Θα πάρω διαρκείας γιατί…

Ως επαγγελματίας αθλητικός συντάκτης, έχω το προνόμιο, όπως και όλοι οι συνάδελφοί μου, να πηγαίνω στα γήπεδα και να παρακολουθώ όποιο αθλητικό γεγονός γουστάρω, χωρίς οικονομικό κόστος από τα δημοσιογραφικά θεωρεία. Αυτή τη δυνατότητα που δίνει δηλαδή στα μέλη της, τόσο η Ένωση Συντακτών, όσο και ο ΠΣΑΤ.

Ως εκ τούτου, είμαι πλήρως απαλλαγμένος από το άγχος που έχει ο κάθε φίλαθλος κάθε καλοκαίρι προκειμένου να προμηθευτεί το εισιτήριο διαρκείας

Συνεπώς έχει κάθε δικαίωμα κάποιος φίλος της ΑΕΚ, τον οποίο θα προτρέψω με τα γραφόμενά μου να πάρει διαρκείας, να μου απαντήσει: «Εντάξει, ρε φίλε, εσύ μπαίνεις τσάμπα στο γήπεδο, με ρωτάς εμένα αν έχω λεφτά για να πάρω διαρκείας;». Σε ένα τέτοιο εύλογο επιχείρημα, τι να απαντήσεις; Ότι αν δεν ήμουν δημοσιογράφος και ήμουν στη θέση του, θα έπαιρνα οπωσδήποτε διαρκείας; Αυτό, αν θέλει το πιστεύει. Πολύ καλά ως εδώ...

Τα τελευταία χρόνια, ομολογώ απερίφραστα ότι δεν με έπεισε κάποια από τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν στην ΑΕΚ ώστε να πάρω διαρκείας, έτσι για την ψυχή της... μάνας μου που λένε, μόνο και μόνο για να συνδράμω οικονομικά. Σκέφτηκα να γίνω Supporter αλλά έμεινα στη... σκέψη αφού όπως θα θυμάστε το εγχείρημα όπως και το σάιτ, ναυάγησαν από την πρώτη μέρα.

Η μοναδική φορά που θέλησα να βάλω το χέρι στην τσέπη ήταν πέρυσι, με την αίτηση συμμετοχής για το λογαριασμό σωτηρίας της ΑΕΚ, κι αυτό επειδή αποτέλεσε πρωτοβουλία του Θ(ε)ωμά, έναν άνθρωπο που αγαπάω πολύ, όχι μόνο επειδή είναι ο Μαύρος ο Θεός, αλλά επειδή η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, αρκούσε και περίσσευε για να με πείσουν για την αγνότητα των προθέσεών του.

Βέβαια, δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξος ότι μπορούσε να πετύχει το όλο εγχείρημα, κάτι που του το επισήμανα και του ίδιου όταν με ρώτησε (θα το θυμάται και ο ίδιος) την άποψή μου. «Δεν το πιστεύουμε αλλά θα σε στηρίξουμε μέχρι θανάτου», του επισημάναμε χαρακτηριστικά, και εγώ και ο Τάσος, όπως και κάναμε, όχι μόνο μέσω προτροπών και πρωτοσέλιδων αλλά και φιλοξενώντας καθημερινά τις αιτήσεις συμμετοχής προκειμένου να διευκολυνθεί ο κόσμος που ήθελε να βοηθήσει, μιας και η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε και ιδιαιτέρως καλή οργάνωση.

Φέτος λοιπόν, αποφάσισα να αγοράσω και να κάνω δώρο σε έναν φίλο μου που δεν έχει, ούτε καν την ελάχιστη οικονομική δυνατότητα, ένα εισιτήριο διαρκείας της νέας ΑΕΚ. Θα είναι σαν να το παίρνω για μένα, χωρίς φυσικά να πάει στράφι όπως θα συνέβαινε αν έμενε σπίτι μου ή να το έδινα μια στον έναν και μια στον άλλον (παρακαλώ θερμά να το ξεχάσουν αυτό οι αγαπητοί μου φίλοι).

Και θα πάρω φέτος εισιτήριο διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, γιατί είναι η μοναδική φορά εδώ και αρκετά χρόνια που υπάρχει ένας άνθρωπος που μου δίνει τη σιγουριά ότι δεν κοροϊδεύει τον κόσμο της ΑΕΚ, εκτός από τον Θωμά όπως προανέφερα που όμως δεν είχε άλλες δυνατότητες πέρα από την αγάπη του για την ΑΕΚ και τις αγνές του προθέσεις.

Θα πάρω διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, γιατί είναι η μοναδική φορά που διακατέχομαι από τη σιγουριά της αποφασιστικότητας του Δημήτρη Μελισσανίδη ότι το γήπεδο, η «Αγιά Σοφιά» θα γίνει, ο κόσμος να χαλάσει, όπως είπε στον κόσμο της ΑΕΚ, προχθές.

Θα πάρω διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, γιατί θέλει να φτιάξει γήπεδο και όχι... σούπερ μάρκετ, ούτε κάποιο... mall, όπως πολύ εύστοχα έγραψε χθες στο σχόλιό του, ο Κώστας Τσίλης. Ο Μελισσανίδης ξεκαθάρισε ότι δεν τον ενδιαφέρει καμία εμπορική χρήση άρα δεν προσδοκά και σε κάποιο κέρδος από τέτοιες εμπορικές χρήσεις.

Αυτό δεν είναι που ονειρεύεται ο κάθε «Ενωσίτης» αλλά και ο κάθε κάτοικος της περιοχής της Νέας Φιλαδέλφειας; Ένα γήπεδο-παλάτι, αντάξιο της ιστορίας του συλλόγου που δεν θα συνοδεύεται από κάποιο... σούπερ μάρκετ αλλά από ένα μουσείο για την προσφυγιά;

Θα πάρω διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, γιατί θεωρώ ότι αυτό που πρέπει να μας νοιάζει, δεν είναι το ποιος είναι ο αντίπαλος της ΑΕΚ, αλλά το ότι έμεινε αυτή η ιδέα ζωντανή. Δεν πρέπει να μας νοιάζει ποια μεταγραφή θα κάνει, αλλά το ότι έχει ξεκινήσει η αναγέννηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα και πως συμμετέχω κι εγώ σε αυτή.

Θα πάρω διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, γιατί αυτό υπαγορεύει η ψυχή και η καρδιά μου, να βάλω κι εγώ ένα τούβλο (κι ας γράφει το όνομα του φίλου μου που θα του κάνω δώρο το διαρκείας) για την ανέγερση του Ναού της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, να βάλω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι στην αναγέννηση της πιο όμορφης και καθαρής ομάδας του κόσμου...

Θα πάρω διαρκείας, έστω κι αν δεν θα το χρησιμοποιήσω εγώ, για να μην μου πει κανείς από όσους προτρέπω να κάνουν το ίδιο: «Εντάξει, ρε φίλε, εσύ μπαίνεις τσάμπα στο γήπεδο» και να μην έχω τι να του απαντήσω...

Καλημέρα σας!

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΩΡΑ των σπορ"