Ο παντοτινός «θείος» Λουκάς (ΦΩΤΟ &VIDEO)

«Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα. Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ, αυτή η ομάδα είναι ό,τι σημαντικότερο είχα στην ζωή μου». Μ' αυτά τα λόγια, το 1981, ο άνθρωπος που έβαλε υποθήκη, ακόμα και το ίδιο του, το σπίτι, το 1979, για να κατασκευαστεί η περίφημη «Σκεπαστή», επί της οδού Φωκών, αποχαιρετούσε την ΑΕΚ

Δεν τον χωρούσε ο... επαγγελματισμός του ελληνικού ποδοσφαίρου, παρότι σε μια έκρηξη αυτοκριτικής, αρκετά χρόνια αργότερα, παραδέχθηκε -μέσα στα λάθη του- και την παράδοση του καραβιού, στον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο. Οι ειρωνείες, αν αναλογιστούμε πόσο -σε κάποιες περιπτώσεις- έχει απαξιωθεί ο θεσμός του προέδρου στην ΑΕΚ, είναι πολλές. Γίνονται ακόμα περισσότερες, αν συνυπολογίσουμε, ότι ο Μπάρλος, που αγάπησε την ΑΕΚ παράφορα και αγαπήθηκε ομοίως, από τους οπαδούς της, την ανέλαβε... με το ζόρι, το 1974. Ακόμα και σ' αυτή την περίεργη συγκυρία, υπήρξε έντιμος και ακέραιος.

«Όταν με κάλεσε ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Αναστάσιος Πρίντζης, δεν είχα ιδέα γιατί με ήθελε, ήμουν αποστασιοποιημένος από το ποδόσφαιρο», είχε αποκαλύψει στην τελευταία συνέντευξή του, στον «ΕΝΩΣΙΤΗ», ένα χρόνο, πριν χάσει τη μάχη με τον καρκίνο. Ο αναμορφωτής της ΑΕΚ πιέστηκε από τη χούντα, για ν' αναλάβει τα ηνία της ομάδας. Ακόμα κι έτσι, ζήτησε διαφανείς διαδικασίες και έκανε εκλογές στο σύλλογο, με τη συμμετοχή και των διαγραμμένων, από τη δικτατορία, μελών του. Ο Λουκάς Μπάρλος συγκέντρωσε το 58% και η ΑΕΚ, το δύσκολο, λόγω γεγονότων, καλοκαίρι του 1974, γιόρτασε τα 50 χρόνια της, με νέο πρόεδρο, αυτόν που θ' άλλαζε το ρου της σύγχρονης ιστορίας της και θα εδραιωνόταν στη μνήμη του κόσμου, ως ο σημαντικότερος (μαζί με τον Νίκο Γκούμα) μεταπολεμικός παράγοντας της Ενώσεως.

Τα καλύτερα για την ΑΕΚ

Ο... αποστασιοποιημένος, απ' το ποδόσφαιρο, αλλά με -έως και τα 54 χρόνια του- φίλαθλα αισθήματα για τον Άρη (υπήρξε ποδοσφαιριστής στα «τσικό» της ομάδας της Θεσσαλονίκης), θείος Λουκάς, σήκωσε ευλαβικά τα μανίκια, διαδεχόμενος τον Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο, στην προεδρία της ΑΕΚ, για ν' αναστυλώσει μια ομάδα, που από το πρωτάθλημα του 1971, είχε «κατρακυλήσει» στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας.

Ο Μπάρλος ήταν κάτοχος της εταιρείας «Ελληνικοί Βωξίται Διστόμου», που το 1968 πέρασε στον έλεγχο της συσταθείσας, από το 1960, εταιρείας «Αλουμίνιον της Ελλάδος», κληροδοτώντας στους κληρονόμους, περιουσία εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών. Συνεπώς, είχε οικονομική επιφάνεια, αλλά είχε και τη διάθεση, να ξοδέψει και μάλιστα σωστά.

Αρχίζοντας από το ταξίδι στο Άμστερνταμ και την έλευση του μεγάλου Φράντισεκ Φάντροκ (τον οποίο δεν διαδέχθηκαν τυχαία πρόσωπα, αλλά ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι και ο Φέρεντς Πούσκας), για την τεχνική ηγεσία, έως και το τέλος της θητείας του, ο Λουκάς Μπάρλος, στελέχωσε με την «αφρόκρεμα» την ΑΕΚ, ενώ παράλληλα, ήταν αυτός που έπεισε τον Μίμη Παπαϊωάννου, να ηγηθεί, αγω