Ο Φ.Κ. για τον «γιατρό του ‘68»

Τη στιγμή που ο Στέλιος Βασιλειάδης ετοιμαζόταν για την εκτέλεση της πρώτης βολής, έτυχε - στην κυριολεξία έτυχε - να τινάξουμε το δεξί πόδι μας, προς τα μπροστά, για να ξεμούδιαζε...
Άθελα, εντελώς άθελα, το τίναγμα αυτό εξελίχθηκε σε κλοτσιά στα πλευρά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου!

Πριν να προλάβει να ανοίξει το στόμα του, για το παράπονο «Βρε παιδί μου, πρόσεχε λίγο, θα με σακατέψεις...» ή εμείς να του ζητούσαμε «συγνώμη» η μπάλα είχε χωθεί στα κατάβαθα του βελγικού καλαθιού, από τη βολή του πασίγνωστου για την τερατώδη ψυχραιμία του, του «πουλιού» - Στέλιου Βασιλειάδη!

Ο

Στέλιος χαϊδολογούσε ήδη την μπάλα, για «προθέρμανση», ώστε να εκτελούσε και τη δεύτερη βολή.
Κλάσματα του δευτερολέπτου, που έμοιαζαν με ολόκληρο το 40λεπτο!

«Νεκρική σιγή» από πλευράς Ελλήνων, «βόμβος ενός σμήνους αεροπλάνων» από τους Βέλγους!
Τη δική μας «νεκρική σιγή», αν ήταν δυνατόν - και όμως ήταν - να τη σπάσει μια φωνή, που διόλου απίθανο να είχαμε φανταστεί ότι ήλθε από... το υπερπέραν!

Η φωνή, η κραυγή: «Κλώτσησε με! Ξανακλότσησε με! Ακούς τι σου λέω; Σε παρακαλώ! Σε θερμοπαρα...»! Αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του! Γιατί ο Βασιλειάδης είχε κάνει το σουτ και είχε ευστοχήσει πάλι! Η ΑΕΚ είχε προκριθεί...

Μέσα στον «χαμό του Κυρίου» που ακολούθησε, ένας απίστευτος - ένας απίθανος, μοναδικός κι ασύγκριτος (για όλες τις εποχές της μπασκετικής ΑΕΚ) γιατρός μας είχε αγκαλιάσει και «πήγε να μας πνίξει», μίγμα έξαλλης χαράς και τρομερής οργής, γιατί... διακινδυνέψαμε την τύχη της δεύτερης βολής του Στέλιου, επειδή δεν υπακούσαμε!

Σε τι δεν είχαμε υπακούσει; Στην παράκληση του «γιατράρα» ...να τον ξανακλοτσήσουμε, για να τηρούταν... το γούρι! Έτσι είχε ερμηνεύσει την εντελώς συμπτωματική κίνηση μας, δήθεν «κλοτσιά», που του δώσαμε πριν από την πρώτη βολή!

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ εκείνο το στιγμιότυπο. Εκείνη τη βραδιά. Εκείνες τις βολές - Βασιλειάδη, που τις διατηρούμε, ως και σήμερα, με την ονομασία «Δημητρο-Γιαννακοπουλικές»!

Πηγή: Φως των Σπορ