«Υποχρεωτική πορεία προς την καταστροφή»!

Ντροπή, αίσχος, αποτροπιασμός!!! Οι τρεις αυτές λέξεις αρκούν για να αποτυπώσουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το μέγεθος της ξευτίλας που γνώρισε ο Παναθηναϊκός, μετά τη νέα ήττα, αυτή τη φορά από τη Μακάμπι.Ο άλλοτε κραταιός «Πρέσβης» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, κατάντησε ο περίγελός της, από ποδοσφαιρικούς νάνους, οι οποίοι «ασέλγησαν» και εξακολουθούν να «ασελγούν» κατά συρροή, στο σαρκίο του…Η αρχή έγινε φέτος με την Οντένσε και η… σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε στο πρώτο παιχνίδι που έγινε στο Ισραήλ με τη Μακάμπι την Πέμπτη (18/8), όπου ο «πράσινος» θίασος, ολοκλήρωσε την… παραμυθένια του σύντομη διαδρομή στας Ευρώπας, χωρίς να βρει στο διάβα του… δράκους.Εκτός όμως από το άθλιο αγωνιστικό μέρος αυτής της ιστορίας, υπάρχει και ο κόσμος αυτής της ομάδας, ο οποίος για μία ακόμη φορά έγινε θεατής σε ένα… έργο που είχε διαφορετικό σενάριο, αλλά το ίδιο… τέλος.Και τώρα τι;Απομένει η ρεβάνς του Ολυμπιακού Σταδίου με το 3-0 του πρώτου αγώνα να βαραίνει τις πλάτες των παικτών και να δημιουργεί τρέμουλο στα πόδια τους.Και ύστερα πώς;Οι εξέδρες που χωράνε περισσότερους από 70 χιλιάδες θεατών, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα μείνουν κενές στο μεγαλύτερο μέρος τους, αφού η διάθεση των οπαδών του τριφυλλιού για να στηρίξει για μία ακόμη φορά την ομάδα, φαίνεται πια να πως έχει στερέψει ολοκληρωτικά.Υπάρχει ελπίδα;Αλήθεια ποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση; Αρκεί η συγνώμη του Φερέιρα και η προτροπή του για περισσότερη δουλειά, ώστε να έρθει η πρόκριση επί της Μακάμπι και η εξιλέωση; Μάλλον όχι.Οι πράξεις αποτελούν παρελθόν από μια ομάδα παραπαίουσα, παρηκμασμένη, χωρίς πλάνο, όραμα, προοπτική, κίνητρα και στόχους.Το βαρέλι δεν έχει πάτο, σε μια διαδρομή της οποίας το σήμα του… Κ.Ο.Κ., δείχνει «υποχρεωτική πορεία προς την καταστροφή»!Και αυτή την πορεία δεν την χάραξε κανένας, Τοτσέ, κανένας Κουίνσι, κανένας Καντέ…Αυτή η διαδρομή προς την καταστροφή, καταστρώθηκε από τις αποφάσεις που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό, σε μια αφετηρία προς τον οικονομικό μαρασμό, τον ατέλειωτο αγωνιστικό του κατήφορο.Την εξαθλίωση και την απαξίωσή του, ακόμη και από αντίπαλους που ούτε μισή σελίδα της χρυσής ιστορίας του, δεν έχουν καταγεγραμμένη.