Kακιούζης: Μακάρι να επιστρέψει η ΑΕΚ

Ο Μιχάλης Κακιούζης φιλοξενήθηκε στο στούντιο της ΟΠΑΠ TV και μίλησε για την καινούρια του εμπειρία με την Νέα Κηφισιά, τον επερχόμενο ημιτελικό κυπέλλου Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, την διαδρομή του στο μπάσκετ, την εθνική, την επιστροφή της ΑΕΚ, το δεύτερο βιβλίο του και την καριέρα που θέλει να ακολουθήσει

«Δεν ήρθα για να... κλείσω. Συνεχίζω να παίζω»...

«Πολλοί μπορούν να πουν ότι έρχομαι για να κλείσω την καριέρα μου αλλά δεν ισχύει διότι έχω την λογική της συνέχειας. Προσπαθώ πάντα να είμαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού, με ομάδες οι οποίες έχουν στόχο εννοείται. Με την Νέα Κηφισιά επιτέλους συνεργάζομαι διότι πέρυσι μαζί τους έκανα ένα μεγάλο μέρος της προετοιμασίας μέχρι να βρω ομάδα. Με τον κόουτς Παπαθεοδώρου είμαστε φίλοι, γνωριζόμαστε και ήταν για μένα σοβαρό κίνητρο όπως ο πρόεδρος ο κύριος Βαγενάς και όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον σύλλογο».

«Σκοπός της ΑΕΝΚ η παραμονή»

«Η ομάδα απαρτίζεται από πολύ καλούς παίκτες είτε νέους είτε έμπειρους. Το 2/2 είναι σχετικό ότι έγινε επειδή παίζω κι εγώ. Η ομάδα έχει δημιουργηθεί για να παραμείνει στην κατηγορία και να κάνει ό,τι καλύτερο. Υπάρχει το άγχος, αλλά οι βάσεις έχουν μπει, όλοι είναι αποφασισμένοι. Ο σύλλογος είναι εξαιρετικός και δουλεύει άριστα».

«Πιο δύσκολη η δουλειά του κόουτς»

«Η δουλειά του προπονητή είναι πολύ δύσκολη κι εμένα με εξιτάρει αυτό διότι ο παίκτης σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ενώ ο κόουτς όλους τους αθλητές. Παράλληλα να δει τον αντίπαλο, να προετοιμαστεί και να δουλέψει για το επόμενο παιχνίδι.

Ο κόουτς μας ζορίζει και... καλά μας κάνει».

«Καλό πρωτάθλημα, ασυναγώνιστοι ΠΑΟ,ΟΣΦΠ»

«Ομολογώ ότι κι εμένα μου είχε λείψει να παίζω στην Ελλάδα. Σίγουρα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός βρίσκονται σε πολύ υψηλότερο επίπεδο και αυτό κοστίζει στην λίγκα διότι με περισσότερες καλές ομάδες, θα ήταν όλα πιο ανταγωνιστικά και ίσως πιο ενδιαφέροντα για επενδυτές και κόσμο. Έχουμε τις δύο καλύτερες ομάδες στην Ευρώπης που εναλλάσσονται στην κατάκτηση του τίτλου και θα έπρεπε να επενδύσουμε σε αυτές τις ομάδες αλλά είμαστε πίσω. Μας λείπει η οργάνωση σε πολλά επίπεδα».

«Έχει καλύτερο ρυθμό ο Ολυμπιακός»

«Θα είναι ένα παιχνίδι πολύ δύσκολο διότι είναι νοκ άουτ. Την δεδομένη στιγμή ο Ολυμπιακός παίζει πολύ καλύτερα αλλά αγωνίζεται εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός έχει βρει τρόπο να νικάει και το κάνει σε συνεχόμενα παιχνίδια. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός αναζητά τον ρυθμό του με αρκετούς νέους παίκτες. Συμμετείχα στην προετοιμασία του Ολυμπιακού και από νωρίς αισθάνθηκα ότι είμαι μέλος της ομάδας. Μπορεί να έλειψαν παίκτες, αλλά ήταν ήδη μέλη του συνόλου με εξαίρεση τον Μπέγκιτς. Το δύσκολο κομμάτι ήταν να τους παντρέψει και ο κόουτς Μπαρτζώκας το κατάφερε. Στον Παναθηναϊκό υπάρχει μία αστάθεια διότι κάνει δύο καλά παιχνίδια κι ένα κακό. Θα βρει τον δρόμο του μέσα από τα παιχνίδια».

«Δεν παίζει ρόλο η ατμόσφαιρα»

«Όχι η ατμόσφαιρα και η έδρα δεν παίζουν κανένα ρόλο σε αυτό το επίπεδο διότι ο κόσμος δεν θα αγωνιστεί. Όλοι έχουν παίξει εναντίον όλων άπειρες φορές οπότε είναι καθαρά θέμα ρυθμού, ημέρας και τελικά θα είναι πιο ανθρώπινος ο τελικός. Όταν έχεις Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και παίζεις σε ένα γήπεδο όπως το Ελληνικό από τους 15.000 βρίσκεσαι σε 1200. Ή οι τελικοί που πέρυσι είδαμε τι συνέβη. Εγώ για παράδειγμα θα πληρώσω 90 ευρώ να πάω με την οικογένειά μου στο γήπεδο αλλά τελικά δεν μας προστατεύει κανείς».

«Δεν μπορούν να φύγουν οι παίκτες»

«Δεν είναι τόσο εύκολο να φύγουν οι παίκτες. Υπάρχουν πολλοί παράμετροι, η ομάδα θα τιμωρηθεί, εσύ το ίδιο. Ούτε θα σου πει κανείς μπράβο επειδή έφυγες. Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και θα λυθεί όταν το αποφασίσουν».

«Διψάμε για διάκριση»

«Με την Δράμα χάσαμε καθαρά. Τα άλλα θα μπορούσε να τα κερδίσει η ΑΕΝΚ... Είναι εμπειρίες για όλους. Ο προπονητής είναι νέος και όλοι διψάμε για διάκριση, όλοι στον σύλλογο.

Ειδικά σαν άτομα δεν θέλουμε εμπειρία, ως ομάδα όμως κερδίσαμε το Ρέθυμνο και πανηγυρίζαμε αλλά για τον σύλλογο είναι σημαντικό. Είναι καινούργιος σύλλογος και πολύ εύκολα μπορεί να στραβώσει το πράγμα και να χαθεί ο στόχος».

«Θέλουμε το δικό μας... πρωτάθλημα»

«Ευχαριστημένος με το πρωτάθλημα; Σε δύο αγώνες παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Πέραν της πλάκας, ο στόχος είναι να σωθούμε όσο το δυνατόν πιο νωρίς και μετά με την εμπειρία που έχουμε ως παίκτες οι Έλληνες θα δούμε. Μην ξεχνάμε ότι οι ξένοι μας είναι καλοί παίκτες αλλά άπειροι».

«Διαφορετικού είδους πίεση»

«Επειδή έχω ζήσει τον Άρη την πίεση από τον κόσμο στην καθημερινότητα κι εδώ η πίεση υπάρχει διότι κι εμείς είμαστε υγιείς και πρέπει να μείνουμε στην Α1 και πασχίζουμε να έχουμε υγιείς ομάδες στο πρωτάθλημα. Σίγουρα είναι διαφορετικού είδους πίεση από ό,τι συμβαίνει στον Άρη για παράδειγμα, αλλά υφίσταται».

Από την Μπαρτσελόνα στην Βακαλό

«Εμπειρίες είναι το μπάσκετ. Δεν έχω κόλλημα επειδή έπαιξα στην Μπαρτσελόνα να μην παίξω στην Ελβετία. Είναι πράγματα που δεν με φοβίζουν. Γιατί όχι; Στην Κύπρο ήμουν τόσο περήφανος για τα παιδιά που το κατέκτησαν το πρωτάθλημα ώστε καθόμουν και τους κοιτούσα. Χαίρομαι την κάθε στιγμή οπότε αν δεν χαρώ και σταματήσω να νιώθω έντονα, θα αποχωρήσω».

«Μεγαλύτερη επιτυχία ο τελικός του 2006»

«Για όλους εμάς η μεγαλύτερη επιτυχία οποιασδήποτε ομάδας είναι ο τελικός του μουντομπάσκετ. Αλλά τα πρόσωπά μας ήταν τόσο κατεβασμένα μετά τον τελικό. Είχαμε χάσει αλλά όλοι θεωρούσαν ότι το είχαμε πάρει. Αυτή είναι η διαφορά ότι εμείς δεν ήμασταν ικανοποιημένοι απλά και μόνο επειδή παίξαμε στον τελικό»...

«Όλα ξεκίνησαν το 1995»

«Από την ομάδα εφήβων του 1995, ξεκίνησαν τα πάντα. Μιλάμε για μία ομάδα που ήμασταν 18 ετών ουσιαστικά κι έχουν περάσει πια κοντά στα 20 χρόνια. Τότε ήταν το πρωτάθλημα σε υψηλό επίπεδο και σε ανέβαζε. Άλλωστε αμέσως εγώ ο Χατζής, ο Μπαρλάς πήγαμε στην ΑΕΚ. Ο Καράγκουτης στον Πανιώνιο, ο Ρετζιάς στον ΠΑΟΚ. Όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν γίνεται τίποτε τυχαία. Οφείλεις να δουλεύεις, να είσαι τυπικός και μετά με την βοήθεια της τύχης όλα έρχονται».

«Έχω και... δεύτερο βιβλίο»

«Κάθε χρονιά είναι μοναδική για μένα. Εμπειρίες. Να ζήσεις το ντέρμπι Άρης-ΠΑΟΚ, να έχεις πάρει το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και όπως συνέβη είναι απίστευτο ή με την Σιένα. Συλλέκτης εμπειριών; Έχω υποψήφιους τίτλους. Θα υπάρξει δεύτερο βιβλίο».

«Στεναχωρήθηκα το 2008 όταν έμεινα εκτός εθνικής»

Το κομμάτι της εθνικής με στεναχώρησε λίγο. Έχουμε την τάση να ανεβάζουμε και να κατεβάζουμε γρήγορα. Υπάρχει μία διαδικασία. Πήραν μία απόφαση, έτσι ήταν. Ήμουν ο μόνος που ανανεώθηκε αλλά αυτά συμβαίνουν. Την ζωή την παίρνεις από τα άσχημα.

«Πάντα στην εθνική το κλίμα ήταν καλό»

«Στην εθνική ομάδα το περιβάλλον πάντα ήταν καλό. Δεν νομίζω ότι κάποιος πήγαινε για να παίξει. Δεν λέγαμε ότι θα πάμε και δεν θα κάνουμε προπόνηση. Γουστάραμε, παίζαμε για την χώρα μας. Όλοι. Την επιτυχία του 2005 και του 2006 την καρπωθήκαμε άπαντες. Το ίδιο και στις μικρές εθνικές. Όλοι παίκτες, προπονητές παράγοντες. Η εθνική ομάδα αν δεν βγει στην τετράδα δεν είναι επιτυχία ενώ στο ποδόσφαιρο η συμμετοχή στο μουντιάλ είναι σημαντική. Από το 1987 ο πήχης ανέβηκε και τον ανέβασε το ίδιο το μπάσκετ. Είμαστε πολύ μπροστά. Τα γύρω μας κρατάνε πίσω».

«Εγώ και η ΑΕΚ»

«Από την ΑΕΚ είχα αποφασίσει να φύγω πριν τελειώσει η χρονιά. Πέρυσι ΑΕΚ στην Κύπρο, φέτος ΑΕΝΚ στην Ελλάδα. Σε συλλογικό επίπεδο είναι το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ όπως το καταφέραμε και αμέσως μετά η Σιένα που κατακτήσαμε τον πρώτο τίτλο για την πόλη. Μακάρι η ΑΕΚ να επιστρέψει διότι και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ χρειάζεται ομάδα όπως η ΑΕΚ. Από ό,τι μαθαίνω οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένο πλάνο. Στην Ελλάδα το θέμα είναι να επιστρέψει δυνατή και υγιής. Έτσι θέλουν όλοι να είναι».

«Θα γίνω προπονητής»

«Το τι θα γίνει του χρόνου δεν το ξέρω. Η διάθεση υπάρχει και δεν αισθάνομαι διαφορετικά. Όταν θα πω ότι... βαριέμαι, τότε ίσως έρθει η ώρα να σταματήσω να παιδεύω τους άλλους. Θέλω να γίνω προπονητής. Έχω φιλοσοφία, εσείς θα την καταλάβετε. Είναι πολύ όμορφο, εύκολο, άθλημα το μπάσκετ. Όπως όταν ξεκινάς στα 18 να παίζεις δεν είσαι όπως στα 25. Πιστεύω ότι η καριέρα ενός προπονητή εξαρτάται από το κατά πόσο θα έχεις και το στομάχι μετά τα πρώτα στραπάτσα».

«Τα πάντα για την οικογένειά μου»

«Έχω κάνει το Ευρώπη -Ελλάδα, Μαρούσι-Κηφισιά, Όλα γίνονται για την οικογένειά μου. Ό,τι κάνω είναι γι αυτούς. Πάντα και τα πάντα...