O Μάικλ Κάρικ Πρέπει Να Πάθει Κακό

Ε μα ναι, δεν γίνεται πλέον. Καλή η πλακίτσα, καλό και το καλαμπούρι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πάνε τα πράματα στην θέση τους. Δεν μπορεί ο κυρ Κάρικ, η φλωρομαμή των αιώνων να δελώνει ποδοσφαιρίστ επαγγελματίστ. Α πάγαινε σε παρακαλώ πιο ‘κει να πούμε, που θα μου ξυπνήσεις και τα παιδιά άχρηστε.Στο είχα πει εντωμεταξύ από την αρχή τους ματς, από την σέντρα, όταν σε είδα με αυτήν την περίεργη λάμψη στα μάτια, αυτήν που είναι σήμα κατατεθέν σου, που φωνάζει «θα την κάνω την μαλακία μου, θα την κάνω την μαλακία μου, θα την κάνω την μαλακία μου». ΣΕ ΕΙΔΑ. Και φώναξα στην τηλεόραση. Ε κυρ μούσχαρε, σε βλέπω. Κανόνισε να την κάνεις την σκατιά, γιατί μια που έχω μπει στην τηλεόραση, μια που προσγειώνομαι στο Γουέμπλει σαν τιμωρός των ουρανών και σου κάνω αυτήν την τσιμεντοπηγούνα θεμέλιο για το εξοχικό που θα αποκτήσω στα νότια της Γαλλίας.
Αλλά όχι εσύ. Εκεί. Ούτε να με ακούσεις ήθελες, ούτε τίποτα. Πας και κάνεις την αχρηστιά σου, δίνεις στον Τουρέ τζούνιορ την μπάλα, ο οποίος πλασάρει τον Βαντεσάριο και γράφει τικέτο για τελικό. Ντωμεταξύ, ούτε καν λυπάσαι τον Βαντεσάριο που έχει πάει εκατό χιλιάδες χρονών, που ούτε ο Κριστόφ Λαμπέρ στο Χαηλάντερ το δύο να πούμε που είχε γεράσει σε φάση τέτοια χρόνια, που τον έκανες να πέσει στράφη και στο ρηπλέη στην αργοκίνηση σου θυμίζει πλάνο Νάσιοναλ Τζεογκράφικ που πέφτει ο φοίνικας ο κομμένος να πούμε, θυσία στην μηχανή του καπιταλισμού και διάολε τι γράφω πάλι σήμερα, ανάθεμα σε Κάρικ διαολεμένο απόσκατο του σατανά, μαύρη η ώρα που σε έφερε στον κόσμο ο Βελζεβούλ και η Βελζεβούλαινα και σε δώκανε για αντόπσιο στους Καρικαίους που λες να θες να λες να θες για γονείς.
Σε μισώ. Σε μισώ τόσο πολύ που γίνεται η κουτσουκέλα σου, τρώμε το γκολ και είμαι μονάχος μου σε μια μπαρούμπα και απλά μουγκρίζω σαν το κατσίκι που ξεγεννάει πέντε κατσικάκια, με κοιτάνε αι γκαρσόναι και λενε, καλέστε το Δαφνί να τόνε μαζέψει τον χαπάκια, που έχει κατσικωθεί και φωνάζει κάτι ακατάληπτα «μαλάκα Κάρικ, μαλάκα Κάρικ, μαλάκα Κάρικ». Έχω γίνει ρόμπα για πάρτη σου άχρηστε, τελευταίε των τελευταίων, βλακόφατσα της δεκαετίας, που σου ανανέωσε και το συμβόλαιο ο άλλος ο τσίχλας, που ανάθεμά τον κι αυτόν, τι του ανανέωνειες μωρέ, να σου κάμει τι, πλεκτά για τα ποδάρια σου τα γέρικα; Τράβα πάρε καμιά ισοθερμική εκεί να κάνεις δουλειά σου που θα μου τόνε κρατήσει μια τριετία ακόμα για παραδουλεύτρα.
Στο διάλο. Πω ρε μάγκα μου νεύρα σας λέω, αφού έρχουται ο ιδιοκτήτης του μπαρζ, τι συμβαίνει μου λέει, ο Κάρικ συμβαίνει του λέω, αυτό συμβαίνει. Από την ώρα που φόρεσε την φανέλα την κόκκινη μου έχει φάει την ψυχή. Και μετά έχω και τον βλάκα τον φίλο μου, που μου λέει ναι ρε φίλε αλλά είχε βάλει εκείνη την γκολάρα με την Ρόμα.
Δεν είναι πια φίλος μου.
Α ναι και όποιος έχει θέμα με την χολή μου, είναι ξάδερφος του Κάρικ και ως εκ τούτου διαγράφεται από τα κατάστιχα της ανθρωπότητας.
Πανάθεμά σε Κάρικ. Μυριοπαναθεμά σε, που φτύνεις κατάχαμα και φυτρώνει δένδρο αποτυχίας.
Πάω στον ψυχολόγο μου.
Εξώφυλλο