«Η γενιά μας είναι μια τρύπα στην ιστορία»

Θεωρείται σχεδόν δημοσιογραφικό κλισέ. Στον πρόλογο των συνεντέυξεων να επιχειρείς να βάλεις σε μια σειρά επίθετα που χαρακτηρίζουν τον συνομιλητή σου. Αν δεν τα καταφέρεις ή αν το βρίσκεις δύσκολο το αποδίδεις σε άλλους. «Κάποιοι λένε...», «τον θεωρούν...», κλπ. Με τον Γιώργο Κιμούλη είναι ζόρικα τα πράγματα. Οχι μόνο γιατί στις συνεντεύξεις ξεκαθαρίζει από την αρχή πως βρίσκει κάτι «αναίτιο» αλλά γιατί είναι τόσο καθαρός ο λόγος του ακόμα κι όταν σου εξηγεί ενώ πατάς το rec για την μαγνητοφώνηση : «Η συνέντευξη έχει μια μορφή έπαρσης. Οτι ο

λόγος μας έχει αξία, οφείλει να δημοσιοποιείται».

Αυτό είναι η αρχή. Ακολουθεί μια κουβέντα για πολλά θέματα. Και στο τέλος συνειδητοποιείς ότι μόνο ένα επίθετο μπορείς να αποδώσεις σχετικά εύκολα στον Γιώργο Κιμούλη: «Απλά...περίπλοκος».

Όλη η συνέντευξη του Γιώργου Κιμούλη στο www.aixmi.gr

- Ας ξεκινήσουμε με μια κουβέντα για το μέσο που φιλοξενούμαστε. Η σχέση σας με την τεχνολογία, τα νέα μέσα, το internet ποια είναι;

Kαλή σχέση έχω. Περισσότερο, πληροφορίες ψάχνω. Δεν σερφάρω άσκοπα. Το διαδίκτυο είναι μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Με πολλές ανοησίες μέσα αλλά και με πολύ σημαντικά πράγματα. Ενας τόπος τόσο ανοιχτός που έχει τρομακτικό ενδιαφέρον. Αλλά είναι και επικίνδυνος.

- Επικίνδυνος σε τι;

Στο να σε σπρώξει στην παγίδα να πιστέψεις ότι η πληροφορία είναι γνώση. Μια παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί. Κάθε ανοιχτός χώρος έχει αυτή την επικινδυνότητα. Δεν ελέγχεται. Αλλά μήπως αυτό είναι καλύτερο;

Είστε υπέρ του μη ελέγχου αυτού του ανοιχτού χώρου;

Εντελώς. Ο έλεγχος από που γίνεται; Από έναν θώκο εξουσίας. Κατ' επέκταση αν έχει κάποιος ένα οποιοδήποτε αντιεξουσιαστικό συναίσθημα, αντιδρά σ' αυτού του είδους τον έλεγχο. Δεν μπορεί να υπάρξει έλεγχος, εκτός από τον έλεγχο που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας ανάλογα με την προσωπική μας νομοθεσία και τον προσωπικό μας πολιτισμό. Παραδείγματος χάρη, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πάρα πολλά πράγματα και για μένα. Υβριστικά, ψευδή. Αλλά μήπως αντίστοιχα εγώ δεν τα έχω δει όλα αυτά και στον έντυπο Τύπο; Ο οποίος υποτίθεται ότι είναι και ελεγχόμενος, είναι και ενυπόγραφος.

- Μιλάτε για τις κριτικές;

Οι κριτικές είναι το λιγότερο. Μιλώ για ένα σωρό ρεπορταζιακού τύπου αναφορές στο όνομά μου.

- Αν οι κριτικές είναι το λιγότερο τότε γιατί απαντάτε σ' αυτές;

Σε ποιες κριτικές απάντησα; Δύο φορές το έκανα, καί μάλιστα όχι για παράσταση που συμμετείχα εγώ. Είχε απλώς φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Ο τρόπος, που αντιμετωπίζουν ένα καλλιτεχνικό έργο, είναι αγράμματος και απαράδεκτος. Ένιωσα πως έπρεπε ν' αντιδράσω. Και θα το κάνω ξανά, αν κρίνω πως χρειάζεται. Το διαδίκτυο το οποίο χρησιμοποίησα για να γράψω την κριτική μου στις υβριστικές κριτικές, επιτρέπει αυτή την ακτιβιστική συμπεριφορά. Δεν χρειάζεται να γράφεις κάθε μέρα, δεν πληρώνεσαι γι αυτό, δεν είσαι υποχρεωμένος.

- Τα κείμενά σας πάντως είναι...συγκρουσιακά.

Λέτε; Είναι λίγο της μόδας μια π