Ώρα να ξαναγίνει ο ΠΑΟΚ οικογένεια

Από την ημέρα που παράτησα το ραδιόφωνο, έχω περισσότερο χρόνο και ηρεμία για να παρατηρώ διάφορα. Αυτή τη φορά, έδωσα φάση σε εκείνη την ομάδα του Σάντος που χτύπησε το πρωτάθλημα.

Εδώ και κανά τετράωρο, παρατηρώ παιχνίδια εκείνης της ομάδας, η οποία κατ εμέ, είναι η πιο καλά δουλεμένη ομάδα της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Δεν έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα που την αποτελούσαν, αλλά το πώς έδεσαν αυτά με τη νοοτροπία του προπονητή.

Το πόσο αρμονικά λειτουργούσε το σύνολο μέσα από τον ξεκάθαρο ρόλο που είχε το

κάθε στέλεχος αυτής της ομάδας. Το πόσο έξυπνα μπολιάστηκε η ανισσοροπία του Γκαρσία, με τη βλακεία του Μουσλίμοβιτς, ο ενθουσιασμός του Βιεϊρίνια με τον ορθολογισμό των Σνάουτσνερ, Σορλέν και Ίβιτς, ο κυκλοθυμικός Κοντρέρας με τον αθλητικό Βιτόλο, ο διασκεδαστής Λίνο με τον φιλόδοξο και απελευθερωμένο επί Σάντος, Μαλεζά.

Το πόσο έξυπνα είχε μπολιαστεί ο Σαβίνι σε εκείνα τα πλέι οφ που βγήκαμε 1οι και ο τρόπος που τα δύο τρικ του Πορτογάλου, ο Κοντρέρας στα δεξιά και ο Ίβιτς δεύτερος φορ, άλλαξαν τις ισορροπίες.

Από τότε, άλλαξαν πολλά και πρώτα απ όλα, η ομάδα αυτή έκλεισε τον κύκλο της. Ο Γκαρσία και ο Μαλεζάς ουσιαστικά θα είναι του χρόνου οι μοναδικοί εκφραστές της και η αλήθεια είναι πως θα κάνουμε πολλά χρόνια να δούμε κάτι ανάλογο στον ΠΑΟΚ.

Το ζητούμενο, είναι να μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο για να πιάσουμε εκείνα τα επίπεδα συνοχής όσο το δυνατόν συντομότερα. Και να σταθούμε σε αυτό που κατέρριψε αυτή η ομάδα. Τα μπάτζετ δεν είναι το μοναδικό στοιχείο που δημιουργεί μία δυναμική στο ποδόσφαιρο. Τα μπάτζετ, δεν παίζουν μπάλα.

Ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί χρόνο για να πατήσει σε στερεό έδαφος, γιατί πρώτα απ όλα, πρέπει να αλλάξει εταιρική φιλοσοφία. Είναι η μόνη ΠΑΕ στον πλανήτη, που πριμοδοτεί με μπόνους τους ποδοσφαιριστές της, ενώ δεν έχει ως σύνολο καμία επιτυχία.

Αυτό την βοήθησε να κρατήσει τη συνοχή στα αποδυτήρια, να γλιτώσει προσφυγές και άλλες ακραίες συμπεριφορές των ποδοσφαιριστών του, αλλά την οδήγησε και σε ένα άνοιγμα – ένα ποσοστό αυτού τουλάχιστον – εντελώς κοροϊδίστικο.

Εδώ μπαίνει το αν του Ιβάν Σαββίδη. Αν ο ομογενής μπει, αυτή την αλλαγή φιλοσοφίας θα την φέρει ο ΠΑΟΚ άμεσα στην ζωή του. Αν όχι, θέλει τουλάχιστον μία διετία, αφού θα πρέπει να ξεφορτωθεί τα συμβόλαια που έγιναν προ μνημονίου.

Κακά τα ψέματα, ένα συμβόλαιο 150 χιλιάδων που υπογράφηκε πρόπερσι, σήμερα, τον ίδιο παίκτη, τον παίρνεις με 50. Το κόστος του να τον πληρώνεις τριπλάσια από την αξία του φαίνεται στη καθημερινότητά σου.
Την ίδια στιγμή, ο κόσμος σε έχει παρατήσει. Ο καθένας για τον δικό του λόγο. Άλλος γιατί δεν έχει να φάει, άλλος γιατί είναι απλήρωτος κανά τρίμηνο στη καλύτερη, άλλος γιατί στράβωσε επειδή έφυγε ο Ζαγοράκης – ή τον έφυγαν – ανάλογα πιο σενάριο του αρέσει, με αποτέλεσμα είκοσι μέρες μετά την έναρξη των πωλήσεων των εισιτηρίων διαρκείας να έχεις δώσει μόλις χίλια.
Μία διαδικασία που στοιχίζει στον ΠΑΟΚ και κυρίως στο θέμα των διακανονισμών. Ο ΠΑΟΚ θα πάει στις 30 του μηνό