All you need is love…

Το καλοκαίρι του 1967, ο Τζον Λένον έγραφε ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει ο ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς. Εξέφραζε την πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων, ότι η δύναμη της αγάπης ήταν αρκετή για να σταματήσει ο ψυχρός πόλεμος και η απειλή των πυρηνικών, να μπει ένα τέλος στη σφαγή του Βιετνάμ, να αρχίσει μια νεα εποχή κατανόησης και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Το «All you need is love» εκφράζει μια πίστη παράλογη, αντίθετη προς τα δεδομένα και τις συνθήκες της εποχής, βασισμένη κατεξοχήν στο συναίσθημα, που αγγίζει

τα όρια της θρησκευτικής πίστης, δηλαδή εκείνης που δεν χρειάζεται χειροπιαστές αποδείξεις για να συνεχίσει να υπάρχει. Ο Τζον Λένον είχε κάθε δικαίωμα να ζητάει από τον κοσμο μια πίστη θρησκευτικού τύπου στη δύναμη της αγάπης, γιατί ο ίδιος ειχε ξεπεράσει τα όρια του ροκ σταρ και λατρευόταν πια ως κανονικός Θεός.

45 χρόνια μετά, τα λόγια των Beatles φαντάζουν απόλυτα επίκαιρα αλλά και ταιριαστά στην περίπτωση της ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που την Τετάρτη στα Σπάτα έζησε το δικό της...Βιετνάμ, και που εδώ και τέσσερα χρόνια ζει το δικό της ψυχρό πόλεμο, με τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα να στέκονται πάνω στο σχοινί της ισορροπίας του τρόμου, χωρίς να κάνουν βήματα εμπρός ή πίσω. Μια ΑΕΚ που αργοπεθαίνει χωρίς ελπίδα, που βιώνει την απόλυτη απαξίωση από τους ιδιοκτήτες της, τους παράγοντές της, αλλά συχνά και από τους ίδιους τους οπαδούς της, οι οποίοι (δικαιολογημένα ίσως) έχουν σιχαθεί από αυτό το διοικητικό μπάχαλο αλλά και την αγωνιστική υποτίμηση της ομάδας τους, την οποία βιώνουν από το 2008 και μετά.

Είναι ακριβώς αυτή η στιγμή όπου τα λόγια των Beatles ξαφνικά αποκτούν το πραγματικό τους νόημα. Χρειάζεται πρώτα απ'όλα να επανέλθει η αγάπη για την ΑΕΚ, μέσα στην ΑΕΚ. Χρειάζεται πρώτα απ'όλα να την αγαπήσουμε, να την στηρίξουμε, να την προστατέψουμε, εμείς οι ίδιοι οι οπαδοί της. Γιατί αλλιώς δε θα βρεθεί ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ για να την αγαπήσει, να την στηρίξει, να την προστατέψει.

Και επειδή δυστυχώς λίγα πράγματα έχουν παραμείνει στην ΑΕΚ να είναι «αγαπησιάρικα», ας επικεντρωθούμε σε αυτά. Κατ'αρχάς έχουμε τον δικό μας...Τζον Λένον, τον δικό μας Θεό, τον Θωμά Μαύρο. Η ενεργοποίηση αυτής της ιερής μορφής της ιστορίας μας, μετά απο 25 χρόνια ουσιαστικής απραξίας, από μόνη της λέει πολλά. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιτρέψουμε και στη φιγούρα του Θωμά Μαύρου να ξεθωριάσει, να τσαλακωθεί. Πρέπει να είμαστε όλοι δίπλα του, με κατανόηση και ανοχή στα λάθη του, και πίστη πανω απ'όλα στις προθέσεις και τον αγώνα του. Έπειτα, έχουμε τα τρομερά μωρά που μας τρελαίνουν με τις εμπνεύσεις τους στο Τσέστερ. Η φράση του Μαύρου «θα γυρίσω και θα τους...με τα πιτσιρίκια» δείχνει το δρόμο για την επιστροφή στη νοοτροπία μιας άλλης εποχής, μιας εποχής οπου η ΑΕΚ εβγαινε στο γήπεδο με απόλυτη αυτοπεποίθηση και με τσαμπουκά ικανό να υποτάξει οποιονδήποτε αντίπαλο. Ας βάλουμε στην άκρη όσα μας πληγώνουν και μας αηδιάζουν σ'αυτην την ομάδα (και είναι πολλά), και ας δώσουμε την αγάπη και τη στήριξή μας στο Θωμά Μαύρο και τα...πιτσιρίκια του. Ξα