Ένα (ακόμα) παιδί εκεί ψηλά... (VIDEO)

Είναι κάποιες φορές εκεί που όλα φαίνονται ότι είναι καλά, ωραία μέχρι που ένα τηλεφώνημα ή ένα γεγονός μπορεί να τα διαλύσει όλα. Έτσι κάπως ήταν το περσινό καλοκάιρι για μένα. Ένα καλοκαίρι που έδειχνε να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και ας κόντευε να φτάσει στο τέλος του. Ήταν λοιπόν 19 Αυγούστου 2012 , μεσημεράκι την ώρα που χτύπησε το κινητό για να μου ανακοινώσουν το δυσάρεστο γεγόνος. Ένα γεγονός που έρχεται να σου ταράξει τα ήρεμα νερά, να σου δώσει να καταλάβεις πόσο μικρή είναι η ζωή και πόσο εύκολα

Στη αρχή δεν θές να το πιστέψεις, πιστεύεις ότι απλά είναι ένα κακό όνειρο (σαν και αυτό που ζούσε η αγαπημένη μας ΑΕΚ όλο τον χρόνο). Προσπαθείς να βρεις λόγους που να σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν μπορεί να συμβαίνει , ότι δεν είναι πραγματικότητα. Με λίγα λόγια λες ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μενα.. Αδύνατον!!! Και όμως πάντα συμβαίνει το αντίθετο. Και τότε χωρίς κανείς να έχει συνειδοτοποιήσει τι έχει γίνει το κλίμα γίνεται απόλυτα πένθιμο. Ένα κλίμα που σε υποχρεώνει να αφήσεις τις διακόπες σου και τη καλή ζωή που έκανες μέχρι πριν λίγο και να σε βάλει σε μια διαδικασία που κατά την προσωπική μου άποψη είναι ,αν όχι η πιο μακάβρια,είναι μια από τις πιο μακάβριες που μπορεί να ζήσει κάνεις πάνω σε αύτη τη γη.

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή τη στιγμή το συγκεκριμένο άρθρο ότι δεν έχετε ιδέα για ποιόν οπαδό της Ένωσης αναφέρομαι και εν μέρη είναι λογικό καθώς όταν συνέβει δεν δώσαμε μεγάλη δημοσιότητα στο περιστατικό για προσωπικούς μας λόγους. Ο λογος λοιπόν γίνεται για ένα παλικάρι που μεγάλωσε στη Λαμία, ενωσίτης από την στιγμή που γεννήθηκε και τα τελευταία 2 χρόνια κατοικούσε στην Αθήνα λόγω σπουδών και φυσικά κόντα στη μεγάλη αγάπη του(την ΑΕΚ). Με παρουσία στο σύνδεσμο φιλάθλων ΑΕΚ Λαμίας όποτε δεν βρισκόταν στην Αθήνα αλλά και με συνέχη παρουσία στα γήπεδα που αγωνιζωντουσαν τα περισσότερα τμήματα της ΑΕΚ, από το ποδοσφαιρικό τμήμα μέχρι τις κοριτσάρες του Βόλευ και τους μάγκες του Handball. Δυστυχώς ο Θεός (αν αυτός υπάρχει τελικά) τον πήρε κοντά του τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου σε ένα τροχαίο δυστύχημα.

Όμως ο Γιώργος συνεχίζει να είναι κοντά μας, στη σκέψη και στην καρδιά μας, αλλά φυσικά και σαν γνήσιος ΑΕΚτζής συνεχίζει να τραγουδάει για την αγαπημένη του ΑΕΚ μέσα από το κλάμπ της ORIGINAL Παραδείσου που δυστυχώς φέτος αριθμεί πολλά καινούργια μέλη. Συνεχίζει να φωνάζει, να τραγουδαέι, να γελάει και να κλαίει για τα τρία αύτα μαγικά γράμματα που γεμίζουν την ζωή μας. Συνεχίζει να κουναεί ρυθμικά το κασκόλ και να φοραεί την μπλούζα που του είχε αγοράσει ο ίδιος του ο πατέρας του έξω από το Ναό, σε μια εκδρομή του στην Αθήνα. Συνεχίζει να μιλάει για την καψούρα μας με τα υπόλοιπα αδέρφια του εκεί πάνω.

Την Κυριακή 2 Ιουνίου στις 20 30 όλα τα αδέρφια θα μαζευτούμε στο χώρο που τα όνειρα μας γίνανε κουρέλια (στο χώρο που κάποτε στεκόταν υπερήφανο το γήπεδο της ΑΕΚ για όσους δεν καταλαβαίνουν) να πούμε για άλλη μια φορά το ‘'Αντίο'' στα αδέρφια μας αλλά και για να τιμήσουμε την μνήμη τους. Ο Γιώργος για 1η φορά θα βρίσκεται εκεί, μαζί με τον Πάνο από το Περιστέρι αλλά και τον Χομείνι και όλα τα υπόλοιπα αδέρφια τα οποία δεν βρίσκονται πλεόν σε αυτόν τον κόσμο. Την ίδια ώρα όπως εγώ πιστεύω ότι η πλειοψηφία των αδερφών που θα είναι πιστοί στο ραντεβού θα αναρωτιούνται ένα και μόνο πράγμα.. ΓΙΑΤΙ;;; Γιατί ο Θεός να είναι τόσο άδικος.. Γιάτι πήρε τα παιδιά που αγαπούν μια ομάδα που φέτος βιώνει τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία της και τους χρειάζεται όλους δίπλα της ;; Γιατί να συμβαίνει αυτό ;;; Τα ίδια γιατί που απασχολούν όλους τους οπαδούς όλου του κόσμου ανεξαρτήτου οπαδικής προτιμήσεως.

Υ.Γ. Ζητώ ταπείνα συγγνώμη από όσους καταλάθος μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το συγκεκριμένο άρθρο αλλά είχα την ανάγκη να τιμήσω άλλη μια φορά τον φίλο και αδερφό μου (καθώς συνυπήρχαμε στην ίδια οπαδική οικογένεια αυτή της ORIGINAL).. Να είσαι καλά Γιώργαρε όπου και να είσαι και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά.. Εμάς και την αγαπημένη μας ΑΕΚ! Ευχαριστώ

Μανίδης Στάθης.... Ένας ΑΕΚτζής