Black and blue...

Έτος 1982, η Τσέλσι παίζει στην έδρα της Κρίσταλ Πάλας και ο Πολ Κάνοβιλ είναι έτοιμος να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Έχει σηκωθεί για ζέσταμα και θα μπει αλλαγή για να κάνει το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Τσέλσι.

"Ήμουν ενθουσιασμένος, ήθελα να εντυπωσιάσω. Ένιωθα τόσο έτοιμος. Άρχισα να ζεσταίνομαι και άκουσε τα ρατσιστικά συνθήματα. Λέξεις που δεν μπορούσα να καταλάβω, ήχους μαϊμούς και φωνές να γυρίσω στη χώρα μου (έχει γεννηθεί στο Χίλινγκτον της Αγγλίας). Σκέφτηκα, είναι αυτοί αλήθεια οπαδοί της Κρίσταλ Πάλας; Συνειδητοποίησα όπως ότι δεν ήταν της Κρίσταλ Πάλας, ήταν

οι δικοί μου οπαδοί. Δεν μπορούσα να το πιστέψω" δηλώνει ο Κάνοβιλ, ο πρώτος έγχρωμος παίκτης που αγωνίστηκε με τη φανέλα των "μπλε"

Παρότι έκανε 100 συμμετοχές στην Τσέλσι τα προβλήματα τον ακολουθούσαν σε κάθε ματς. "Μετά το ντεμπούτο μου ο ρατσισμός έγινε χειρότερος. Σε συγκεκριμένα παιχνίδια οπαδοί φορούσαν μαξιλαροθήκες στο κεφάλι τους (όπως οι μάσκες της Κου Κλουξ Κλαν) και πετούσαν μπανάνες. Ακόμα και οι οπαδοί μας έλεγαν πως όταν ένας μαύρος σκοράρει το γκολ δεν μετράει".

Το 1986 άφησε την Τσέλσι για να πάρει στη Ρέντινγκ αλλά ένας τραυματισμός του έκοψε την καριέρα. Από εκεί και πέρα άρχισε η κάθοδος. "Δεν μπορούσα να προσαρμοστώ και οι δαίμονες εγκαταστάθηκαν. Οι δαίμονες ήταν τα ναρκωτικά. Δεν μπορούσα να παίξει και είχα κατάθλιψη. Μισούσα τον εαυτό μου και πούλησα ακόμα και το μετάλλιο που είχα για να πάρω κρακ" τονίζει.

Το δράμα του Κάνοβιλ δεν σταμάτησε εκεί καθώς διαγνώστηκε δύο φορές με καρκίνο και ο γιός του πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση του. "Την ημέρα που πήγαμε να εγγράψουμε το όνομα του άρχισε τη μάχη για τη ζωή. Πέθανε στα χέρια μου μόλις εννέα ημερών. Μετά από αυτό ήξερα ότι πρέπει να αλλάξω" δηλώνει.

Κατάφερε να ξεπεράσει τον εθισμό του και να νικήσει τον καρκίνο. Τώρα δουλεύει ως σύμβουλος σε σχολεία. Τα πρόσφατα ρατσιστικά περιστατικά με οπαδούς των "μπλε" τον προβλημάτισαν αλλά τονίζει πως η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με αυτή 30 χρόνια πριν. "Όταν επέστρεψα στην Τσέλσι σοκαρίστηκα όταν είδα πως είχε επτά έγχρωμους παίκτες στην ομάδα. Ένας μάγκας με πλησίασε, μου χτύπησε τον ώμο και μου είπε: Πολ εσύ το ξεκίνησες αυτό. Ένιωσα υπερήφανος. Δεν περίμενα να με θυμούνται".