Νέος Παναθηναϊκός, δυο ντέρμπι μετά

Στο τέλος του κειμένου για τον à la Roma Παναθηναϊκό είχαμε τα ερωτήματα για το μέλλον. Ακολουθούσαν τα ντέρμπι απέναντι σε ΠΑΟΚ και σε ΑΕΚ, αγώνες διαφορετικών συνθηκών, που θα έγιναν απαντήσεις για τον “νέο” Παναθηναϊκό. Το βασικό ερώτημα πριν από τα ντέρμπι ήταν αν ο Φερέιρα θα έβαζε κανονικό φορ

στην κορυφή της επίθεσης και το κατά πόσο θα επηρέαζε αυτό την εικόνα της ομάδας. Τοτσέ και Ρούντολφ παρέμειναν εκτός μάχης, κι έτσι ο Φερέιρα δεν είχε κανένα δίλημμα, η ομάδα δεν άλλαξε στην επίθεση.

Το κέντρο

Έμενε να πάρουμε απάντηση και στα ερωτήματα που υπήρχαν για τον άξονα. Στην πρώτη εμφάνιση του “νέου” Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, ο Βιτόλο ήταν αυτός που είχε παίξει δίπλα στον Σιμάο. Όμως, ο Κατσουράνης ερχόταν από δύο παιχνίδια με την Εθνική ομάδα κι έτσι δεν μπορούσε να βγει ασφαλές συμπέρασμα για το τι σκέφτεται ο Φερέιρα. Το πράγμα μπερδεύτηκε ακόμα περισσότερο με την κόκκινη του Βιτόλο, που τον έθεσε εκτός για τον αγώνα με τον Εργοτέλη, οπότε τα ντέρμπι ήταν αυτά που θα έδιναν τις απαντήσεις για το πως βλέπει το κέντρο ο Φερέιρα.

Τα ντέρμπι πέρασαν κι οι απαντήσεις δόθηκαν. Ο Σιμάο παγιώνεται, το ίδιο κι ο Κατσουράνης δίπλα του, με τον Φερέιρα να μην δείχνει διάθεση να προσθέσει τρίτο χαφ λόγω της τριάδας που είχαν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Μια τετράδα μέσων βγαλμένη από την κλασική συνταγή των βρετανικών ομάδων. Παραδοσιακά η αγγλική τετράδα των χαφ στο 4-4-2 είχε έναν κόφτη με τρεξίματα, έναν κεντρικό χαφ με γρήγορη και καλή πάσα, έναν πολύ επιθετικό εξτρέμ και έναν παίκτη στην άλλη πλευρά, που μοιάζει πιο πολύ με εσωτερικό μέσο, παρά με εξτρέμ. Σιμάο ο runner, Κατσουράνης ο passer, Κουϊνσι ο winger και ο Ζεκά στον ρόλο του παίκτη που παίζει στο πλάι, αλλά βοηθάει πολύ στο κέντρο, ντουμπλάρει τον αμυντικό και κινείται πολύ λιγότερο επιθετικά σε σχέση με τον άλλον εξτρέμ.

Δουλειά και passing game

Όλα αυτά δεν λένε τίποτα από μόνα τους, ούτε καν όταν τους προσθέσεις το δίδυμο Κλέιτον και Λέτο. Αυτό που “μιλάει” πιο εμφατικά στο χορτάρι είναι η δουλειά, η απόκτηση αυτοματισμών. Η δουλειά που προσωπικά θεωρώ πως περισσότερο αναδεικνύει τα προσόντων των παικτών, παρά πατάει σ’αυτά. Και τα δύο συμβαίνουν, αλλά πρώτα απ’όλα βάζω την δουλειά. Σίγουρα τα προσόντα των παικτών είναι αυτά που εκμεταλλεύεται ο Φερέιρα, αλλά η δουλειά είναι τα θεμέλια.

Σχεδόν τέλειο παράδειγμα είναι η φάση του πρώτου γκολ του Παναθηναϊκού. Ο Κλέιτον έχει έρθει να παίξει στο πλάι, γίνεται το τρίγωνο με Σπυρόπουλο και Κουϊνσι, και το πόσο έχουν δουλέψει στο passing game φαίνεται στην γρήγορη εναλλαγή που βγάζει τον Κατσουράνη μόνο του και με χώρο. Μην έχετε αμφιβολίες, ένα παραπάνω κοντρόλ θα άλλαζε τελείως τη φάση, το momentum θα είχε χαθεί. Εννοείται πως η πάσα βγαίνει επειδή ο Κλέιτον μπορεί να την βγάλει, αλλά οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως ο Βραζιλιάνος ξέρει που θα βρίσκεται ο συμπαίκτης του.

Δουλειά στο τελείωμα

Όμως, η ύπαρξη δουλειάς και σχεδίου δεν τελειώνει στην “απελεύθερωση” του Κατσουράνη, αλλά συνεχίζεται και στην