Τζέκο: Όταν το ένστικτο της μητέρας τον έσωσε από τις βόμβες!

Άνοιξη του 2005: Η παλαιότερη και μεγαλύτερη πυραμίδα στον κόσμο ανακαλύφθηκε στο Βισόκο (στα σλάβικα θα πει «ψηλός») της Βοσνίας! Η «Πυραμίδα του Ήλιου», δημιούργημα ενός άγνωστου αρχαίου πολιτισμού, αναγκάζει την παγκόσμια ιστορία να ξαναγραφτεί από το μηδέν...

Άνοιξη του 1986: Υπό τις σάλπιγγες του πολέμου που είχαν αρχίσει να ηχούν και την οσμή της αιματοχυσίας πιο έντονη από ποτέ, ο Έντιν Τζέκο ή αλλιώς το «διαμάντι της Βοσνίας», θα δει μόλις τριάντα χιλιόμετρα πιο πέρα, για πρώτη φορά το φως

ενός διαφορετικού, πιο σκοτεινού ήλιου. Θα γεννηθεί Γιουγκοσλάβος, ωστόσο 26 ακριβώς χρόνια αργότερα, ως Βόσνιος πια, θα αναγκάσει την ιστορία της Σίτι και του αγγλικού ποδοσφαίρου να ξαναγραφτεί από το μηδέν. Μετατρέποντας τους λυγμούς σε ελπίδα κάνοντας του… κεφαλιού του, όπως άλλωστε αρμόζει σε έναν… ψηλό (1,93 γαρ), φύσηξε για να εξανεμιστούν, δύο λεπτά αργότερα, 44 ολόκληρα χρόνια βασανιστικής προσμονής…

Ο Τζέκο έφερε τον ήλιο πάνω από το μισό Μάντσεστερ, επισκιάζοντας το άλλο μισό, ωστόσο ήταν η έκτη αίσθηση της μητέρας αυτή που του χάραξε φωτίζοντας την πορεία.

Ο μακρόσυρτος επιθανάτιος ρόγχος που έβγαινε από τα σπλάχνα της πάλαι ποτέ κραταιάς Γιουγκοσλαβίας άναψε τη θρυαλλίδα του μητρικού ενστίκτου της Μπέλμα, η οποία δεν επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά στον μικρό Έντιν να βγει στο δρόμο για να παίξει ποδόσφαιρο. Τη μοναδική χαραμάδα φωτός στην ανήλιαγη παράγκα που έμοιαζε τότε η ζωή του. Εκείνος θα ξεσπάσει σε κλάματα, ωστόσο λίγα λεπτά αργότερα, αυτά θα παραδοθούν αναντίρρητα στον ισχυρό κρότο της χειροβομβίδας που εξερράγη στη γνώριμή του αλάνα. Εκεί όπου κάθε απόγευμα έδινε ραντεβού με τους φίλους του.

Τους περισσότερους από αυτούς δεν θα τους ξανάβλεπε ποτέ, ενώ οι πιο… τυχεροί δεν θα μπορούσαν να παίξουν πια ποδόσφαιρο...

«Το ένστικτό μου έσωσε τη ζωή του γιου μου», θα εκμυστηρευτεί αργότερα η μητέρα του Τζέκο και ο ίδιος δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

«Λίγα λεπτά αφού μου είχε απαγορέψει να βγω στο δρόμο να παίξω, μια βόμβα σκόρπισε το θάνατο στην περιοχή. Η διαίσθησή της μου έσωσε τη ζωή», θα παραδεχθεί ο «πολίτης» πια (έναντι 27 εκατ. λιρών) Τζέκο, ο οποίος, από ένα διαμέρισμα στο Σαράγεβο που δάμαζε τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή 15 μελών της οικογένειάς του, 18 χρόνια μετά, θα βρεθεί σε μια έπαυλη στο Cheshire και μισθό 120.000 λιρών την εβδομάδα.

Παρόλα αυτά το μυαλό του, κάθε τόσο ταξιδεύει εκεί και σε αυτούς που άφησε πίσω. Σε αυτούς που του στέρησε ο πόλεμος της Βοσνίας, μιας περιοχής που για μια τριετία (1992-95) αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για το ενδημούν μικρόβιο του εθνικισμού, το οποίο γιγάντωσε από τα αισθήματα καταπίεσης, στέρησης και αδικίας, σπάζοντας σε κομμάτια το συγκλονιστικό μωσαϊκό πληθυσμών, γλωσσών και πολιτισμών της εξαιρετικά εύθραυστης και ευμετάβλητης Γιουγκοσλαβίας.

Πώς όχι όταν τα μάτια του 6χρονου τότε Τζέκο είδαν από απόσταση αναπνοής τον θάνατο να στήνει καρτέρι σε αγαπημένα του πρόσωπα, αθώα θύματα και παράπλευρες… απώλειες της πιο μαύρης ευρωπαϊκής σελ