Μία ΑΕΚ με πολλούς... ηγέτες

Η ΑΕΚ κάνει το καλύτερο ξεκίνημα τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα και κόντρα σε όλους και σε όλα, έστω και με περισσότερα παιχνίδια, βρίσκεται μόνη πρώτη στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Μπορεί αυτή η ομάδα να ταλαιπωρείται από πάρα πολλά προβλήματα, πάσης φύσεως, παρ' όλα αυτά αντέχει. Και αντέχει αγωνιστικά διότι παρά το γεγονός ότι το ρόστερ της δεν είναι το πιο ποιητικό που είχε ποτέ, ωστόσο όλοι οι ποδοσφαιριστές της κάνουν ό,τι μπορούν.

Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως αυτή η ΑΕΚ,

4 μήνες τώρα που έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα, βγάζει στο γήπεδο εικόνα ομάδας «δεμένης» με παίκτες που ανά διαστήματα εμφανίζονται και τη βοηθούν σαν «από μηχανής Θεοί». Στο ξεκίνημα της σεζόν λοιπόν ήταν ο Λεονάρντο που είχε πάρει την ομάδα από το «χέρι» και με δικά του γκολ κατάφερνε να τις δίνει βαθμούς και σημαντικές νίκες. Κοντά στον Βραζιλιάνο, αμέσως μόλις μπήκε στην ομάδα η «κολόνα» του κέντρου που ακούει στο όνομα : Φαμπιάν Βάργκας. Έκανε εκπληκτικό ξεκίνημα ο Κολομβιανός και βοήθησε τα μέγιστα σε ματς κρίσιμα, κάνοντας τη διαφορά.

Στην πορεία ο Λεορνάρντο συνέχισε με τα δικά του τέρματα και όντας σε παρατεταμένη φόρμα να οδηγεί και να παρασέρνει την ομάδα σε επιτυχίες. Και όταν ο Βάργκας έριξε ρυθμό, ήρθε ο Νίκος Λυμπερόπουλος εκεί γύρω στις αρχές του προηγούμενου μήνα, έως και να τραυματιστεί με την απόδοσή και τα γκολ του να βοηθά τα μέγιστα μέσα στο γήπεδο.

Ο Λυμπερόπουλος τραυματίστηκε, ο Βάργκας επίσης, ενώ ο «Λεό» στα τελευταία ματς δεν είναι το ίδιο παραγωγικός στην επίθεση (χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν βοηθά, κάθε άλλο μάλιστα). Τη σκυτάλη τώρα δείχνουν να παίρνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να συνεχίζουν το... σπριντ οι Μπέλεκ και Χοσέ Κάρλος. Τρία γκολ στα δύο τελευταία παιχνίδια και έξι βαθμούς έχει «χαρίσει» ο Καμερουνέζος, ενώ ο Ισπανός δείχνει πραγματικός μαέστρος μέσα στο γήπεδο τις τελευταία 15 μέρες.

Η ΑΕΚ μπορεί να μην έχει τον έναν και μοναδικό αγωνιστικό... ηγέτη, φαίνεται όμως ότι έχουν πολλούς παίκτες που ηγούνται των προσπαθειών κατά διαστήμα. Αν με βάση τα παραπάνω υπολογίσουμε και την κατάθεση ψυχής όλων κρατώντας μία σταθερή απόδοση στα περισσότερα παιχνίδια, με τα όποια λάθη γίνονται, τότε εύλογα βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι αυτή η ομάδα δείχνει σαν μία... λερναία ύδρα, που αποκτά «μέταλο» και προσπαθεί να κάνει όλο τον κόσμο να τρελαθεί (ευχάριστα για μας, δυσάρεστα για τους... απέναντι...).