Οι μεταγραφικές εκκρεμότητες…

ΜΕ ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.
Μετά από περίπου ενάμιση χρόνο σχεδόν...πλήρους απάθειας, έχω ξανά όρεξη (όπως και όλοι μας) να ασχοληθώ με το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ. Η τραγωδία του υποβιβασμού μας οδήγησε ευτυχώς στο φως στην άκρη του τούνελ. Η ομάδα αλλά και η εταιρεία φαίνεται να «στήνονται» από την αρχή σε απόλυτα επαγγελματικά πρότυπα, με βασική προτεραιότητα

βέβαια το θέμα του γηπέδου. Ταυτόχρονα όμως βρίσκεται σε εξέλιξη κι ένας μεταγραφικός οργασμός, άλλοτε κρυφά κι άλλοτε φανερά, ενόψει της επόμενης σεζόν. Μην ξεχνάμε ότι εκτός από το πολύ σκληρό πρωτάθλημα της Football League, από το οποίο όπως φαίνεται θα προβιβάζεται μόνο ο πρωταθλητής, η ΑΕΚ θα κληθεί να συμμετάσχει και στο θεσμό του Κυπέλλου, όπου δεν είναι διόλου απίθανο να αντιμετωπίσει τους παραδοσιακούς της αντιπάλους, όπως ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Έτσι είναι απολύτως απαραίτητο να χτιστεί ένα ρόστερ υψηλών απαιτήσεων, στο οποίο όπως φαίνεται δε θα είναι πολλοί οι παίχτες από το φετινό ρόστερ που θα κρατήσουν τη θέση τους. Πιστός στο δόγμα μου να ασχολούμαι περισσότερο με τα αγωνιστικά, θα προσπαθήσω να αποκρυπτογραφήσω τις επιλογές αλλά και τις εκκρεμότητες για όλες τις θέσεις της εντεκάδας. Πάμε λοιπόν.

Κάτω από τα δοκάρια υπάρχουν οι Βούρας - Καραγκιολίδης που είναι αλήθεια ότι δεν έχουν ενθουσιάσει με τη σταθερότητά τους αλλά και με την ικανότητά τους με τη μπάλα στα πόδια. Αυτά είναι βασικότατα στοιχεία ενός τερματοφύλακα ομάδας πρωταθλητισμού. Βασικό μέλημα λοιπόν του μεταγραφικού σχεδιασμού ήταν να εντοπιστεί ο βασικός γκολκήπερ, που φαίνεται ότι βρέθηκε στο πρόσωπο του Ανέστη, ο οποίος έκανε λίγες αλλά πραγματικά ελπιδοφόρες εμφανίσεις με τον Πανιώνιο στο φετινό πρωτάθλημα. Η προοπτική του νεαρού φαίνεται να βάρυνε στη ζυγαριά περισσότερο από την εμπειρία του Μιχάλη Σηφάκη, ο οποίος επίσης εξετάστηκε ως πιθανή επιλογή. Πολλοί ίσως θα προτιμούσαν και τους δύο μαζί ως δίδυμο, φοβάμαι όμως ότι η θέση του τερματοφύλακα δεν επιτρέπει πολλά περιθώρια σε rotation, αν θέλεις πραγματικά να επιτρέψεις στον τερματοφύλακα να πάρει παιχνίδια, να εξελιχθεί και εντέλει να κριθεί επαρκώς.

Στα στόπερ φέτος βρίσκουμε τους Τσιρίλο, Σταθάκη, Τσούπρο, Τζανετόπουλο. Ας μου επιτραπεί να πω ότι κανείς δεν με έπεισε πως αξίζει θέση ούτε καν στην ΑΕΚ της Β Εθνικής - γι'αυτό άλλωστε και ο Δέλλας έχει χρησιμοποιήσει, έστω υπηρεσιακά, τους Ρόβα και Γεωργέα σε αυτήν τη θέση. Δεν είναι τυχαίο που η ΑΕΚ βιάστηκε να κλείσει, όπως φαίνεται, τρεις καινούργιους παίχτες για τη θέση - τους Κολοβέτσιο, Σαρρή και Λαμπρόπουλο. Και οι τρεις με παραστάσεις από Α Εθνική και μέλλον μπροστά τους, όπως θέλουμε τουλάχιστον να ελπίζουμε. Σίγουρα όμως χρειάζεται και ένας ακόμη παίχτης, πιο έμπειρος, ως καθοδηγητής και ηγέτης της άμυνας. Ο Χουάν Κάλα αποδείχθηκε...όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό. Σε ανύποπτο χρόνο είχαν ακουστεί επίσης τα ονόματα των Μόρα και Ταυλαρίδη, αυτό όμως ίσως έχει περισσότερο να κάνει με την γνωστή εκτίμηση που τρέφει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στους δύο πρώην παίκτες του, και λιγότερο με την πραγματικότητα. Τέλος, ο Κατσουράνης είναι ένας παίχτης που ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει ως κουμανταδόρος της άμυνας, αν η ΑΕΚ αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με την επιστροφή του. Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, ελπίζω οι ιθύνοντες να έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους, κάτι διαφορετικό από τα ονόματα που έχουν παίξει ως τώρα. Θα αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την τελική επιλογή σε αυτή τη θέση, που πιστεύω θα είναι από τις πλέον κρίσιμες για την επόμενη χρονιά.

Στα ακραία μπακ, μόνο ο Πεταυράκης έχει κερδίσει τις εντυπώσεις ως τώρα. Ο Τσουμάγκας δεν έχει καταφέρει να δώσει το 100% φέτος, λόγω και του τραυματισμού του. Αποτελεί ερώτημα αν η ΑΕΚ θα ενισχύσει τη θέση του αριστερού μπακ ή αν θα ποντάρει στην εξέλιξη του πρώτου και την ολική επιστροφή του δεύτερου. Από την άλλη πλευρά, στα δεξιά, δεν υπάρχει ερώτημα: είναι βέβαιο ότι η ΑΕΚ πρέπει να αποκτήσει και θα αποκτήσει βασικό δεξί μπακ. Ο Αργυρίου έδειξε κάποια καλά στοιχεία αλλά δεν μπορεί κανείς να στηριχθεί μόνο σε αυτά, ο Γεωργέας δεν μπορεί πιά να έχει φανέλα βασικού σπίτι του, ο Τσουκαλάς δεν έχει καταφέρει να κινηθεί πολύ πάνω από τη μετριότητα. Ανάμεσα στους Γκάλο, Κούρντι και Κοντοέ που έχουν ακουστεί, να εκφράσω την προτίμησή μου στον πρώτο, μια μεταγραφική υπόθεση όμως που σίγουρα δε θα είναι εύκολη.

Στα κεντρικά χαφ υπάρχουν οι Φαγέ - Ρόβας για τη θέση του ανασταλτικού και οι Κορδέρο - Ανάκογλου για τη θέση του δημιουργικού μέσου. Νομίζω πως στη θέση του αμυντικού χαφ θα χρειαστεί σίγουρα ενίσχυση, διότι ο Φαγέ δεν παύει να είναι ένα στοίχημα, όσο κι αν όσοι τον έχουν δει πιστεύουν πολύ στις προοπτικές του, ενώ ο Ρόβας δεν έχει καταφέρει δυστυχώς να κάνει τη διαφορά ούτε καν στη Γ Εθνική, στα περισσότερα παιχνίδια. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ότι η ΑΕΚ έκανε πρόταση για τον Ιγκλέσιας του Ατρόμητου, όμως τελικά ο παίχτης φαίνεται να οδεύει προς την...Κίνα. Έστω κι αν δεν καταφέρουμε να πάρουμε τον συγκεκριμένο παίχτη, οφείλω να συμφωνήσω απόλυτα πως αυτό είναι το στυλ του παίχτη που πρέπει να αποκτηθεί, διότι θα πλαισιώσει κατάλληλα τα αγωνιστικά στοιχεία των Φαγέ, Κορδέρο, Ανάκογλου, ώστε να υπάρχει η σωστή ισορροπία και χημεία στον νευραλγικό χώρο των κεντρικών χαφ.

Ανεβαίνοντας προς τις θέσεις των επιθετικών χαφ βρίσκει κανείς τους Πόποβιτς, Ράμα, Μούργκα, Γροντή και Πλατέλλα. Από αυτούς, μόνο οι δύο τελευταίοι φαίνεται να κερδίζουν το στοίχημα. Ο Πόποβιτς δείχνει βαρύς και χωρίς πάθος και κίνητρο, στοιχεία που είναι τα πιο σημαντικά για την ΑΕΚ που ονειρευόμαστε όλοι μας. Οι Ράμα - Μούργκα δεν έχουν καταφέρει ως τώρα να πείσουν ούτε καν στις προπονήσεις. Ο Γροντής δείχνει σημεία προόδου, ίσως όχι τα άλματα που θα περίμεναν όσοι πιστεύουν στο ταλέντο του, αλλά σίγουρα βήματα προόδου. Ενώ ο Πλατέλλας είναι σαφώς η μεγάλη ευχάριστη έκπληξη της σεζόν, και δε θα είναι καθόλου απίθανο να κρατήσει τη θέση του βασικού και του χρόνου. Ο ανταγωνισμός στις θέσεις πίσω από τον/τους επιθετικούς θα αυξηθεί καθώς έχουν ήδη αποκτηθεί οι Μάνταλος και Ζόριτς, ενώ υπάρχει συμφωνία και με τον Αραβίδη του Πανιωνίου. Αν ήμουν εγώ αυτός που θα κάνει τις τελικές επιλογές, θα έψαχνα και έναν ακόμα παίχτη για τις θέσεις των περιφερειακών επιθετικών. Έναν παίχτη με μεγαλύτερη εμπειρία από τους νεαρούς Γροντή-Ζόριτς-Μάνταλο, και με περισσότερη σταθερότητα από τους Πλατέλλα - Αραβίδη. Η θέση του περιφερειακού επιθετικού είναι αυτή που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο καλείται ως επί το πλείστον να «τρυπήσει» την αντίπαλη ομάδα, και πρέπει εκεί να είμαστε πολύ δυνατοί, σε ένα πρωτάθλημα όπου θα είμαστε το φαβορί και όλοι θα μας αντιμετωπίζουν με κλειστή και πολυπρόσωπη άμυνα.

Τέλος, στη θέση του σέντερ φορ βρίσκουμε τους Μπρέσεβιτς και Ντακόλ. Δύο παίχτες με παρόμοια χαρακτηριστικά, που η συνύπαρξή τους αναγκαστικά «παροπλίζει» τον έναν εκ των δύο. Και αυτό συμβαίνει συνήθως με τον Ντακόλ, που λόγω πλουσιότερης τεχνικής κατάρτισης χρησιμοποιείται από τον Δέλλα σε ρόλο κρυφού κυνηγού, κάτι που φαίνεται συχνά να τον αποσυντονίζει. Ο Μπρέσεβιτς ξεκίνησε «βουβά», αλλά παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει τα στοιχεία του κλασσικού σέντερ φορ που προσπαθεί και καταφέρνει να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, είτε με δικά του γκολ, είτε συνολικότερα με την κίνησή του με και χωρίς τη μπάλα. Δεν είναι ο χαρισματικός παίχτης, είναι όμως ο παίχτης που θα δώσει πάντα το 110% των ικανοτήτων του και αυτό μετράει πολύ, πόσω μάλλον αν συνοδεύεται με σερί από γκολ, όπως γίνεται στα τελευταία παιχνίδια. Αν τελικά μείνουν και οι δύο, θεωρώ απαραίτητο να πλαισιωθούν από έναν πιο ελαφρύ και κινητικό φορ, που θα μπορούσε να δώσει διαφορετικές εναλλακτικές επιλογές στην ανάπτυξη. Ο Αραβίδης, αν επισημοποιηθεί η συμφωνία μαζί του, θα μπορούσε να δώσει λύσεις και στην κορυφή, εκτός από το αριστερό άκρο όπου χρησιμοποιείται φέτος. Παρολ'αυτά θεωρώ απαραίτητη την απόκτηση και ενός επιθετικού ακόμα που θα μπορούσε να «τρυπώσει» και να ανοίξει τις κλειστές άμυνες. Έναν παίχτη με το στυλ και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ας πούμε, του Σαλπιγγίδη (για να μην παρεξηγηθώ, χρησιμοποιώ το όνομα απλά για περιγραφικούς λόγους και όχι ως επιβεβαιωμένο μεταγραφικό στόχο της ομάδας).

Κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα στο μεταγραφικό σχεδιασμό ως τώρα. Έχουν γίνει ήδη πολλές και σημαντικές κινήσεις. Πιστεύω ότι από'δω και πέρα πρέπει να υπάρξει στάση τακτικής και αναμονής ώστε να κλείσουν οι παίχτες - ηγέτες της ομάδας στις θέσεις που χρειάζονται ενίσχυση (δεξί μπακ, στόπερ, αμυντικό χαφ, περιφερειακός επιθετικός και διεμβολιστής σέντερ - φορ). Άλλωστε πιστεύω ότι ευκαιρίες θα υπάρξουν τόσο από την ελληνική όσο και από την ξένη αγορά. Αναμένω τις τελικές αποφάσεις με μεγάλο ενδιαφέρον.

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!

Ο Ψαράς.