Νίκη με τσαμπουκά, καλή μπάλα και Κατσουράνη

Εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι ίσως και να τα περίμενε, τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό στην Νέα Σμύρνη. Κι εξελίχθηκαν έτσι, ακριβώς γιατί όπως πήγε το παιχνίδι, χρειάσθηκε να βγάλει και να δείξει και άλλα χαρακτηριστικά σαν ομάδα, εκτός από την προφανή ανωτερότητά του.

Κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κέρδος επίσης, πέρα από τους πολύτιμους τρεις βαθμούς που του χάρισε η νίκη επί του Πανιωνίου.

Λέγαμε ότι στην Νέα Σμύρνη ο Παναθηναϊκός,

θα δοκιμασθεί εκτός των άλλων και στο πώς θα αντιδράσει σαν ομάδα μετά από ένα κακό αποτέλεσμα σαν κι αυτό της ήττας από τον Άρη. Στον τομέα αυτόν λοιπόν ο Παναθηναϊκός, πήρε κυριολεκτικά άριστα. Πόσω μάλλον, σαν να μην έφτανε η στραβή από την οποία προερχόταν, του στράβωσε με το ξεκίνημα σχεδόν και αυτό το παιχνίδι.

Εκεί τα πράγματα ζόρισαν αρκετά και πέρα από την λογική αγωνία για το αποτέλεσμα, ήρθε να προστεθεί και το ερώτημα αν θα ήταν σε θέση να αντιδράσει ψυχολογικά ο Παναθηναϊκός και αν ναι, με ποιο τρόπο αγωνιστικά θα το έβγαζε αυτό μέσα στο γήπεδο.

Το εντυπωσιακό για τον Παναθηναϊκό, λοιπόν, δεν ήταν ότι αντέδρασε και μάλιστα άμεσα στο γκολ που δέχτηκε. Αλλά το ότι έβγαλε τσαμπουκά και καλή ψυχολογία στην προσπάθειά του αυτή. Και ταυτόχρονα και το πιο εντυπωσιακό, μπόρεσε να συνδυάσει αυτή την προσπάθεια με ήρεμο και μετρημένο παιχνίδι. Αυτό για μένα είναι πραγματικά το πιο εντυπωσιακό στην όλη ιστορία.

Το ότι δηλαδή ο Παναθηναϊκός ναι μεν αντέδρασε, αλλά μπόρεσε να κάνει εντελώς ποδοσφαιρική αυτή του την αντίδραση. Με απεριόριστη υπομονή στο παιχνίδι του, χωρίς να εκβιάζει τις ευκαιρίες και βγάζοντας μια σιγουριά, ότι το είχε το παιχνίδι και μα έτσι, μα αλλιώς θα το γύριζε.

Σ’ αυτό ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να έχει σε εκπληκτική μέρα τον Κατσουράνη, ο οποίος λες και ήθελε να τιμήσει τις εκατό συμμετοχές του, έκανε στην Νέα Σμύρνη το καλύτερο για μένα παιχνίδι του με τον Παναθηναϊκό. Κι αυτό όχι μόνο γιατί έβγαζε πάσες, ηρεμούσε το παιχνίδι και ανεβοκατέβαζε το τέμπο, αλλά κυρίως γιατί σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, συμμετείχε συνεχώς και με αρκετή ένταση μάλιστα στο παιχνίδι της ομάδας του. Αυτή η παρουσία του Κατσουράνη, σε συνδυασμό με την σταθερή αξία στον χώρο του κέντρου που αποτελεί πια ο Σιμάο, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να εξουδετερώσει το ντεσαβαντάζ της μέτριας γενικά παρουσίας των Κουίνσι, Κλέιτον, αλλά και τον συνεχιζόμενο εκνευρισμό του Λέτο, που δεν τον άφηνε να ολοκληρώνει συνήθως τις ενέργειές του. Βέβαια, ο Αργεντινός, έχει την δικαιολογία γι’ αυτό, στο ότι δέθηκε απίστευτες κλωτσιές, μερικές από τις οποίες εν ψυχρώ μάλιστα, με τον Κωνσταντινέα να είναι παρατηρητής τις περισσότερες φορές και να μεγαλώνει έτσι τον εκνευρισμό του.

Στα συν επίσης για τον Παναθηναϊκό, είναι ότι φάνηκε να έχει δυνάμεις για να παλέψει το παιχνίδι. Όχι, όμως, συνολικά σαν ομάδα, καθώς κάποιοι παίκτες του, όπως για παράδειγμα οι Κλέιτον και Κουίνσι, είναι φανερό ότι δεν έχουν την φρεσκάδα και το καθαρό μυαλό που είδαμε σε κάποια παιχνίδια στον καλό μήνα του Παναθηνα