Το πρόβλημα δεν το έχει μόνο ο Πανιώνιος

Μαύρη ήταν αυτή η Δευτέρα για τους οπαδούς του Πανιωνίου, τον ίδιο Πανιώνιο και το ειδικό βάρος που κουβαλά ως σύλλογος. Η διαπίστωση του προέδρου του Ερασιτέχνη, Βασίλη Τσάβαλου, ωστόσο, μάλλον δεν εξέπληξε κανέναν. Η πορεία του «καραβιού» ήταν προδιαγεγραμμένη, αλλά ελάχιστα έγιναν για να αποφευχθεί η σύγκρουση με το παγόβουνο.

«Ο χρόνος τελείωσε. Είμαστε στην εντατική», είπε ο κ. Τσάβαλος στη γενική συνέλευση ενημερώνοντας παράλληλα τους παρευρισκόμενους ότι το άνοιγμα στο τέλος της σεζόν μπορεί να φτάσει τα 7 εκ. ευρώ με αποτέλεσμα ο Πανιώνιος

να κινδυνεύει ακόμα και με υποβιβασμό στη Δ’ Εθνική, μην μπορώντας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Το άνοιγμα, αν και μικρότερο, προϋπήρχε. Γι αυτό και δεν εξέπληξαν κανέναν οι δυσάρεστες διαπιστώσεις. Ο Πανιώνιος είχε σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας και πέρσι και το περασμένο καλοκαίρι όφειλε να αναζητήσει – έστω – μια λύση. Να βρει έναν τρόπο να μειώσει τα έξοδά του για να μην φτάσει στο αμήν. Οφειλε, αλλά δεν το έκανε.

Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα θυμηθούμε ότι το καλοκαίρι έφτασε στα γραφεία της ΠΑΕ πρόταση ύψους 600.000 ευρώ από τη Μακάμπι Χάιφα για την απόκτηση του Τσότσαλιτς. Σύμφωνοι, μπορεί στην Πλατεία να πίστευαν ότι τα λεφτά αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία του ποδοσφαιριστή. Οι 9 στους 10 θα διαφωνήσουν, αλλά ας δεχτούμε ότι ο Πανιώνιος τον κοστολογούσε πολύ παραπάνω. Την απόφαση να απορρίψεις μια τέτοια πρόταση την παίρνεις όταν έχεις οικονομική άνεση. Όταν βρίσκεσαι με τη θηλιά στον λαιμό, περιθώρια για μαγκιές δεν έχεις.

Πάμε στον Εστογιανόφ. Ηταν φανερό ότι ο Ουρουγουανός δεν τρελαινόταν στην ιδέα να αγωνιστεί στον Πανιώνιο. Ο οποίος, ωστόσο, αντί να τον βοηθήσει να φέρει πρόταση εξαντλώντας τα χρονικά περιθώρια και εν συνεχεία αντί να του προτείνει λύση συμβολαίου για να γλιτώσει έστω 650.000 ευρώ, τον έβαλε στο αεροπλάνο με το ζόρι με τη λογική ότι «αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της ομάδας».

Ο Τάκης Λεμονής, τέλος, αμείβεται με ποσό που οι περισσότεροι προπονητές στη Λίγκα δεν διανοούνταν ότι θα μπορούσαν να πάρουν φέτος. Δεν είναι σωστό να μπαίνει κανείς στην τσέπη του ανθρώπου. Ισα-ίσα που η παραμονή του Λεμονή έδινε μια ελπίδα ότι από αγωνιστικής άποψης τουλάχιστον, οι Νεοσμυρνιώτες θα παρουσιάζονταν ανταγωνιστικοί έστω και με ελλιπές ρόστερ. Όταν, όμως, δεν μπορείς να βγάλεις καν τη σεζόν, οφείλεις είτε να προτείνεις μείωση αποδοχών, είτε να χωρίσεις και να πας σε φθηνότερο προπονητή.

Με απλά λόγια, ο σύλλογος βάδιζε προς τον γκρεμό, το ταμείο άδειαζε με γοργούς ρυθμούς και στην Πλατεία δεν λήφθηκαν μέτρα, δεν έγιναν περικοπές, παρότι όλοι γνώριζαν το πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα και το που θα μπορούσε να οδηγήσει. Ο Πανιώνιος ζούσε και πορευόταν όπως όταν στο τιμόνι υπήρχε ο Τσακίρης, με τη διαφορά ότι πλέον δεν υπήρχε ούτε Τσακίρης, ούτε τα λεφτά του. Κλασικό παράδειγμα ελληνικής νοοτροπίας. Μέτρα αναζητούμε μόνο όταν φτάσουμε στο παρά ένα πριν τη διάλυση.

Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν το έχει μόνο ο Πανιώνιος. Το