Φακές

Σήμερα δεν πάει το εργαλείο. Μιλάμε με τίποτα. Ούτε το Ζίκο μου είπε τίποτα, ούτε η νίκη του Ολυμπιακού, ούτε τίποτα. Σκέφτομαι εδώ και πόσες ώρες ότι μισώ τις φακές, αλλά δεν ξέρω γιατί. Δεν μπορώ όμως να σκεφτώ τίποτε άλλο. Μόνο ανθρωπάκια φτιαγμένα απο φακές κι εμένα με μια μπουλντόζα να τα πατάω. Και να γελάω μετά με εκείνο το γέλιο το του-έστριψε-αλλά-είναι-σατανικός-και-τώρα-θα-κυριεύσει-τον-κόσμο-φυλάχτε-τα-παιδιά-σας-αμολήστε-τα-σκυλιά-σας. Σας μιλάω για μεγάλο σκάλωμα. Με φαντάζομαι να ανακρίνω σακούλες με φακές, με λαμπατέρ στην μάπα σαν τον Γκεσταπίτη. Λέγε άθλιο τρόφιμο, λέγε. Γιατί με βασάνιζες μικρό. Εσύ και το μπριάμ, αλλά θα έρθει και η ώρα του. Λέγε λοιπόν διαολεμένο, ποιος σε έστειλε και να τα αφήσεις τα σάπια τα “μας έφτιαχνε η μάνα σου”, γιατί αυτό μου είπε και το προηγούμενο σακουλάκι κα