Ο Ιωαννίδης, οι αξέχαστοι οπαδοί και ο... εφιάλτης

Καλοκαίρι του 1996 και ο Μπιλ Έντουαρντς έρχεται στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ. Ο Αμερικάνος μπασκετμπολίστας αγωνίστηκε στην Ένωση για μια σεζόν αλλά τον σημάδεψε. Ο 41χρονος πλέον, "Dollar Bill¨μίλησε στη στήλη Χρόνια και Ζαμάνια του sentagoal και αναφέρθηκε στις μέρες που πέρασε στην ΑΕΚ, τον "σκληρό" Γιάννη Ιωαννίδη και

Σε ερώτηση για το τι θυμάται πιο έντονα από την Ελλάδα τόνισε: " «Μα θέλει και ερώτημα; Οι οπαδοί στα ελληνικά γήπεδα δεν υπάρχουν πουθενά αλλού! Πραγματικά χαίρομαι πολύ που είχα την ευκαιρία να ζήσω αυτήν την ατμόσφαιρα. Όπως γνωρίζεις έχω παίξει σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Ισραήλ, Γερμανία, αλλά αυτήν την ατμόσφαιρα δεν την βρίσκεις πουθενά. Τόσο οι οπαδοί της ΑΕΚ, όσο και εκείνοι του ΠΑΟΚ θα μου μείνουν αξέχαστοι. Είτε κερδίζαμε, είτε χάναμε τραγουδούσαν όλη την ώρα!» λέει αρχικά και συνεχίζει: «Βέβαια υπήρχε και το αντίθετο. Όποτε κερδίζαμε τους άλλους εκτός έδρας, μετά τρέχαμε να κρυφτούμε από τα κέρματα και τους αναπτήρες που μας πετούσαν. Όμως, είχε και αυτό την πλάκα του. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ζούσα ξανά αυτήν την ατμόσφαιρα. Ήταν φανταστική...».

Όταν η κουβέντα πήγε στον Γιάννη Ιωαννίδη ο Έντουαρντς ήταν απολαυστικό;.
«Θα μπορούσα να μιλάω για μέρες για τον κόουτς (Γέλια). Όμως αυτό που μου είχε κάνει μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι προλήψεις του. Πραγματικά γέλαγα πάρα πολύ με αυτά που πίστευε. Θα σου πω ένα-δύο περιπτώσεις που θυμάμαι και τις οποίες διηγούμαι ακόμα και σήμερα εδώ στην Αμερική. Θυμάμαι μια φορά που πηγαίναμε κάπου με το πούλμαν, αλλά στο δρόμος έπρεπε να περάσουμε κάτω από μια γέφυρα. Αμέσως πήγε και σταμάτησε το πούλμαν και είπε στον οδηγό να ψάξει να βρει άλλον δρόμο για να πάμε. Τελικά καθυστερήσαμε πολύ να φτάσουμε στο ξενοδοχείο με αποτέλεσμα να χάσουμε την ξεκούραση και να πάμε άυπνοι για προπόνηση... Ήταν πολύ αστείες οι προλήψεις του» λέει ο Αμερικανός, ενώ θυμάται και κάτι ακόμα: «Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί δεν είχαμε τον αριθμό 13 στην ομάδα. Μου φαινόταν πολύ περίεργο που κάποιος άνθρωπος πίστευε τόσο πολύ στις προλήψεις», αλλά η... «Ιωαννιάδα» δεν τελειώνει εδώ για τον Έντουαρντς: «Μπορώ να σου πω ότι ήταν πραγματικός εφιάλτης! (Γέλια) Δυναμικός χαρακτήρας και πολύ απαιτητικός στη δουλειά του. Θυμάμαι που χτυπούσε στην προπόνηση τον Τσακαλίδη. Οχι να τον πονέσει, αλλά για να του επισημάνει και να του δείξει κάποια πράγματα. Νεαρό παιδί ακόμα και δεν γνώριζε πολλά για το μπάσκετ. Και ο Ιωαννίδης προσπαθούσε να του μάθει με έναν διαφορετικό τρόπο. Εξάλλου ήταν και ο λόγος που έφυγα από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του '97. Αν και έγιναν κάποιες συζητήσεις προκειμένου να ανανεώσω το συμβόλαιό μου με την ΑΕΚ, εκείνος ήθελε να βάλει ειδικούς όρους. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι ανάμεσα στους όρους ήταν να μην ξενυχτάω και να δίνω το παρών και στις δύο προπονήσεις την ημέρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το υπογράψω και για καλή μου τύχη, είχα και μια καλή πρόταση από την Ιταλία. Αντιλαμβάνεσαι ότι επέλεξα τη Ρόμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πέρασα καλά στην ΑΕΚ... Σου είπα και πριν. Από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Πάντως ο Ιωαννίδης μας έκανε τη ζωή δύσκολη (Γέλια)», ενώ όταν τον ενημερώσαμε για τις ασχολίες του τα τελευταία χρόνια, είπε: «Δεν μου κάνει εντύπωση. Του ταίριαζε η φιλοσοφία του πολιτικού! Όμως μπράβο του!»

Αν και ο «ξανθός» αποτέλεσε τον «εφιάλτη» του στην καθημερινότητα της ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ είχε να θυμάται με νοσταλγία τον «Πέταρ Σκάνσι. Ήταν πολύ καλός προπονητής. Πάντα άκουγε τον παίκτη και τον καταλάβαινε. Συζητούσε μαζί του όλη την ώρα. Ήταν κρίμα που είχε φύγει από την ομάδα. Θεωρώ ότι ήταν άδικο που αποχώρησε. Όμως και ο κόουτς Φλεβαράκης ήταν πολύ καλός από τη πλευρά του. Δεν είχα κάποιο παράπονο» εξηγεί ο Έντουαρντς και στέκεται στο... αντίπαλο δέος: «Ομολογώ ότι ο Ντέιβιντ Ρίβερς στοιχειώνει ακόμα και σήμερα τη ζωή μου (Γέλια) Πάντα έχανα όταν τον έβρισκα αντίπαλο. Είτε ήμουν στην Ελλάδα, είτε στην Ιταλία. Πάντα με κέρδιζε! Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβαινε. Ομολογώ ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης που είχα ως αντίπαλο στο ελληνικό πρωτάθλημα» και θυμάται τη σεζόν 1996-97, όταν έχασε δύο τρόπαια ως παίκτης της ΑΕΚ:

«Αρχικά μας είχε σκοτώσει στον ημιτελικό του κυπέλλου. Έκανε ότι ήθελε, αν και ήταν άλλος εκείνος που πέτυχε το νικητήριο καλάθι. Πραγματικά είχα στεναχωρηθεί πολύ που δεν καταφέραμε να περάσουμε στον τελικό. Ήμουν σίγουρος ότι θα παίρναμε το κύπελλο. Αντίστοιχα και στους τελικούς της ίδιας χρονιάς ήταν εκπληκτικός. Μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά δεν τα καταφέραμε στο τέταρτο ματς της σειράς. Είχαμε καλή ομάδα αλλά ο Ολυμπιακός είχε τον... Ρίβερς. Μάλιστα την είχα πατήσει και όταν ήμουν στην Ιταλία και εκείνος αγωνίζονταν στην Μπαλόνια. Αποτελούσε το μεγάλο μου εφιάλτη (Γέλια). Επίσης είχαμε καλή ομάδα και όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος εκείνη την περίοδο και δίκαια πήρε το πρωτάθλημα...»

Ο Έντουαρντς δεν ξεχνά και τον Ντέιβιντε Ρίβερς: "Ομολογώ ότι ο Ντέιβιντ Ρίβερς στοιχειώνει ακόμα και σήμερα τη ζωή μου (Γέλια) Πάντα έχανα όταν τον έβρισκα αντίπαλο. Είτε ήμουν στην Ελλάδα, είτε στην Ιταλία. Πάντα με κέρδιζε! Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβαινε. Ομολογώ ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης που είχα ως αντίπαλο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αρχικά μας είχε σκοτώσει στον ημιτελικό του κυπέλλου. Έκανε ότι ήθελε, αν και ήταν άλλος εκείνος που πέτυχε το νικητήριο καλάθι. Πραγματικά είχα στεναχωρηθεί πολύ που δεν καταφέραμε να περάσουμε στον τελικό. Ήμουν σίγουρος ότι θα παίρναμε το κύπελλο. Αντίστοιχα και στους τελικούς της ίδιας χρονιάς ήταν εκπληκτικός. Μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά δεν τα καταφέραμε στο τέταρτο ματς της σειράς. Είχαμε καλή ομάδα αλλά ο Ολυμπιακός είχε τον... Ρίβερς. Μάλιστα την είχα πατήσει και όταν ήμουν στην Ιταλία και εκείνος αγωνίζονταν στην Μπαλόνια. Αποτελούσε το μεγάλο μου εφιάλτη (Γέλια). Επίσης είχαμε καλή ομάδα και όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος εκείνη την περίοδο και δίκαια πήρε το πρωτάθλημα...».

Ο Αμερικάνος αναφέρθηκε και στη φιλία του με τον Βίκτορ Αλεξάντερ: «Ο αγαπημένος μου παίκτης στην Ελλάδα. Βασικά ήταν ο φίλος μου. Κάναμε την περισσότερη παρέα μαζί με τις οικογένειές μας, είτε μέναμε στην Αθήνα για λογαριασμό της ΑΕΚ, είτε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Το κακό είναι ότι έχω χαθεί με όλους. Δεν έχω κρατήσει επαφές με κανέναν και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί. Όμως συνήθως αυτό συμβαίνει. Καθένας τραβάει το δρόμο του μετά...» και θυμάται το καλύτερο παιχνίδι του στην Ελλάδα:

Στην ερώτηση ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ (έπαιξε εκεί την περίοδο 1999-00), δεν ήθελε να πάρει θέση: «Περιμένεις να σου απαντήσω; (Γέλια) Είμαι και ΑΕΚ και ΠΑΟΚ! (Γέλια) Άλλωστε το ίδιο σήμα δεν είχαν στις φανέλες; Όπως σου είπα και νωρίτερα λάτρεψα τους οπαδούς των δύο ομάδων. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική...»

Τέλος δεν έκρυψε και το παράπονό του: «Δυστυχώς δεν κατάφερα να πάρω κάποιον τίτλο στην Ελλάδα. Είναι κάτι που το ήθελα πολύ. Μόνο και μόνο για τους οπαδούς! Μόνο κάτι κύπελλα πήρα στην Γαλλία. Κατά τ" άλλα μου έλειψε ένας τίτλος στην Ελλάδα και είναι κρίμα γιατί είχαμε φτάσει πολύ κοντά με την ΑΕΚ».