«Ήρθε η ώρα να ξεκουραστώ...»

Ο Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ αποχώρησε από την ενεργό δράση και με συνέντευξη που παραχώρησε ο θρυλικός Ολλανδός τερματοφύλακας, εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν να «κρεμάσει» τα γάντια του.   Αναλυτικά, η συνέντευξη του παλαίμαχου πλέον Ολλανδού άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Βήμα της Κυριακής»: -Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου; «Το πρώτο πράγμα που επιθυμώ είναι να απολαύσω στιγμές με την οικογένειά μου. Πέρασαν 21 χρόνια σκληρής δουλειάς και απίστευτης έντασης, οπότε νομίζω ότι θα πάρω την άδεια που δικαιούμαι. Αυτό που δεν έχω ζήσει είναι να παρακολουθήσω ένα ματς το Σάββατο στην τηλεόραση παρέα με καλούς φίλους και την Κυριακή να πάω για γκολφ απολαμβάνοντας τον χρόνο με την οικογένειά μου». -Το ποδόσφαιρο θα παραμείνει μέρος της ζωής σου; «Φυσικά! Αν δεν το λάτρευα θα παρέμενα τόσα χρόνια στο χώρο; Έχω ήδη παρακολουθήσει μαθήματα προπονητικής στην Αγγλία, ενώ έχω προγραμματίσει να συνεχίσω στην Ολλανδία και μετά πιστεύω ότι θα ξεκινήσω να δουλεύω με παιδιά». -Ονειρεύτηκες ένα διαφορετικό φινάλε για την καριέρα σου; «Τα συναισθήματα είναι πολύ περίεργα, είναι αλήθεια. Το ήθελα πολύ αυτό το τρόπαιο, ωστόσο η Μπαρτσελόνα ήταν καταπληκτική. Το 1995, όταν κατακτήσαμε με τον Άγιαξ το Champions League νικώντας 1-0 τη Μίλαν, είδαμε τον Φρανκ Ράικαρντ να αποχωρεί από την ενεργό δράση όπως ακριβώς το ήθελε. Είχε κατακτήσει τα πάντα με τη Μίλαν και στην τελευταία του παράσταση οδήγησε τον Άγιαξ στην κορυφή της Ευρώπης. Μου είπαν ότι για περίπου έναν μήνα ήταν αφοσιωμένος σε εκείνον τον τελικό. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν θα απολάμβανα καθόλου την κατάκτηση του πρωταθλήματος Αγγλίας». -Ένα χολιγουντιανό σενάριο θα προέβλεπε να αποχωρείς ως ήρωας έχοντας κερδίσει το Champions League αποκρούοντας πέναλτι του Μέσι. Δεν σε αγγίζει κάτι τέτοιο; «Ο αρχηγός της εθνικής Ολλανδίας, Τζιοβάνι Φαν Μπρόνκχορστ, εγκατέλειψε μετά την ήττα της Ολλανδίας στον τελικό του Μουντιάλ 2010. Ο Ζινεντίν Ζιντάν σταμάτησε μετά τον τελικό του Μουντιάλ 2006, στον οποίο η Γαλλία ηττήθηκε. Σίγουρα δεν τους λες τυχερούς, ωστόσο από την άλλη πλευρά δεν έχουν πολλοί ποδοσφαιριστές αυτό το προνόμιο». -Πώς κατέληξες στην απόφαση να αποχωρήσεις; «Δεν είναι θέμα φυσικής κατάστασης ή αθλητικών ικανοτήτων. Απλώς κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς πια να εξελιχθείς. Επιπλέον όχι μόνο δεν υπάρχει πρόοδος, αλλά χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να διατηρηθείς στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο. Δεν κρύβω ότι αμφιταλαντεύτηκα αρκετά ώσπου να αποφασίσω οριστικά να αποχωρήσω. Το γεγονός ότι ήδη επιμήκυνα την καριέρα μου για τουλάχιστον δύο χρόνια ήταν αυτό που με έπεισε ότι ήρθε η ώρα να πω “αντίο”». -Πώς νιώθεις που ο 13χρονος γιος στου, ο Τζόε Φαν Ντερ Σαρ, ακολουθεί το δρόμο του πατέρα του; «Πολύ καλά. Τον έχω ενθαρρύνει μάλιστα, γιατί θέλω τα παιδιά μου να γευθούν τις ίδιες χαρές με εμένα. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά πρέπει να χαίρονται και να απολαμβάνουν τη ζωή. Αργότερα η πίεση είναι τεράστια και κανένα παιδί δεν αξίζει να τη νιώθει από τόσο μικρή