Κύριε Ρέφερι Είσθε Φλώρος Και Κρετίνος (βίντεο για άντρες)

Τι το σταματάς μωρέ; Τι το σταματάς; Με είδες εμένανε να σταματάω; Λέγε μωρή κιουρία με είδες εμένανε να ανακόπτω κίνηση, σκέψη και προσπάθεια;    Όχι δεν με είδες. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η μάνα μου ασούμε γέννησε άντρα, όχι κοριτσάκι με κοτσίδια. Γέννησε άντρα στιβαρό και περήφανο, που κοιτάει ορδή Ούννων στα μάτια και οι Ούννοι αλλάζουν δρόμο και σκορπίζονται στις γωνίες, αν υπάρχουν. Αλλιώς απλά σταματάνε και σφυρίζουν αδιάφορα, του στυλ μα τι λέτε τώρα, εμείς απλά να, βόλτα κάναμε, καμία σχέση με καφριλίκια.   Κατάλαβες κυρ σφυρίχτρα μου; Δεν θα μου έρχεσαι εσύ να μου κόβεις την ορμή επειδή έπεσε μια τόσο δα φωτοβολίδα-οβίδα εντός του αγωνιστικού χώρου και έσκασε δίπλα μου. Από την στιγμή που εγώ ΔΕΝ ζητάω διακοπή, αλλά σηκώνω το κεφάλι μου το παλικαρίσο για να κάνω σέντρα χαμηλή και κοφτερή στην καρδιά της άμυνας, δεν έχεις δικαίωμα εσύ που φοράς φούστα, παλιογυναικωτέ και φλώρε της κακιάς τσουτσούνας να το ρίχνεις το ματς στις βάτες και στα φουστάνια. Αν δεν δεις θάνατο ή διαμελισμό, ας ρίχνουν και με ολμοβόλα. Τέρμα τελείωσε. Επιτέλους πια. Κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν άθλημα αντρίκιο. Ανοίγανε κεφάλια στα δύο και χειροκρόταγε ο λαός, Κολοσσαίο σκέτο ήσαντο, μόνο τρίαινες δεν δώνανε για να μπεις να παίξεις. Τώρα; Χα! Ας γελάσω.   Γέμισε η πλάση με κάτι ντιντήδες σαν κι εσένα που βλέπουνε μια κοτρώνα, μια φωτοβολίδα, μια τρίαινα (ναι γιατί όχι;) και γεμίζουν τα παντελόνια τους κακά. Κακά. Ναι κακά. Όσο είμαι εγώ όμως στο γήπεδο, αυτά δεν ισχύουν. Και την όραση μου να είχα χάσει, πάλι θα έβγαζα σέντρα, γιατί αν βάζαμε μετά γκολ θα χαιρόμουνα και θα έτρεχα να πέσω στις αγκαλιές των συμπαικτών μου. Οι 9, ο τερματοφύλακας και ο αόμματος.   Έτσι είναι όμως οι άντρες φίλε διαιτητή. Αλλά που να ξέρεις από τέτοια μωρή πλερέζα;