Ο Έλληνας άσος του NFL

Ο Αντώνης Πάσχος (γνωστός σαν Tony Pashos) αγωνίζεται στο NFL από το 2003 και δηλώνει υπερήφανος Έλληνας.

Αμφότεροι οι γονείς, του ύψους 1.98 ποδοσφαιριστή, έχουν ελληνική καταγωγή, οπότε σε παιδική ηλικία ο Πάσχος βρισκόταν στην χώρα μας κάθε καλοκαίρι, όπως εξηγεί στην «Espresso της Κυριακής»:

«Ο πατέρας μου είναι από τον Κορυδαλλό. Κοντά στις φυλακές είναι το πατρικό μου. Η μητέρα μου είναι από την Κρήτη.

Τις Καλύβες. Εκεί πηγαίναμε πιο συχνά. Στην Αμερική δεν βλέπεις θάλασσα, οπότε τα καλοκαίρια καθόμασταν δυο-τρεις εβδομάδες στην Αθήνα και μετά στην Κρήτη για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Στο χωριό του παππού».

Ωστόσο, στο ντραφτ του 2003 επιλέχθηκε από τους Μπάλτιμορ Ρέιβενς στην 173η θέση (πέμπτος γύρος). Ο γιγαντόσωμος αθλητής έγινε άμεσα επαγγελματίας και διέκοψε τις επισκέψεις του στην Ελλάδα:

«Γύρισα τελευταία φορά στην Ελλάδα το 2002 για την κηδεία του παππού μου. Τον λάτρευα. Από τότε δεν έχω ξανάρθει. Το να είσαι επαγγελματίας αθλητής στην Αμερική είναι δουλειά για όλον τον χρόνο. Τα καλοκαίρια έχω το training camp και δεν μπορώ να φύγω. Οι γονείς και τα αδέλφια μου πηγαίνουν. Την αγαπάμε πολύ την Ελλάδα. Μου λείπει. Τη λατρεύω. Νομίζω πως μια μέρα, όταν σταματήσω, θα μένω μερικούς μήνες τον χρόνο στην πατρίδα».

Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις ομογενών, έτσι και η οικογένεια του Πάσχου ήταν… επιβλητική στην διδασκαλία της μητρικής γλώσσας:

«Όταν είμαστε μικροί, οι γονείς μου μας είπαν ότι θα μας μάθουν τα ελληνικά, τη θρησκεία και τον πολιτισμό μας. Οι Αμερικανοί τα υπόλοιπα. Φαντάσου ότι πρώτα έμαθα ελληνικά. Μετά ήταν δύσκολο, όταν πήγα σχολείο, να μάθω αγγλικά».

Ο τωρινός offensive tackle των Κλίβελαντ Μπράουνς πέρασε από όλα τα αθλήματα, πριν καταλήξει στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, όπως εξηγεί παρακάτω:

«Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν το μεγάλο πρότυπο μου. Μεγαλώνοντας στο Σικάγο, το μόνο που άκουγες ήταν για τον Μάικλ. Πριν ασχοληθώ με το φούτμπολ έπαιζα μπάσκετ στην ορθόδοξη εκκλησία. Εκεί μας έστελναν οι γονείς μου. Έπαιζα και ποδόσφαιρο, και μπέιζμπολ. Όμως όταν πήγα στο γυμνάσιο, είδαν ότι είμαι αναπτυγμένος και με ρώτησαν αν θέλω να παίξω φούτμπολ. Έτσι άρχισε η επαφή μου με το άθλημα. Δεν ήμουν ο καλύτερος, αλλά είχα όρεξη για δουλειά».

Και εξήγησε γιατί οι Έλληνες του Σικάγο βρίσκονται πάντα στο πλευρό του:

«Αντιπροσωπεύω όλους τους Έλληνες. Την Εκκλησία μου. Το καταλαβαίνω κάθε φορά που γυρνάω στο Σικάγο για να δω τους γονείς μου. Βλέπω πόσο περήφανοι είναι αυτοί, αλλά και η ελληνική κοινωνία της πόλης. Βροντοφωνάζω παντού ότι είμαι Έλληνας. Οι συμπαίκτες μου ξέρουν ότι είμαι Έλληνας. Είμαι υπερήφανος για την καταγωγή μου».

Τέλος, μοιράστηκε τις… πανηγυρικές του εμπειρίες, οι οποίες προκλήθηκαν από την νίκη των Ελλήνων σε βάρος των Η.Π.Α. στο Μουντομπάσκετ του 2006:

«Έκανα πλάκα στους Αμερικανούς, όταν έχασαν από την Ελλάδα στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας. Μπήκα στα αποδυτήρια, έπαιζα στους Ρέιβενς τότε, και τους τρέλανα στο δούλεμα. Δεν κρύβεται η περηφά