Με τα όρια των αντοχών στο κόκκινο...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Η ωραιότερη ποδοσφαιρική Κυριακή της σεζόν μας έφερε, ίσως προσωρινά και πλασματικά βέβαια, στην κορυφή. Έτσι θέλω να βλέπω μπάλα, τέτοια ώρα, με το στομάχι γεμάτο από το μεσημεριανό φαγητό και όχι από απογευματινό καφέ ή βραδινό ποτό. Έτσι έμαθα, έτσι μου αρέσει. Κοκκινιστό με μακαρόνια, μεσημεριανή λιακάδα, σουτ ο Μπέλεκ και 1-0. Η χτεσινή μέρα μου θύμισε εκείνη την πανέμορφη Κυριακή του 2004 που 45.000 ΑΕΚτζήδες έκαναν το ΟΑΚΑ

να φαίνεται μικρό κόντρα στην Καλλιθέα. Βέβαια οι 8.000 απέχουν από τους 45.000 αρκετά, αλλά η αίσθηση ήταν εκεί, και έμεινε σε όλους μας καθώς φεύγαμε απο το ΟΑΚΑ.

Έλεγα την προηγούμενη εβδομάδα πως η ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια να αιμορραγεί παίχτες σε τέτοιους ρυθμούς. Αισίως μαζέψαμε πέντε τραυματίες μέσα σε μία εβδομάδα!!! Λύμπε, Βάργκας, Κοντοές, Δέλλας και Λεονάρντο μπήκαν στα πιτς, δίνοντας έτσι χώρο στον Σιαλμά, τον Ρίκκα, τον Αργυρίου, τον Γκερέιρο και τον Τσίτα να πατήσουν το χόρτο του ΟΑΚΑ. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο θέμα εκεί, δηλαδή αν οι παίχτες απλά βγάζουν όλοι μαζί την κούραση της σεζόν ή αν υπάρχει πρόβλημα με την αλλαγή του τρόπου εκγύμνασης. Πάντως δεν πιστεύω στις συμπτώσεις και δε μου φαίνονται τυχαίοι οι απανωτοί τραυματισμοί. Γυμναστής δεν είμαι, αλλά σκέφτομαι πως οι υπεύθυνοι μάλλον θα πρέπει να προβληματιστούν πάνω σε κάποια θέματα.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού πάντως, διότι με τους 30άρηδες (και βάλε...) Λύμπε, Δέλλα, Καφέ και Γκούντγιονσεν εκτός δράσης, τουλάχιστον βλέπουμε μια ΑΕΚ νεανική, γρήγορη και σφιχτή που μπορεί να πιέζει τον αντίπαλο και να φτάνει τις αντοχές της στα κόκκινα! Η ασφυκτική πίεση που εξάσκησε η ΑΕΚ στην Κέρκυρα και οι...αμέτρητες ευκαιρίες, που είχαμε χρόνια να δούμε στο ΟΑΚΑ, ήταν λογικό να στοιχίσουν κάποιους τραυματισμούς. Όπως είπα και πριν όμως, κάτι πρέπει να γίνει, διότι σε όλους μας άρεσε η ΑΕΚ των εικοσάρηδων που πάτησε τον αντίπαλο χτες, όμως αύριο - μεθαύριο θα χρειαστεί και η εμπειρία, κόντρα σε δυσκολότερους αντιπάλους, και αυτή η εμπειρία δεν υπάρχει στους παίχτες που τελείωσαν το χτεσινό ματς.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η νεανική, ταχύτατη, πιεστική και...αποδεκατισμένη ΑΕΚ που είδα χτες, με ενθουσίασε!! Η τριάδα Λεονάρντο - Μπέλεκ - Σιαλμά έβγαζε φοβερό πάθος και εκρηκτικότητα, με τον μαέστρο Χοσέ Κάρλος να θυμίζει παλιότερους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ (...και της Σεβίλλης...) και να μοιράζει αφειδώς ασίστ για γκολ. Ο Ρίκκα έκανε ό,τι μπορούσε ενώ ο Γεωργέας έδωσε ένα μάθημα στους νεότερους (πχ στον Μάκο) για το πώς πρέπει να καλύπτει τους χώρους ο αμυντικός χαφ. Ο Αραμπατζής ήταν εκεί τη μία και μοναδική φορά που χρειάστηκε, ο Κάλα συνεχίζει να αποδεικνύει ότι η πρώτη θέση στα στόπερ του ανήκει δικαιωματικά, ο Αργυρίου δεν απειλήθηκε και ο Καράμπελας συμμετείχε στην επίθεση περισσότερο από ποτέ. Χίλια μπράβο σε όλους τους και στον Νίκο Κωστένογλου που, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, παρατάσσει μετά από χρόνια μια ΑΕΚ που βγάζει ΤΑΧΥΤΗΤΑ στο γήπεδο. Το νούμερο ένα ζητούμενο, δηλαδή, στ