Αναπόφευκτη εικόνα

Ο Γιάσμινκο Βέλιτς αναλύει στο blog του την αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό, τονίζοντας πως ήταν αντιπροσωπευτική για το τι είδος ποδοσφαίρου παίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το χθεσινό παιχνίδι ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός ήταν σε μεγάλο βαθμό αντιπροσωπευτικό για το τι είδος ποδοσφαίρου παίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα, συγκριτικά με τα σύγχρονα κριτήρια ενός διαφορετικού επιπέδου. Αγωνιστικές απαιτήσεις ελάχιστες, ρυθμό τζόκινγκ, ταχύτητα μηδέν, τεχνικές-τακτικές αδυναμίες πολλές. Όταν όμως οι περισσότερες ομάδες φτιάχνονται και πολύ πιθανόν καθημερινά δουλεύουν με μη ανταγωνιστικά κριτήρια, είναι αναπόφευκτο η εικόνα να είναι κάπως έτσι.

Απαιτείται η αλλαγή στις αντιλήψεις και η προσαρμογή στα πιο σύγχρονα κριτήρια, γιατί ειλικρινά φλερτάρουμε με τους ρυθμούς διαφόρων πρωταθλημάτων της Μέσης Ανατολής.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο ΠΑΟΚ χθες σαφέστατα ήταν καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή, προσαρμόστηκε καλύτερα στις χαμηλές απαιτήσεις του αγώνα και έκανε δύο τρία πράγματα που του έφταναν να νικήσει έναν αντίπαλο ανίκανο να παρουσιάζει οτιδήποτε αξιόλογο στο παιχνίδι του. Πραγματικά αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που σε έναν νορμάλ ποδοσφαιρικό αγώνα μπορεί να κάνει καλά η ομάδα του Παναθηναϊκού. Μία φάση του παιχνιδιού που την κατέχει και να το κάνει με ένα επίπεδο...

Πολύ δύσκολο να βρεις κάτι. Ο Σισέ ατομικά τελειώνει καλά τις φάσεις μέσα στη περιοχή, μέχρι εκεί. Ατομικά. Άρα σε γενικές γραμμές ο αντίπαλος πρέπει να αποτρέψει στον Παναθηναϊκό να φτάνει η μπάλα στον Σισέ μέσα στην περιοχή του. Δεν είναι δύσκολο αυτό. Από εκεί και πέρα, ο Παναθηναϊκός είναι τυχερός στην ατυχία του, επειδή ο Σισέ δεν χρειάζεται πολλές φάσεις για να σκοράρει. Παρακάτω όμως;   Γι' αυτό προσωπικά θα ήθελα να ακούσω την ουσιαστική άποψη και τοποθέτηση του προπονητή του Παναθηναϊκού σχετικά με αυτά τα ζητήματα γιατί είναι έτσι και πώς θα αλλάξει αυτό, μια και φαντάζομαι πως έχει την απάντηση.
Ένα στίγμα προσωπικό, τελοσπάντων. Ωραίες οι κοινοτοπίες, αλλά έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα. Εκτός αν θεωρεί πως δεν υπάρχουν αγωνιστικά προβλήματα.

Ο ΠΑΟΚ όπως είπαμε έκανε δυο-τρία πράγματα που είναι σε θέση να κάνει και του έφταναν να φτάσει στη σημαντική αυτή νίκη. Φαινόταν πως τη θέλει περισσότερο τη νίκη και πως είναι διατεθειμένος να την κυνηγήσει προσπαθώντας να επιτεθεί οργανωμένα, αφήνοντας αυτό που τον βολεύει περισσότερο για πιο μετά. Αντεπιθέσεις δηλαδή!

Προσπάθησε να έχει καλή κατοχή και κατανομή χώρου στη φάση της επίθεσης, με Βιεϊρίνια και Σαλπιγγίδη ανοιχτά στις πτέρυγες, με τα δύο μπακ να προωθούνται (περισσότερο ο Έτο) και με χαμηλό ρυθμό, έτσι ώστε η αργή και γερασμένη μεσαία γραμμή του να μπορεί να κυκλοφορεί την μπάλα με άνεση, ψάχνοντας για 1χ1 ή και 2χ1 στα πλάγια της επίθεσης.

Όταν απέναντί σου έχεις έναν αντίπαλο ανήμπορο να αυξάνει ρυθμό και ένταση στο παιχνίδι του, αλλά κυρίως πίεση προς αυτή την αργή και δυσκίνητη μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ, δεν υπάρχουν και ιδιαίτερες