Οι χρυσοθήρες Φορλάν

Ο Ντιέγκο Φορλάν συνέχισε την παράδοση του παππού και του πατέρα του και έγινε ο τρίτος στην οικογένεια που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. «Ο γιος μου δεν αγχώνεται για το γκολ. Οταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή, εκείνος θα είναι που θα σκοράρει». Με αυτή την προφητεία είχε απαντήσει πριν από μία βδομάδα ο Πάμπλο Φορλάν αναφορικά με τη δυστοκία του γιου του. Ο Ντέγκο Φορλάν απείχε από το γκολ με την Εθνική Ουρουγουάης για περισσότερο από έναν χρόνο και 13 παιχνίδια. Όπως όμως είχε προβλέψει ο Φορλάν ο πρεσβύτερος, ο Ντιέγκο τα έβαλε (και μάλιστα δύο) στον τελικό του Κόπα Αμέρικα. «Μία χαρούμενη οικογένεια» Για τον σκόρερ όμως δεν ήταν αυτό το προσωπικό επίτευγμα που τον έκανε να αισθανθεί υπερηφάνεια. Ούτε καν η κατάκτηση του τροπαίου από μόνη της. Το ζήτημα ήταν περισσότερο οικογενειακό και έσπευσε να το ανακοινώσει ο ίδιος αμέσως μετά τον τελικό. “Το τρόπαιο το έχει κατακτήσει ο παππούς μου, ο πατέρας μου και τώρα εγώ. Το να συμβαίνει αυτό από τρεις γενιές συνιστά θρίαμβο για την οικογένεια μου”, ανέφερε, δίχως εκείνη τη στιγμή να γνωρίζει πως πρόκειται για μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία του διεθνούς ποδοσφαίρου. Ο μπαμπάς της μαμάς Ο παππούς του Ντιέγκο ήταν ο Χουάν Πάμπλο Κοράτσο, ο οποίος ήταν πατέρας της μητέρας του. Εξ ου και το πλήρες όνομα του Ντιέγκο που είναι Ντιέγκο Φορλάν Κοράτσο (στη Λατινική Αμερική συνηθίζεται να παίρνουν και το επώνυμο της μαμάς). Ο Χουάν Πάμπλο υπήρξε σπουδαίος πλάγιος επιθετικός στα '20ς και '30ς. Χάρη στις ζογκλερικές ικανότητες του βρέθηκε και στην Εθνική Ουρουγουάης, με την οποία κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 (αν και την τελευταία στιγμή έμεινε εκτός αποστολής για το πρώτο Μουντιάλ το 1930). Το  Κόπα Αμέρικα το σήκωσε όχι ως παίκτης μα ως προπονητής και μάλιστα σε δύο περιπτώσεις. Το 1959 στο Εκουαδόρ και το 1967 στην Ουρουγουάη, όπου είχε υπό τις οδηγίες του και τον γαμπρό του. Ο σκληρός μπαμπάς Αυτός ήταν ο Πάμπλο Φορλάν (στη φώτο με τον Ντιέγκο). Κεντρικός αμυντικός που υπηρετούσε το δόγμα “ή η μπάλα ή ο παίκτης”, έπαιξε στο κέντρο της άμυνας στο πλευρό του Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο (πατέρας του παλαίμαχου αμυντικού της Γιουβέντους, Πάολο Μοντέρο). Δείγμα της -σκληροτράχηλης- ποιότητας του ήταν ότι με την Σελέστε βρέθηκε σε τρία Μουντιάλ (1966, 1970, 1974), κάτι που έχουν κάνει μονάχα τέσσερις Ουρουγουανοί. Το 1969 κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα που διοργάνωσε η χώρα του και έπαιξε ποδόσφαιρο μέχρι τα 39 του (1984). Ο Ντιέγκο των ρεκόρ Οσον αφορά τον βενιαμίν των κατακτητών της διοργάνωσης, είχε ακόμα έναν λόγο να καμαρώνει. Χάρη σε αυτά τα δύο γκολ του έφτασε τα 31 στη Εθνική και βρέθηκε στην πρώτη θέση των σκόρερ στην ιστορία της. Εκεί δεν είναι μόνος του. Μαζί του φιγουράρει το όνομα ενός πραγματικού θρύλου για την ιστορία της πατρίδας του. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Εκτορ Σκαρόνε ήρωα του πρώτου Μουντιάλ (1930) που επίσης κατέκτησε δύο Χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1924, 1928) και τέσσερα Κόπα Αμέρικα (1917, 1919, 1923,