν στη Γαλλία, σε ομάδες επιπέδου όπως η Λιλ και Λιόν. Γι΄ αυτό, άλλωστε, τον πήρε και η Άστον Βίλα. Επειδή τον είδε και διαπίστωσε πως είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής! Αν, λοιπόν, ήμασταν σοβαρή χώρα με ποδοσφαιρική κουλτούρα, θα μπορούσα να δεχθώ πως, πράγματι, ο Μακούν είναι «μεταγραφική βόμβα». Για τη θέση του, για το ρόλο του. Εδώ, όμως, δεν είμαι σίγουρος πως αυτό ακριβώς, το πολύ «κόψε» και το λίγο «ράψε», θα περιμένουν οι οπαδοί από την παρουσία του στο γήπεδο. Και πολύ φοβάμαι μήπως η «βόμβα» γίνει ωρολογιακή, αν ο Καμε