Ο αχίλλειος τένοντας

Ο Αχίλλειος τένοντας αποτελεί συχνή αιτία πόνου στην καθημερινή ζωή, την εργασία και τις αθλητικές δραστηριότητες.Τις καταστάσεις αυτές τις ορίζουμε ως «τενοντοπάθεια του Αχιλλείου», υπάρχουν όμως διάφορες αιτίες ανάλογα με την εντόπιση του πόνου και την έκταση της βλάβης στον τένοντα. Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα είναι ένα ιδιαίτερα σοβραό πρόβλημα, αφού δεν επιτρέπει φυσιολογική βάδιση. Στη σελίδα αυτή θα βρείτε πληροφορίες για τις παθήσεις του Αχιλλείου τένοντα και την αντιμετώπισή τους.Ανατομία - Λειτουργία: Ο Αχίλλειος τένοντας αποτελεί τη συνέχεια των μυών της γάμπας (γαστροκνημίου και υποκνημιδίου) και τους συνδέει με την πτέρνα. Οι μυς αυτοί και επομένως και ο Αχίλλειος τένοντας είναι υπεύθυνοι για την πελματιαία (προς τα κάτω) κάμψη του ποδιού και έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στη βάδιση (ώθηση προς τα κάτω, ώστε να σηκωθεί στη συνέχεια το πόδι από το έδαφος). Είναι ο ισχυρότερος τένοντας του σώματος, υφίσταται όμως και ανάλογη καταπόνηση.ΡΗΞΗ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΤΕΝΟΝΤΑ (ΟΞΕΙΑ)Προκαλείται είτε από τραυματισμό σε αθλητικές δραστηριότητες (πχ άμεση πλήξη στο ποδόσφαιρο), είτε και μετά από έντονη σύσπαση κατά την άθληση σε λιγότερο γυμνασμένα άτομα, είτε και από απλές κινήσεις χωρίς ιδιαίτερη βία (πχ κατέβασμα σκάλας, βάδιση) σε πιο μεγάλους σε ηλικία ασθενείς.Ο παθών αισθάνεται έναν έντονο πόνο στη γάμπα σαν κάποιος να τον κλότσησε και κατόπιν δεν μπορεί να βαδίσει κανονικά.Την ίδια ακριβώς αίσθηση δίνει και η ρήξη ενός μικρότερου τένοντα στη γάμπα, του μακρού πελματικού, η ρήξη του οποίου όμως δεν προκαλεί έντονα λειτουργικά προβλήματα, δεν χρειάζεται εξειδικευμένη θεραπεία, και αφού υποχωρήσει ο πόνος, η λειτουργικότητα επανέρχεται πλήρως.Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα απαιτεί εξειδικευμένη θεραπεία και παρακολούθηση από ειδικό και η αποκατάσταση είναι απαιτεί χρόνο.Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση, όμως περίπου 25% των ρήξεων δεν διαγιγνώσκονται αρχικά. Το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση επί αμφιβολίας.ΘεραπείαΣήμερα οι περισσότερες ρήξεις του Αχιλλείου τένοντα αντιμετωπίζονται χειρουργικά (συρραφή του τένοντα).Η μη χειρουργική αντιμετώπιση είναι δυνατή με τοποθέτηση σε γύψο κάτω από το γόνατο με το πόδι σε πελματιαία κάμψη, ώστε τα δύο άκρα της ρήξης του τένοντα να έρθουν σε επαφή, περιμένοντας με το χρόνο να επουλωθούν . Ο γύψος παραμένει αρχικά για 6 εβδομάδες και κατόπιν το πόδι τοποθετείται σε αφαιρούμενο κηδεμόνα (‘μπότα’) για άλλες 4-6 εβδομάδες, με τη δυνατότητα σταδιακά να έρθει από την πελματιαία κάμψη στις 90 μοίρες. Χρειάζεται κατόπιν εντατική φυσιοθεραπεία για να αποκατασταθεί η αρχική δυσκαμψία και να επανέλθει η δύναμη.Η χειρουργική θεραπεία στην οξεία φάση περιλαμβάνει συρραφή του τένοντα. Σήμερα είναι δυνατό η συρραφή να γίνεται διαδερμικά (με μικρές τομές).Ενδείκνυται όταν απαιτείται γρηγορότερη αποκατάσταση (νέα άτομα, αθλητές), ή όταν παρά την τοποθέτηση σε μεγάλη πελματιαία κάμψη του ποδιού, τα δύο άκρα του τένοντα δεν έρχονται σε επαφή και ψηλαφάται κενό.Μετά το χειρουργείο